راه همراه شدن با حکومت مهدوی تجلی اخلاق در وجود انسان و خانواده است

 

 

راه همراه شدن با حکومت مهدوی تجلی اخلاق در وجود انسان و خانواده است

«زهرا ابراهیمی» در گفتگو با با خبرنگار با خبرنگار خبرگزاری شبستان اصفهان در خصوص نقش زنان در عصر غیبت و تربیت فرزندانی مهدی باور و مهدی یاور اظهار داشت: اگرچه هرساله خود را برای جشن میلاد آماده می کردیم و کوچه و خیابان ها را آذین می نمودیم، اما امسال ویروس کرونا توفیق آذین بندی و سرور اجتماعی را از ما گرفت،  ولی در عین حال وظایف ما در عصر غیبت همواره برقرار است و بر هر مرد و زن واجب و لازم است که به مسئولیت‌های خویش در زمان غیبت واقف باشند.

کارشناس اخلاق مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی با اشاره به وظایف منتظران در عصر غیبت گفت: زمینه سازی برای رسیدن به ظهور، وظایفی را بر عهده ی زنان می گذارد و آن ها به طور خاص و ویژه قادر خواهند بود هم به خودسازی پرداخته و هم با توجه به نقش مادری و همسری به تربیت نسل منتظر اقدام نمایند.

 

وی متذکر شد: از جمله ویژگی های مورد سفارش برای زنان، امر حیاست، حیا اگرچه برای زن و مرد لازم است اما طبق روایت داشتن این ویژگی برای زنان ضروری تر می باشد، امام صادق علیه السلام می فرمایند:اَلحَیاءُ عَشَرَةُ أَجزاءٍ تِسعَةٌ فِى النِّساءِ و َواحِدٌ فِى الرِّجالِ؛حیا ده جز دارد، نه جزء آن در زنان است و یک جزء در مردان.

 این کارشناس مذهبی ادامه داد: با توجه به شرایط امروزی اجتماع و نگاه ابزاری دنیای غرب به زن و همچنین تلاش غرب برای تسری دادن این نوع نگاه  به کشورهای دیگر، بر زنان لازم و واجب است  که برای تقویت ویژگی حیا در وجود خود بسیار کوشش نمایند.

 وی با بیان اینکه قطعا تقویت حیا در وجود زن،  نه تنها از حیث فردی برای خودسازی و تهذیب شخصی او موثر است بلکه مهمتر از آن تاثیرات اجتماعی بسیار قوی نیز دارد خاطر نشان کرد: نقش زنان را در بلایی که امروزه از ناحیه ی فسادهای اخلاقی بر سر جامعه ی ما می آید، نمی توان کتمان کرد اگرچه مردان در این امر نیز سهم خود را دارند.بنابراین رعایت حیا از جانب زنان می تواند درحل این معضل موثر باشد.

 ابراهیمی اضافه کرد: گاهی برخی از افراد به دنبال راهکارهای سخت و یا عجیب و غریب می گردند تا خود را لایق حضرت ولی عصر(عج) قرار دهند در حالی که برای رسیدن به لبخند رضایت امام معصوم علیه السلام لازم نیست اعجازی صورت پذیرد یا اتفاق خارق العاده ای رخ دهد. رعایت حیا در جلسات خانوادگی و دوستانه و در محیط کار و درس و دانشگاه و همچنین حفظ حریم ها در گروه ها، پیج ها و کانال های مجازی از مصادیق عفت ورزی بانوان است که با اهتمام بر آن قادر خواهند بود نام خود را در لیست زمینه سازان ظهور ثبت نمایند.

 کارشناس اخلاق مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی اضافه کرد: اگرچه برخی از روی جهالت برچسب به روز نبودن را به بانوان مومنه و محجبه می زنند و حفظ حجاب و حیا،  گاهی ممکن است نتیجه ای جز مطرود شدن از جمع های خانوادگی و حتی اجتماعی را نداشته باشد،  اما از نگاه دین، تحمل این سختی ها برای زنان نوعی جهاد محسوب شده و نزد خداوند متعال دارای اجر خواهند بود.

این کارشناس مذهبی افزود: یکی از عواملی که امروزه برخی از زنان را به سمت کم حجابی و بی حیایی سوق می دهد، عدم پذیرش توسط سایر زنان و فرار از سرزنش های جاهلانه است، وقتی یک زن به هویت حقیقی خویش پی ببرد و وجود خود را نه ابزار،  بلکه حقیقتی باارزش بپندارد هرگز در برابر این مشکلات تسلیم نمی گردد، بی شک اصلاح و تحول درونی زنان به سمت حیا، منجر به اصلاح اجتماعی خواهد شد.

 وی تاکید کرد: مهمترین شاخصه حکومت مهدوی اخلاق محوریست، پس بر همه ی ما لازم است که برای سنخیت روحی و رفتاری پیدا کردن با این حکومت تلاش کنیم و راه هم سنخ شدن با حکومت مهدوی تجلی اخلاق در وجود انسان است و از مهمترین جلوه های اخلاق اسلامی در وجود یک زن رعایت حیاست،  پس زنان جامعه ی ما با رصد کردن میزان حیای خویش می توانند میزان سنخیت روحی و رفتاری خود را با حکومت مهدوی محک بزنند.

 کارشناس اخلاق مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی ادامه داد: وجود حیا در زن توجه او را از امور بی ارزش به سمت امور مهم سوق می دهد. هنگامی که زن بنای کار خودش را بر بی حیایی در اجتماع بگذارد،  خواه ناخواه تمام توجه اش به پذیرش توسط اجتماع معطوف می گردد و همواره خود را در مسابقه ی بی پایانی می پندارد که باید با تقویت مُد و مُد گرایی در خود، برنده ی این مسابقه باشد، به همین علت وقت و هزینه ی او صرف پسند اجتماع می گردد و برای وظایف اصلی خویش یعنی تربیت فرزند و همسرداری وقت و حوصله ای نخواهد داشت.

 وی خاطرنشان کرد: این گروه  از زنان در بزنگاه های اجتماعی نیز از قدرت لازم برای حضور برخوردار نخواهند بود، خداوند در قرآن می فرماید:یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا قُواَنْفُسَکُمْ وَ اَهْدیِکُمْ نَاراً  ای کسانی که ایمان آورده اید خود و فرزندان تان را از (عذاب) آتش حفظ کنید.

 ابراهیمی یادآور شد:  با نظر به آیات الهی بدین نتیجه می رسیم که توجه به سعادت اخروی فرزندان از وظایف والدین است، لذا نقش مادران در تربیت نسلی منتظر می تواند به سعادتمندی فرزندان منجر گردد.

وی با بیان اینکهب برخیاز بانوان به وجود حضرت ولی عصر (عج) علاقمند هستند و خود را منتظران ظهور می دانند،  اما در رفتار خود حیای لازم را در برابر نامحرم بخرج نمی دهند گفت: این نوع انتظار،  انتظار سازنده نخواهد بود.

 وی با اشاره به اینکهز زنانبه دلیل داشتن عواطف و احساسات قوی، دلشان رحیم و مهربان است و به همین دلیل بهتر می توانند عطوفت و مهربانی امام زمان را به فرزندان خود منتقل کنند افزود: در دیدگاه اسلام اساس خانواده بر مهر و محبت بنا شده و گرداننده ی اصلی چرخ محبت در زندگی، زنان هستند، بنابراین زنان می توانند با تزریق محبت الهی در وجود فرزندانشان، آنان را یارانی آماده در رکاب حضرت بار بیاورند.

کارشناس مذهبی ادامه داد: یک زن وقتی با حیای خود در جامعه در نقش یک جهادگرزمینه ساز ظهور حاضر گردد،  می تواند به شکل عملی کیفیت بندگی و حمایت از امام را به فرزندان خویش بیاموزد. 

زهرا ابراهیمی

لینک مطلب در خبرگزاری شبستان

نگاهی بر خشونت و بی اخلاقی اخیر؛ مقصر کیست؟!

 

 

نگاهی بر خشونت و بی اخلاقی اخیر؛ مقصر کیست؟!

اعتراض ها همواره بخشی غیر قابل تفکیک از جوامعند. در هر جامعه‌ ای خواه ناخواه نسبت به تصمیمات تصمیم ‌گیرندگان، مخالفان و معترضانی (فارغ از کمیت و کیفیت اعتراض) وجود داشته و دارد. بنابراین نه اعتراض، مختص جامعه ی ماست و نه مخالف بودن نسبت به برخی مواضع لزوماً به معنای مخالفت با کل سیستم است. اما چه می شود که اعتراض در جامعه ی دینی سر از خشونت در می آورد!؟ با وجودی که دینداری باید مانعی در برابر برخی از رفتارها باشد اما چرا همواره شاهد رفتارهای ناشایست هستیم!؟

هر جامعه‌ای برای تأمین امنیت و آرامش خود نیازمند خطوط قرمز است. دارا بودن خط قرمزها برای جوامع،  آنها را از گرفتار شدن در قانون جنگل مصون می‌دارد. علاوه بر این، هر جامعه ای متناسب با هویت خود منبعی برای تعیین خط قرمزهایش دارد.

آنچه خط قرمزها را در جامعه ی اسلامی ما معین و مشخص کرده، اخلاق، دین و قانون است.

این سه فاکتور اصلی در جامعه ی ما نقش مهمی در ترسیم خط قرمزها دارند. وقتی جامعه ی ما دچار خشونت گردد، نشان از این دارد که تعهد به دین،  اخلاق و قانون کمرنگ شده است. گویا سست شدن پایه‌های اصلی،  منجر به رد کردن خط قرمزها می‌شود.

با دقت به نقش دین،  اخلاق و قانون،  به خوبی در می یابیم که از بین این سه معیار، گرایش به اخلاق، فطری ترین ویژگی انسان است و اگر انسان گرایش به دین و آموزه های اسلام نیز دارد به دلیل گرایش فطری است که به اخلاق دارد؛ چراکه دین در خدمت اخلاق است.

گویا اخلاق در بین هر سه عامل ذکر شده،  از قدرت بالاتری برخوردار است و قانون و دین هر دو، اخلاق را منضبط تر می نمایند؛ اما در عین حال اخلاق خود نیز تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار می‌گیرد و کمیت و کیفیت آن قابل تغییر است.

از جمله اموری که می‌تواند در پررنگ شدن و یا کم رنگ شدن اخلاق در جامعه اثر گذارد دینداری است. هر چقدر توجه انسان به آموزه‌های دین بیشتر شود انسان اخلاقی تر عمل خواهد کرد و اتفاقاً قانونمندتر هم خواهد شد و هرچقدر افرادی که اهل دین هستند از توجه به آموزه‌های دین فاصله بگیرند به همان نسبت هم خود بی اخلاق تر می شوند و هم دیگران را از دین گریزان کرده و زمینه ی بی اخلاقی آنها را هم فراهم می آورند.

گویا اخلاق موتور محرکیست برای عمل به دین و عمل کردن به آموزه‌های دین نیز می تواند اخلاق را بهتر و یا بدتر نماید.

حال اگر در جامعه ای از دین استفاده ابزاری شود و عقربه ی آموزه هایش در جهت مصالح شخصی دچار چرخش گردند اخلاق در آن جامعه رنگ می بازد. به نظر می‌رسد بهره بردن از دین در جهت تأمین مصالح شخصی توسط برخی از افراد اثرگذار در جامعه منجر به بی اخلاقی و یا کم اخلاقی سایر افراد می گردد.

در واقع تضعیف پایه های دین در جامعه به واسطه ی مدعیان دینداری باعث تضعیف پایه های اخلاق نیز می گردد و آن را دچار تزلزل می کند.

اگرچه هر از گاهی اعتراض‌های خشونت‌آمیز اتفاق می‌افتد و به قول معروف فتنه در نطفه خفه می شود، اما باید به بررسی دقیق ریشه این فتنه ها پرداخت. قطعا آسیب دیدن از ناحیه دشمنان داخلی و خارجی مورد قبول ماست و نقش بیگانگان و تبلیغات آنها را نادیده نمی گیریم؛ اما خشونت ها، منهای نقش دشمنان داخلی و خارجی، خودش می تواند نشان از حرکت یک جامعه به سمت بی اخلاقی باشد که دلیل آن عملکرد مدعیان دینداری است.

اگرچه توجه به وجود دشمنان داخلی و خارجی مهم است؛ اما مهمتر از آن چرایی تحت تاثیر قرار گرفتن مردم از دشمنان داخلی و خارجی است. شاید اگر دینداری با ظرافت هرچه تمام تر از سوی صاحبان دین به منصه ی ظهور می نشست شاهد این حجم از بی اخلاقی و خشونت نبودیم.

   زهرا ابراهیمی

لینک مطلب درخبرگزاری حوزه

 

اینجا فقط من

اینجا فقط من!

ندای اصفهان- زهرا ابراهیمی (کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی)

اینجا همه چیز از من شروع می شود؛ تمام تلاشها برای تغییر من صورت می گیرند و تمام نصایح و اندرزها در جهت ترمیم منِ من خودنمایی می کنند.

اینجا در سبکی که منطبق بر فطرت دست ناخورده من است، دستوراتی ناب وجود دارد که تمرکزش بر انسان سازی بیشتر از هرچیز دیگر است.

در سبک زندگی اسلامی برای تک تک ما در هر مقام و موقعیتی که باشیم وظایف، مسئولیتها و انتظاراتی تعریف شده است که دائما در شرایط مختلف به ما گوشزد می شود.

اینجا خطاها قبل از هر چیز و هرکس متوجه من می شود و این بهترین گام است در جهت اصلاح فرد و اجتماع.

اگر کمی با دقت به اطرافمان نگاه کنیم و یا کمی گوشهایمان را تیزتر کنیم، به وضوح می بینیم و می شنویم آنچه از آگاهی و آشنایی افراد نسبت به حقوقشان بدانها تعلیم داده شده است چه بلایی بر سر جامعه آورده است.

برای زوجهای جوان در کلاسهای آموزشی قبل از ازدواج، بیشتر از اینکه بخواهند تکلیفشان را تبیین نمایند، حقوقشان را بازگو می کنند و آنها را از حقوقشان مطلع می سازند.

به بچه ها نیز در مدرسه حقوقشان را یادآوری می نمایند و در رسانه و روزنامه و هرآنچه مردم ازآن درس می گیرند، کلاس تدریس آشنایی با حقوق به صورت مستقیم و غیر مستقیم، تمام و کمال برپا می شود و همین امر بستر لازم برای جنگ و نزاعی خشن بین گروههای مختلف را فراهم آورده است، تا جایی که گاهی شاهد هستیم که زنان جامعه ما در صدد احقاق حقوق خویش در دادگاهها از این سو به آن سو روانه می شوند و فرزندانمان نیز برای احقاق همان حقوق جسورتر.

قطعا آگاهی نسبت به حقوق، حقی است مسلم که نادیده گرفتن آن از بدترین مصادیق ظلم بشمار می رود، اما نکته اینجاست که آموزش تک بُعدی و یک جانبه در این باب، پرواز با یک بال است.

حلقه مفقوده در کنار آموزش حقوق، آموزش وظایف و تکالیفی است که وجود دارد، چرا که حیات حقوق در گرو انجام وظایف است. اگر شخص وظیفه اش را به خوبی انجام ندهد مستحق حقی نخواهد بود و این نکته ای است که کمتر بدان توجه می شود.

سبک زندگی اسلامی تأکید بر این امر دارد که آنچه درون فرد هست بیرونش را شکل خواهد داد و بر همین اساس خودشناسی به عنوان سودمندترین معارف معرفی شده است چرا که نتیجه خودشناسی چیزی جز خودسازی نخواهد بود. در این سبک توجه به اخلاق و گرایش به اخلاق مداری منجر به تقویت روحیه گذشت و صلح خواهد شد و همین امر باعث می شود تا شخص بیشتر از اینکه بخواهد بر حقوقش پافشاری کند، ذهنش را معطوف وظایف و مسئولیت هایش کند.

سبک زندگی اسلامی با چیزی که امروزه از سبک زندگی می‌شناسیم، فاصله ای بسیار دارد و برماست که با تکیه بر اخلاق مداری و تقدم اخلاق بر حقوق در کاهش این فاصله کوشا باشیم.

http://nedaesfahan.ir/101503/%D8%B3%D8%A8%DA%A9-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%AD%D9%84%D9%82%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D9%81%D9%82%D9%88%D8%AF%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D8%A2%D9%85%D9%88%D8%B2.htm