دلنوشته ای برای خدا

 

دلنوشته ای برای خدا

همیشه برای هر کسی که می نویسیم، باید حواسمان را جمع کنیم که چگونه مطلب را شروع کنیم و چگونه ختم کنیم و چگونه حرفهایمان را بزنیم که به هیچ جا بر نخورد؛   اما برای تو که می نویسیم خیالمان از همه چیز راحت است؛ درست مثل بودنمان در ماه مبارک رمضان.

 خیالمان تخت است که تو در این ماه وعده ی بخشش داده‌ای و پشتمان گرم است که تو شیطان را زنجیر نموده ای.

 دلمان یک جای دنج می خواهد تا در سکوتش به خلوت پناه ببریم و چه جایی بهتر از گوشه ی خانه و چه خلوتی بهتر از ماه مبارکت ...

خدایا جهالت ها را در این ماه از ما دور کن؛ چراکه هنوز هم صدقه سر جهالت برخی از انسان ها، برخی دیگر امرار معاش می نمایند.

خدایا تو خود نیز واقفی که ما در این اضطراب بیماری همه گیر جهانی، تو را بیشتر باور کردیم؛ اصلاً ما آدم ها فهمیدیم که در دنیا چیزهایی هم هست که حکم به عجز بشر می کند. تو نیز بر فهممان بیفزا.

خدایا به برکت این ماه کمکمان کن تا هیچ وقت در زندگی دست به کاری نزنیم که مجبور باشیم آسمان را به زمین بدوزیم و توجیهش کنیم؛ اصلاً هر کاری خودش باید موجِّه خودش باشد.

 خدایا کمکمان کن که در این ماه خودمان را بیشتر بشناسیم؛ انسان وقتی خودش را شناخت، می تواند خدا را هم بشناسد، اصلاً خدایی با خودآیی معنا پیدا می کند.

 خدایا کمکمان کن بفهمیم خانواده و فرزندان و جامعه نمی توانند عذر و بهانه ای برای گناهان ما باشند.

خدایا کمکمان کن تصمیم‌هایی بگیریم که عقل به ما آفرین گوید و نه اینکه خوشایند حرص باشد.

خدایا کمکمان کن که در این ماه، حدس و تخمین هایمان را به عنوان آنچه به چشم خود دیده ایم به گوش دیگران نرسانیم و بر اساس ظن و گمان، قضاوت ننماییم.

 خدایا کمکمان کن که در برابر ظلم های کوچک واکنش نشان دهیم، چراکه ظلم های بزرگ ریشه در امور کوچک دارد.

 خدایا می گویند شکایت فردی راه به جایی نمی‌برد، ما دسته جمعی از شیاطین جن و انسی به تو شکایت می کنیم.

خدایا کمکمان کن عقلمان را لای دفتر و کتاب‌هایمان جا نگذاریم.

خدایا تو خودت می دانی که ما اهل دغدغه ایم؛ پس به برکت این ماه آدم‌های "این نیز بگذردی" را هم اهل دغدغه و تکاپو کن.

خدایا در این ماه قرآن را کامل می خوانیم بدون غلط، بدون حتی یک وقف بیجا یا ادغام بی مورد، توهم عملمان را مثل قرآن خواندنمان مهذب نما.

خدایا سلاممان هم در این ماه خیس خجالت است، با لطف ویژه ات بیش از این خجالت زده مان مگردان.

خدایا در آغاز این ماه لبخندی از شادی و نشاط معنوی بر لبانمان جاریست توفیق بهره بردن از این ماه را نصیبمان کن والبته آخر ماه لبخندمان را مسخ نفرما.

خدایا ما هم به  اشاره وهم به صراحت گفتیم که دستمان را بگیر؛ تو نیز دستمان را بگیر که اگر دستمان را نگیری شیطان امانمان نمی‌دهد.

زهرا ابراهیمی

لینک مطلب درخبرگزاری حوزه

 

ازغربت بازماندگان کرونا تا همبستگی در سوگ آنان

 

ازغربت بازماندگان کرونا تا همبستگی در سوگ آنان

«زهرا ابراهیمی» در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان اصفهان در خصوص تاثیرات و عوارض روحی از دست دادن عزیز بر بازماندگان در شرایط کرونایی و محدودیت های برگزاری مراسم ترحیم اظهار داشت: انسان موجودی عاطفی است، از جمله مصادیق این عواطف،  زمانی است که انسان،  یکی از نزدیکان یا اقوام خویش را از دست می دهد و متناسب با میزان قرابت، اندوهگین می شود.

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی با بیان اینکه انسان نسبت به آنهایی که علاقه مند است احساس وظیفه می کند افزود: وقتی آن افراد را ازدست می دهد دلش می خواهد برای مرگشان نیز سنگ تمام بگذارد.

وی اضافه کرد: شرکت در تشییع جنازه ی مومن عملی مستحب تلقی شده و این امر باورپذیری مرگ متوفی را برای انسان راحت تر می کند، اما ویروس کرونا و رعایت پروتکل های بهداشتی مانع حضور مردم در تشییع جنازه ی نزدیکان شان شده و این امر می تواند از حیث روحی آن ها را دچار عوارض کند.

کارشناس مذهبی با اشاره به حذف این مناسک  به دلیل جلوگیری از شیوع ویروس کرونا و اینکه نماز میت، آداب تدفین و تشییع و مراسمات ختم همگی تحت تاثیر این بیماری، با غربت همراه است تاکید کرد: شایسته است نزدیکان و دوستان و افراد فامیل برای احترام به میت و تسلیت به بازماندگان از طریق فضای مجازی اقدام به برگزاری این مناسک نمایند، انجام کارهای نیکوکارانه برای میت، خواندن قرآن و ختم های دسته جمعی می تواند تا حدودی آرامش روانی بازماندگان را تامین نماید.
ابراهیمی ابراز داشت: تسلیت یا همان تسلی دادن،  آرامش شخص مصیبت دیده را بازمی گرداند، لذا اگرچه تسلیت حضوری تاثیر افزون تری دارد اما حال که شرایط تسلیت حضوری وجود ندارد باید از طریق تلفن و گفتگو از راه دور با شخص عزادار همدردی نمود.

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی با بیان اینکه دلداری دادن به دیگران هنگام غم و غصه از آموزه های اسلام است گفت: زمانی که حضرت ابراهیم می خواستند فرزندشان اسماعیل را قربانی کنند نگران بودند که نکند اسماعیل در امر ذبح مخالفت کند اما حضرت اسماعیل با دلداری دادن به پدر، این نگرانی را برطرف کرد.

وی خاطرنشان کرد: انتخاب واژه های مناسب در تسلیت دادن، امید دادن به شخص مصیبت دیده، ترسیم آینده ای روشن برای او، متذکر شدن امر امتحان و ابتلاء الهی و دعوت او به موفقیت در این امتحان، بیان اجر صابران و همچنین استمرار این گفتگوها می تواند غم جانکاه ازدست دادن عزیزان را برای صاحبان مصیبت کم رنگ نماید.

 ابراهیمی یادآور شد:  افراد مصیبت دیده نیز باید برای تقویت روحیه ی خویش به تقویت باورهای دینی خود بپردازند به همین دلیل تقویت نگاه امانت گونه داشتن به دنیا، می تواند در تحمل غمهای شان تاثیرگذار باشد.
ابراهیمی یکی دیگر از اموری که می تواند تحمل فقدان عزیزان را راحت تر نماید را توجه به همراهی خداوند دانست و افزود:  اینکه انسان خدا را حاضر و ناظر ببیند و بداند که خدای مهربان از کمیت و کیفیت غم او با خبر است و حجم مصیبت او را می داند، همین باعث آرامش انسان می شود، اما اگر انسان هنگام مصیبت خود را از دایره ی حمایت خداوند بیرون ببیند؛ تحمل رنج برایش سخت خواهد شد.

 وی متذکر شد: بشارت دادن به نعمت‏ها و پاداش‏هاى بهشتى در برابر صبر بر مصیبت ها نیز از دیگر عواملی است که هم صاحبان مصیبت باید به آن توجه نمایند و هم اطرافیان باید برای تسلی دادن از آن بهره بگیرند، خداوند در قرآن به اهل صبر بشارت پاداش داده است آنجا که می فرماید: «...وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ.  الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُصِیبَةٌ» و بشارت ده به استقامت ‏کنندگان؛ آنان که هرگاه مصیبتى به آنها رسد.»

این کارشناس مذهبی پذیرش مقدرات الهی و خواست خداوند و تسلیم در برابر آن را موجب تصحیح نگرش انسان به مرگ دانست و گفت: طبق فرمایش قرآن، یاد خداوند مهربان آرامش بخش وجود است. تمرین این یادآوری و تذکر، با استعانت ازصبر و نماز ممکن خواهد بود و  مدد جستن از خداوند در این ایام تلخ با تمسک به نماز و تمرین صبر در برابر مقدرات الهی می تواند غم مصیبت ها را قابل تحمل تر کند.

زهرا ابراهیمی

لینک مطلب درخبرگزاری شبستان

 

 

 

تبیین شعاع رحمت الهی در ماه شعبان

زهرا ابراهیمی، استاد حوزه علمیه در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در اصفهان، پیرامون فضیلت ماه شعبان، اظهار کرد: محبت خداوند بر بندگانش به اَشکال گوناگون نمود پیدا کرده است.

وی بیان کرد: یکی از مصادیق این محبت این است که خداوند در برخی از زمان ها و برخی از مکان ها به طور خاص و ویژه به انسان نظر می افکند و به حرمت آن ها لطف الهی بیش از پیش نصیب بندگان می شود.

ابراهیمی تصریح کرد: ماه شعبان نیز به عنوان مقدمه و پیش زمینه ای برای ماه مبارک رمضان، از جمله همین محبت هاست، شعاع محبت الهی در این ماه تا مدت‌ها در وجود انسان باقی می‌ماند و امتداد این شعاع محبت تا جایی پیش می رود که  مانع انجام گناه می شود و رغبت انسان را به عبادت زیاد می‌کند، به شرطی که انسان از پتانسیل و ظرفیت موجود در این ماه بهره ببرد.

وی تأکید کرد: در سایه این ماه، میثاقمان با ماه رمضان تقویت می‌شود و استعداد انسان برای درک معارف الهی به واسطه این ماه عزیز شکوفا می گردد.

این کارشناس دینی تاکید کرد: از جمله مناجات‌های معروف در این ماه، مناجات شعبانیه است که دارای مضامین بسیار بلند و  عرفانی است، تا جایی که در روایات آمده، ائمه معصومین علیهم‌السلام به خواندن این مناجات اهتمام می ورزیدند، در بخشی از این مناجات آمده است: «إِلهِی وَ أَلْهِمْنِی وَلَهاً بِذِکْرِکَ إِلی ذِکْرِکَ وَهِمَّتی فی رُوحِ نَجاحِ أَسْمائِکَ وَ مَحَلِّ قُدْسِکَ؛ خدایا، مرا واله و حیران یاد خود،   برای یاد خودگردان و همّتم را بر نشاط و آسایش و رستگاری در رسیدن به اسمای خود و مقام قدس و عظمت خویش قرار بده».

وی ادامه داد: گویا در این بخش از مناجات مقصدی برای انسان در نظر گرفته شده که انسان به واسطه‌ی همت و تلاش خویش می تواند بدان نائل گردد، مقصدی که در آن آسایش، آرامش، لذت و سعادتی غیرقابل توصیف است.

ابراهیمی افزود: در ادامه‌ی این مناجات می خوانیم: «إِلهِی، هَبْ لی کَمَالَ الاْنْقِطاعِ إِلَیْکَ، خدایا، انقطاع کامل به سوی خودت را به من عطا فرما»، اولین گام و مهمترین رمز در رسیدن به آن مقصد نهایی، منقطع شدن و بریدن از غیرخداست، اینکه انسان بتواند جز خداوند چیزی را نبیند و جز به او امیدی نداشته باشد، حالتی‌ است که نیازمند تمرین است.

وی بیان کرد: وجود مشکلات سخت در زندگی ممکن است این حالت را در انسان ایجاد کند، دقیقا مثل شرایطی که ویروس کرونا برای ما و جهان ایجاد نمود و جهان تشنگی اش را فریاد کشید، گویا جهان و جهانیان نیازمند نیرویی مافوق بشری هستند تا بتواند آنها را از گرفتاری نجات دهد.

ابراهیمی یادآور شد: شاید حالت انقطاع از غیر خدا و احساس نیاز به خداوند این روزها بیش از گذشته در وجود انسان بیدار شد، اما قطعا تداوم این احساس و این حالت نیازمند تمرین است تا در وجود انسان به صورت ملکه در آید.

وی بیان داشت: اگرچه از زشتی و نحسی این ویروس بسیار سخن گفته ایم اما شاید تنها زیبایی این بیماری معطوف نمودن توجه انسان به خداوند و همان انقطاع الی الله است.

کارشناس مرکز ملی به سؤالات دینی خاطرنشان کرد: حالت انقطاع حالتی است که انسان به حواشی توجهی ندارد و به اصل می اندیشد، اگر بخواهیم با مثالی ملموس تر این حالت را توضیح دهیم می توانیم اینگونه تصور کنیم که شخصی از حیوان درنده ای ترسیده و در حال فرار است، وقتی شخص فرار می کند به واسطه‌ی اینکه توجهش تنها به ترس است، به هیچ چیزی جز فرار نمی اندیشد و در حال فرار جراحت ها و زخم های بدنش را حتی فراموش می کند و بعد از رسیدن به جای امن باورش نمی شود که چگونه مسیری طولانی را طی نموده است.

وی ابراز کرد: حالت انقطاع از غیر خدا نیز شبیه چنین حالتی است که انسان آنقدر توجهش به خداوند و یاری او زیاد است که به حواشی توجهی ندارد.

ابراهیمی عنوان کرد: خواندن مناجات شعبانیه در این ماه می تواند دائما به ما تذکر دهد که نیازمند حالت انقطاع هستیم، حتی اگر این مناجات را ظاهری و با نگرشی سطحی هم بخوانیم، باز می تواند زمینه‌ی تعالی روحی و معنوی ما را فراهم آورد، پس نباید فرصت ها را از دست بدهیم.

این کارشناس دینی یادآور شد: این روزها در کنار تمام تلاشی که پزشکان و پرستاران و جهادگران مسیر سلامتی به خرج می دهند، باز نمی توانیم نیازمندی خود را به لطف خداوند نادیده بگیریم، فرصتی که شیوع این ویروس به ما بخشیده فرصت شکرگزاری است.

زهرا ابراهیمی

لینک مطلب در خبرگزاری حوزه

راه همراه شدن با حکومت مهدوی تجلی اخلاق در وجود انسان و خانواده است

 

 

راه همراه شدن با حکومت مهدوی تجلی اخلاق در وجود انسان و خانواده است

«زهرا ابراهیمی» در گفتگو با با خبرنگار با خبرنگار خبرگزاری شبستان اصفهان در خصوص نقش زنان در عصر غیبت و تربیت فرزندانی مهدی باور و مهدی یاور اظهار داشت: اگرچه هرساله خود را برای جشن میلاد آماده می کردیم و کوچه و خیابان ها را آذین می نمودیم، اما امسال ویروس کرونا توفیق آذین بندی و سرور اجتماعی را از ما گرفت،  ولی در عین حال وظایف ما در عصر غیبت همواره برقرار است و بر هر مرد و زن واجب و لازم است که به مسئولیت‌های خویش در زمان غیبت واقف باشند.

کارشناس اخلاق مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی با اشاره به وظایف منتظران در عصر غیبت گفت: زمینه سازی برای رسیدن به ظهور، وظایفی را بر عهده ی زنان می گذارد و آن ها به طور خاص و ویژه قادر خواهند بود هم به خودسازی پرداخته و هم با توجه به نقش مادری و همسری به تربیت نسل منتظر اقدام نمایند.

 

وی متذکر شد: از جمله ویژگی های مورد سفارش برای زنان، امر حیاست، حیا اگرچه برای زن و مرد لازم است اما طبق روایت داشتن این ویژگی برای زنان ضروری تر می باشد، امام صادق علیه السلام می فرمایند:اَلحَیاءُ عَشَرَةُ أَجزاءٍ تِسعَةٌ فِى النِّساءِ و َواحِدٌ فِى الرِّجالِ؛حیا ده جز دارد، نه جزء آن در زنان است و یک جزء در مردان.

 این کارشناس مذهبی ادامه داد: با توجه به شرایط امروزی اجتماع و نگاه ابزاری دنیای غرب به زن و همچنین تلاش غرب برای تسری دادن این نوع نگاه  به کشورهای دیگر، بر زنان لازم و واجب است  که برای تقویت ویژگی حیا در وجود خود بسیار کوشش نمایند.

 وی با بیان اینکه قطعا تقویت حیا در وجود زن،  نه تنها از حیث فردی برای خودسازی و تهذیب شخصی او موثر است بلکه مهمتر از آن تاثیرات اجتماعی بسیار قوی نیز دارد خاطر نشان کرد: نقش زنان را در بلایی که امروزه از ناحیه ی فسادهای اخلاقی بر سر جامعه ی ما می آید، نمی توان کتمان کرد اگرچه مردان در این امر نیز سهم خود را دارند.بنابراین رعایت حیا از جانب زنان می تواند درحل این معضل موثر باشد.

 ابراهیمی اضافه کرد: گاهی برخی از افراد به دنبال راهکارهای سخت و یا عجیب و غریب می گردند تا خود را لایق حضرت ولی عصر(عج) قرار دهند در حالی که برای رسیدن به لبخند رضایت امام معصوم علیه السلام لازم نیست اعجازی صورت پذیرد یا اتفاق خارق العاده ای رخ دهد. رعایت حیا در جلسات خانوادگی و دوستانه و در محیط کار و درس و دانشگاه و همچنین حفظ حریم ها در گروه ها، پیج ها و کانال های مجازی از مصادیق عفت ورزی بانوان است که با اهتمام بر آن قادر خواهند بود نام خود را در لیست زمینه سازان ظهور ثبت نمایند.

 کارشناس اخلاق مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی اضافه کرد: اگرچه برخی از روی جهالت برچسب به روز نبودن را به بانوان مومنه و محجبه می زنند و حفظ حجاب و حیا،  گاهی ممکن است نتیجه ای جز مطرود شدن از جمع های خانوادگی و حتی اجتماعی را نداشته باشد،  اما از نگاه دین، تحمل این سختی ها برای زنان نوعی جهاد محسوب شده و نزد خداوند متعال دارای اجر خواهند بود.

این کارشناس مذهبی افزود: یکی از عواملی که امروزه برخی از زنان را به سمت کم حجابی و بی حیایی سوق می دهد، عدم پذیرش توسط سایر زنان و فرار از سرزنش های جاهلانه است، وقتی یک زن به هویت حقیقی خویش پی ببرد و وجود خود را نه ابزار،  بلکه حقیقتی باارزش بپندارد هرگز در برابر این مشکلات تسلیم نمی گردد، بی شک اصلاح و تحول درونی زنان به سمت حیا، منجر به اصلاح اجتماعی خواهد شد.

 وی تاکید کرد: مهمترین شاخصه حکومت مهدوی اخلاق محوریست، پس بر همه ی ما لازم است که برای سنخیت روحی و رفتاری پیدا کردن با این حکومت تلاش کنیم و راه هم سنخ شدن با حکومت مهدوی تجلی اخلاق در وجود انسان است و از مهمترین جلوه های اخلاق اسلامی در وجود یک زن رعایت حیاست،  پس زنان جامعه ی ما با رصد کردن میزان حیای خویش می توانند میزان سنخیت روحی و رفتاری خود را با حکومت مهدوی محک بزنند.

 کارشناس اخلاق مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی ادامه داد: وجود حیا در زن توجه او را از امور بی ارزش به سمت امور مهم سوق می دهد. هنگامی که زن بنای کار خودش را بر بی حیایی در اجتماع بگذارد،  خواه ناخواه تمام توجه اش به پذیرش توسط اجتماع معطوف می گردد و همواره خود را در مسابقه ی بی پایانی می پندارد که باید با تقویت مُد و مُد گرایی در خود، برنده ی این مسابقه باشد، به همین علت وقت و هزینه ی او صرف پسند اجتماع می گردد و برای وظایف اصلی خویش یعنی تربیت فرزند و همسرداری وقت و حوصله ای نخواهد داشت.

 وی خاطرنشان کرد: این گروه  از زنان در بزنگاه های اجتماعی نیز از قدرت لازم برای حضور برخوردار نخواهند بود، خداوند در قرآن می فرماید:یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا قُواَنْفُسَکُمْ وَ اَهْدیِکُمْ نَاراً  ای کسانی که ایمان آورده اید خود و فرزندان تان را از (عذاب) آتش حفظ کنید.

 ابراهیمی یادآور شد:  با نظر به آیات الهی بدین نتیجه می رسیم که توجه به سعادت اخروی فرزندان از وظایف والدین است، لذا نقش مادران در تربیت نسلی منتظر می تواند به سعادتمندی فرزندان منجر گردد.

وی با بیان اینکهب برخیاز بانوان به وجود حضرت ولی عصر (عج) علاقمند هستند و خود را منتظران ظهور می دانند،  اما در رفتار خود حیای لازم را در برابر نامحرم بخرج نمی دهند گفت: این نوع انتظار،  انتظار سازنده نخواهد بود.

 وی با اشاره به اینکهز زنانبه دلیل داشتن عواطف و احساسات قوی، دلشان رحیم و مهربان است و به همین دلیل بهتر می توانند عطوفت و مهربانی امام زمان را به فرزندان خود منتقل کنند افزود: در دیدگاه اسلام اساس خانواده بر مهر و محبت بنا شده و گرداننده ی اصلی چرخ محبت در زندگی، زنان هستند، بنابراین زنان می توانند با تزریق محبت الهی در وجود فرزندانشان، آنان را یارانی آماده در رکاب حضرت بار بیاورند.

کارشناس مذهبی ادامه داد: یک زن وقتی با حیای خود در جامعه در نقش یک جهادگرزمینه ساز ظهور حاضر گردد،  می تواند به شکل عملی کیفیت بندگی و حمایت از امام را به فرزندان خویش بیاموزد. 

زهرا ابراهیمی

لینک مطلب در خبرگزاری شبستان

اینگونه برای فرزندان دعا کنیم

 

اینگونه برای فرزندان دعا کنیم

خداوند در قرآن می فرماید: «وَالَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَذُرِّیّاتِنا قُرَّةَ أَعْیُن وَاجْعَلْنا لِلْمُتَّقِینَ إِماما (۱) /  و [عبادالرحمان] کسانی اند که می گویند: پروردگارا، به ما از همسران و فرزندانمان آن ده که مایه ی روشنی چشمان [ما] باشد، و ما را پیشوای پرهیزگاران گردان».

با دقت در این آیه می بینیم که یکی از ویژگی های عبادالرحمان و بندگان خوب خداوند این است که  از خداوند طلب فرزند و همسری می نمایند که مایه ی چشم روشنی آنها باشد. 

منظور از روشن شدن چشم با دیدن زن و فرزند این است که انسان از ناحیه ی آن ها هیچ نگرانی و اضطرابی نداشته باشد و وقتی چشمش به آن ها می افتد دلش شاد گردد.

علاقه ی به همسر و فرزند از ویژگی های فطری انسان است اما در عین حال انسان باید به این ویژگی فطری جهت بخشد.

توجه به سعادتمندی همسر و فرزند از ویژگی های خاص انبیاء الهی بوده است و در قرآن نیز نمونه هایی از این توجه را می بینیم.

به عنوان مثال در رابطه با حضرت ابراهیم علیه السلام اینگونه آمده است که وقتی ایشان با فرزندشان اسماعیل مشغول ساختن خانه ی کعبه بودن دعا کردند و چنین گفتند:

رَبَّنا وَاجْعَلْنا مُسْلِمَیْنِ لَکَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِنا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَک؛ (۲) پروردگارا، ما را تسلیم [فرمان] خود قرار ده، و از نسل ما امتی که تسلیم فرمانت باشند [پدید آور].

در واقع با این دعا حضرت ابراهیم علیه السلام خواستار نسلی شدند که مطیع اوامر الهی باشد و بدین طریق برای فرزندان خویش دعا می فرمودند.

یکی از ویژگی هایی که نماد محبت والدین به فرزندان است دعا برای آنها می باشد؛ اما بعضا شاهد بوده ایم که پدر و مادر درخواست های مادی و دنیایی و یا در یک کلام سعادت دنیوی را برای فرزند خویش خواسته اند اما در دعاهای خود توجهی به سعادت اخروی و معنوی فرزندان نداشته اند؛ لذا با نظر به قرآن باید والدین به این امر خطیر نیز توجه نمایند و در کنار تلاش برای هدایت و اصلاح فرزندان در دعاهای خود نیز سعادتمندی دنیوی و اخروی آنان را نیز مدنظر قرار دهند.

حضرت ابراهیم حتی زمانی که به مقام امامت نائل شدند باز هم از دعا برای ذریه و فرزندان خویش دست برنداشتند و برای آنها نیز دعا کردند.

یکی از قرارهای معنوی که والدین می توانند خود را مقید کنند که همیشه به آن اهتمام ورزند این است که بعد از هر نماز، دعای خیری برای فرزندان خویش داشته باشند و توفیق بهره های معنوی را از خداوند مهربان برای فرزندانشان خواستار شوند تا ان شاءالله فرزندان نیز مایه ی چشم روشنی آن ها گردند.

پی نوشت ها:

۱. فرقان (۲۵)، ۷۴.

۱. بقره (۲)، ۱۲۸.

 زهرا ابراهیمی

لینک مطلب درخبرگزاری حوزه