حضرت عبدالعظیم پناهگاه و مرجع علمی مردم بودند.

حضرت عبدالعظیم پناهگاه و مرجع علمی مردم بودند.

شیعه همواره در طول تاریخ و در ادوار مختلف، تحت فشار حکومت های متعدد بوده و گویا این خفقان و سخت گیری نسبت به شیعیان جزء لاینفک زندگی آنها محسوب می شود.

وجود مقدس ائمه معصومین علیهم السلام در زمان حیاتشان، در حیات بخشی و اعتلای شیعه بسیار موثر بوده و در کنار ائمه، وجود یاران، محبان و مدافعان دین نیز در حفظ این عقیده تأثیر فراوانی داشته است.

از جمله چهره های محبوب و مورد اعتماد نزد اهل البیت علیهم السلام، حضرت عبدالعظیم حسنی می باشند. نسب ایشان با چهار واسطه به امام حسن مجتبی علیه‌ السلام می‌رسد.

مؤلف کتاب «جنةالنعیم» می گوید: «شخصی به نام ابا حماد رازی - از شیعیان و موالیان شهر ری - با وجود مشکلات آن زمان به سامراء رفت و خدمت امام زمانش حضرت علی النقی (ع) رسید و مسائلی را پرسید.

امام، ضمن پاسخ به مسائل او، فرمود: «ای ابا حماد! هرگاه مشکلی از امور دینی برایت پیش آمد، جواب مشکل خود را از عبدالعظیم حسنی بخواه و سلام مرا به او برسان.» (1)

از این روایات به خوبی می توان به شخصیت علمی و معنوی حضرت عبدالعظیم حسنی پی برد؛ چراکه امام هادی علیه السلام او را به عنوان مرجع دینی به مردم معرفی می نمایند و از آنها می خواهند که در زمان مواجهه با مسائل شرعی، نزد عبدالعظیم بروند و این خود نشان دهنده ی جایگاه علمی عظیمی است که ایشان دارا بودند.

علاوه بر این، سلام رساندن امام هادی علیه السلام به او، بیانگر مقام معنوی ایشان است.

تلاش در جهت حفظ و انتشار سخنان ائمه،  از جمله وظایف مهم دوستداران تشیع است که این وظیفه خطیر در زمان سختگیری حُکام از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد.

عبدالعظیم حسنی از دانشمندان بزرگ شیعه و راویان حدیث بود که از طریق شخصیت والای علمی و معنوی خویش، به این مهم دست یافت.

علاوه بر این، از جمله توفیقات او درک محضر دو امام بزرگوار یعنی امام جواد و امام هادی علیهم السلام است که این ویژگی او را از سایر دوستداران ممتاز می سازد.

قطعا متوکل عباسی که از تخریب مزار سید الشهداء هم بیم نداشت، تندترین و گستاخانه ترین رفتارها را نسبت به امام هادی علیه السلام و یارانش اعمال می نمود. هجرت حضرت عبدالعظیم حسنی از شهر مدینه به ری، گویای ظلم و جور شدیدی بود که در حق یاران امام هادی علیه السلام روا می داشتند.

در واقع می توان گفت هجرت ایشان از مدینه به ری، از یک طرف گویای شخصیت جهادگری ایشان است که حتی حاضر می شوند در مسیر مبارزه از دیار خویش هجرت نمایند و از طرفی نشان دهنده ی این است که حضور ایشان در نشر معارف اهل البیت بسیار مؤثر بوده است.

با توجه به اینکه در مدینه تعداد راویان کم نبوده و شیعه و محدث هم فراوان بوده اند اما همین که از بین آنان، حضرت عبدالعظیم حسنی تحت فشار خلیفه بودند می تواند بر میزان تأثیر فراوان ایشان در نشر حقایق صحه گذارد.

اگرچه عبدالعظیم با مهاجرتش به ری، غم غربت را تحمل  می نمود،  اما مردم آن دیار توفیقی عظیم یافتند تا از وجود او بهره برده و پاسخ مسائل شرعی و دینی خود را از ایشان دریافت نمایند.

از جمله دستورات تربیتی و ارشادی که در جهت احیای نام و یاد بزرگان دین وارد شده است تشویق به زیارت است.

بنابراین توجه به مقام حضرت عبدالعظیم از طریق زیارت ایشان و همچنین آشنا شدن با شخصیت علمی و معنوی ایشان می تواند در تجلیل مقام این بزرگوار مؤثر باشد.

 

پی نوشت:

اختران فروزان ری، ص 37

 

زهرا ابراهیمی

لینک مطلب در خبرگزاری حوزه

فربهی مناسک، تقویت یا تضعیف؟

فربهی مناسک، تقویت یا تضعیف؟

از جمله نشانه های بارز تشیع، حب به اهل البیت علیهم السلام است که اگر حقیقتا این حب وجود نداشته باشد تردید در شیعه بودن رواست و از جمله مصادیق حب به اهل البیت علیهم السلام، شادی در شادی آنها و محزون  بودن به حزنشان است.

 همانگونه که در روایت آمده است:

عنِ الامام الصّادِقِ – علیهِ السَّلام – قالَ: شِیعَتُنا خُلِقُوا مِنْ فاضِلِ طِینَِتِنا وَ عُجِنُوا بِماءِ وَلایَتِنا یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا ویَفْرَحُونَ لِفَرَحِنا.

امام صادق – علیه السلام – فرمودند: شیعیان ما از باقیمانده گل ما آفریده شده اند، ولایت ما در سرشت آنان عجین گشته است، آنان با خوشی ما خوشحال و با ناراحتی ما ناراحتند. (۱)

یکی از اموری که می تواند به شادی و حزن شیعه رنگ عینیت ببخشد برگزاری مراسماتی است که به ائمه معصومین علیهم السلام تعلق دارد و منتسب به ایشان می باشد.

از طرفی رعایت اعتدال و پرهیز از افراط و تفریط از نشانه های عاقل به شمار می رود همانگونه که در روایت آمده است:

امام علی علیه السلام :

لا تَرَى الجاهِلَ إلاّ مُفرِطا أو مُفَرِّطا/ نادان را نمى ‏بینى، مگر در حال زیاده‌روى یا کم گذاردن. (۲)

با توجه به این دو مقدمه به خوبی می‌توان دریافت که برگزاری مراسم و گرامیداشت مناسک مذهبی جزء لاینفک عرض ارادت به اهل بیت علیهم السلام است به شرطی که به افراط گراییده نشود.

افزوده شدن برخی مناسبت‌ها به فهرست عزاداری شیعه، اگرچه در ظاهر مولود برخی هیئت های مذهبی می‌باشد؛ اما با نگاهی دقیق تر و واکاوی عمیق تر می توان آن را ثمره تشیع افراط گرا دانست.

تشیع افراط‌ گرا همواره در طول تاریخ با نگاه افراط گونه اش به فرم و ظاهر امور، حقیقت و باطن آنها را مورد تهدید قرار داده است.

مراسمات و مناسبت های مذهبی نیزاز این نگاه در امان نمانده و پدیده ای به نام فربهی مناسکی، مولود همین دیدگاه می باشد.

عزاداری دهه محرم، مراسم شب های قدر، عزاداری فاطمیه، جشن نیمه شعبان و اعیاد عزیزی که در اسلام وجود دارند از جمله مراسم و مناسکی هستند که در تقویم تاریخ شیعه همواره مورد توجه قرار می گرفته است.

توجه به این مراسم و مناسک برای تشیعی که در مسیر عقلانیت دینی گام بر می دارد اصلیست پذیرفته شده، اما انتقاد اصلی به مناسبت هایی است که اگرچه در تقویم شیعه بوده اما فراگیر و توسعه یافته نبوده و امروزه توسط برخی از افراد، این ایام و مناسبت ها به طور جِد مورد توجه قرار می‌گیرد، تا جایی که از فضای حقیقی و مجازی برای تبلیغ آن مراسم استفاده می گردد.

از تغییر نام پیج ها در صفحات مجازی و بهره مندی از هشتگ ها گرفته تا تبلیغ بر روی بنرها در سطح شهر و این خود می‌تواند عاملی باشد تا از یک طرف فلسفه حقیقی عزاداری از متن به حاشیه رانده شود و از طرف دیگر دین اسلام به دین غم و مخالف شادی متهم گردد.

اگرچه فربهی مناسکی اصطلاحی جامعه‌شناسانه است و برخی از جامعه شناسان مدام از آن انتقاد می کنند، اما نباید به بهانه فربهی مناسک به مخالفت کردن با اصل برگزاری مراسمات مذهبی پرداخت و تمام مراسمات و مناسبت ها را در این دایره محصور نمود.

عده ای از جامعه شناسان بر این معتقدند که برخی از مراسمات و مناسک مذهبی و ایام عزاداری تنها در سال های اخیر به تقویم شیعه افزوده شده و به همین دلیل آنها را تنها واکنش‌هایی افراطی از سوی برخی مذهبیون تلقی می کنند، در حالی که برخی از این مراسمات و مناسبت ها در طول تاریخ مورد نظر شیعه بوده و نباید آنها را از اختراعات امروزه مذهبیون دانست.

بنابراین اگرچه با فربهی مناسک و توسعه ی مناسبت های مذهبی که نتیجه اش جز تضعیف و تخریب چیز دیگری نیست مخالفیم، اما در عین حال نباید همه مراسم و مناسبت ها را به بهانه فربهی مناسکی کنار بگذاریم؛ چراکه نسبت دادن فربهی مناسکی به اکثر مناسبت های شیعی نیز می تواند خطر آفرین باشد.

 

پی نوشت:

۱.شجره طوبی، ج ۱، ص ۳

۲.نهج البلاغه، حکمت ۷۰

 

زهرا ابراهیمی، کارشناس اخلاق مرکز ملی پاسخگویی به سوالات

لینک مطلب در خبرگزاری حوزه

مسئولان نمایشگاه قرآن و عترت اصفهان بخوانند

مسئولان نمایشگاه قرآن و عترت اصفهان بخوانند

خبرگزاری حوزه/ عنوان هر رویدادی، گویاترین توضیح و تفسیر برای اهداف آن رویداد است. عنوان قرآن و عترت نیز به خوبی می تواند بازگوکننده ی اهداف و برنامه های نمایشگاه قرآن و عترت باشد.

نمایشگاهی که هر ساله در ماه مبارک رمضان در اصفهان برگزار می گردد و بهانه ای می شود تا دغدغه مندان دینی سالی یک بار به نام قرآن دور هم جمع شوند.

دستگاه ها و نهادهای مختلفی برای حضور در این نمایشگاه اعلام آمادگی می کنند و متناسب با نوع فعالیت خویش، به ترویج فرهنگ قرآنی می پردازند؛ چراکه معتقدند قرآن و عترت سندی راهبردی در تضمین سعادت انسان است.

 

اگرچه تلاش های وافری در جهت هرچه باشکوه تر برگزار شدن این نمایشگاه انجام می پذیرد و مسئولین مربوطه از هیچ تلاشی برای رسیدن به این هدف دریغ نمی کنند؛ اما به نظر می رسد حلقه مفقوده در این امر، رها کردن مخاطب بعد از اتمام نمایشگاه است.

فضای نمایشگاه به میدان مسابقه ای می ماند که هر کس بیشتر تلاش کند زودتر به خط پایان می رسد. مهمترین هدف در این نمایشگاه  ارائه محصولات و محتواهای دینی،  قرآنی و فرهنگیست و از این هدف می توان در جذب مخاطب جوان بهره فراوانی برد؛ اما آنچه در اکثر نهادهای حاضر در نمایشگاه شاهد هستیم این است که ارائه ی محتوا و ارتباط با مخاطب تنها محدود به همین چند روزیست که نمایشگاه برپاست و بعد از اتمام نمایشگاه و جمع شدن غرفه ها، ارتباط با مخاطب نیز قطع می شود.

فضایی که می تواند استمرارِ در ارتباطِ با مخاطب را نتیجه دهد، تنها به ارتباطی یک سویه و محدود ختم می گردد؛ بنابراین بهتر است نهادهای حاضر در نمایشگاه تنها هدفشان جذب مخاطب آنی نباشد و به همراه کردنِ مخاطب با خود، فارغ از فضای نمایشگاه بیندیشند.

اگرچه مسئولین مربوطه جدا شدن بخش‌های تجاری از بخش‌های فرهنگی و مذهبی را از نقاط قوت امسال نمایشگاه نام بردند؛ اما یکی از اموری که می توان به عنوان ضعف چینش در نمایشگاه از آن نام برد همجواری غرفه های کودک و نوجوان با غرفه هایی است که به دنبال فعالیت علمی و قرآنی در نمایشگاه هستند.

با توجه به اینکه جنس کار برای کودک و نوجوان متفاوت از جنس فعالیت علمی و دینی برای بزرگسالان است و غرفه های کودکان همواره همراه با سر و صدا و هیجانات متعدد به دلیل بازی و سرگرمی و مسابقه است، بهتر است فضای کودک و نوجوان فضای اختصاصی و مجزا از فضاهای علمی نمایشگاه باشد تا تزاحمی برای هیچ کدام یک از گروه ها ایجاد نشود.

تبلیغ حداقلی برای نمایشگاه قرآن و عترت از دیگر ضعف هایی است که می توان به آن اشاره کرد و رفع این نقیصه همت بیشتر رسانه ها و صدا و سیما را می طلبد تا مردم از این طریق بتوانند تعامل بیشتری با جامعه قرآنی پیدا کنند.

 

جوان امروز در عین حالی که تشنه ی فهم قرآن است، نیازمند خلاقیت و ابزارهای خلاقانه برای درک قرآن می باشد؛ لذا تلفیق هنر قرآن با پژوهش های قرآنی می تواند نیاز جوان تشنه خلاقیت را تأمین نماید و این امر با تلفیق و ترکیب برخی از غرفه های هنری و پژوهشی در سال های آینده امکان پذیر خواهد بود.

فضای نمایشگاه به خوبی می تواند بازگوکننده تلاش و برنامه ریزی های اجرایی مسئولین باشد؛ اما در کنار برنامه های اجرایی باید برای برنامه های پژوهشی و علمی نمایشگاه نیز  فکری کرد.

تشکیل اتاق فکر و بررسی کارشناسانه و متخصصانه ابعاد مختلف نمایشگاه و ارائه نتایج این بررسی ها به زیر گروه های مختلف قبل از برپایی نمایشگاه می تواند در این امر یاری رسان خوبی باشد.

دادن خط فکری به زیرگروه ها برای فعالیت فرهنگی و قرآنی بهتر، از وظایف این اتاق فکر است.

با توجه به اینکه مباحث قرآنی و فرهنگی گسترده و متنوع است، تقسیم بندی صحیح و متناسب با تخصص این مباحث بین زیرگروه ها قبل از تشکیل نمایشگاه، ضرورتی اجتناب ناپذیر است تا بدین وسیله از موازی‌کاری و کارهای تکراری پرهیز شود.

کم رنگ بودن بخش عترت و سبک زندگی اسلامی که می توان از شرح زندگی ائمه معصومین علیهم السلام برای پوشش آن بهره گرفت از دیگر نقاط ضعف این نمایشگاه محسوب می شود؛ لذا باید دقت کرد که توجه صِرف به ظواهر، ما را از معارف قرآنی غافل نسازد تا خدایی ناکرده شاهد مهجوریت قرآن در نمایشگاه قرآن نباشیم.

زهرا ابراهیمی، عضو گروه نویسندگی صریر

لینک مطلب در خبرگزاری حوزه

رسانه نیازمند ارتباط پویا و اثربخش با حوزه است

رسانه نیازمند ارتباط پویا و اثربخش با حوزه است

فعال رسانه گفت: جامعه امروز نیازمند ارتباط پویا و اثربخش بین حوزه و رسانه است چرا که از یک‌طرف روحانیت مروج هنجارهای دینی است و از طرف دیگر رسانه می‌تواند در ایجاد گرایش فکری، عاطفی و ارزشی اثرگذار باشد.

رسانه نیازمند ارتباط پویا و اثربخش با حوزه است

زهرا ابراهیمی امروز در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در اصفهان، پیرامون اهمیت رسانه در اجتماع اظهار کرد: از جمله ابزارهای موجود و تأثیرگذار در هر جامعه رسانه است و از میان رسانه‌های متعدد، رسانه ملی جایگاه خاص و ویژه‌ای دارد.

فعال رسانه با تأکید بر این‌که رسانه ملی بازگوکننده باورهای جامعه است، افزود: رسانه ملی می‌تواند بازگوکننده میزان اعتقاد به باورها در یک جامعه باشد، در واقع میزان تثبیت عقاید و باورمندی و توجه به ارزش‌ها در هر جامعه‌ای از طریق بررسی برنامه‌های ارائه شونده در رسانه قابل‌درک و دریافت است، چرا که نوع برنامه‌ها متناسب با خواست مخاطب است و خواست مخاطب، تعیین‌کننده میزان اعتقاد اوست.

وی تصریح داشت: در جامعه دینی و اسلامی عملکرد نهادها و سازمان‌ها باید متناسب و همسو با اهداف متعالی دین باشد اما بعضاً دیده می‌شود که خود این نهادها به‌جای اینکه به‌عنوان ابزار دینی در تعمیق بخشی بنیه علمی و دینی و فرهنگی جامعه گام بردارند، ابزاری برای تبلیغ و ترویج بی‌فرهنگی در جامعه می‌شوند.

وظیفه روحانیت، نظارت بر کارکرد دینی رسانه ملی است

ابراهیمی با اشاره به تأکیدات مقام معظم رهبری بر لزوم ارتقا بخشی معرف دینی در حوزه‌های متعدد از جمله رسانه ملی گفت: حرکت از ایمان قشری به سمت ارتقای بخشی معرفت دینی، هدفی است که رهبر انقلاب بارها به آن اشاره‌کرده و رسانه ملی را موظف به توجه به آن کرده‌اند، بنابراین حوزه و روحانیت رسالت ویژه‌ای در هدایت جامعه و همچنین نظارت بر کارکرد دینی نهادهای جامعه دارد.

این طلبه جوان ادامه داد: خداوند در قرآن، اهل تبلیغ را در ردیف آمران به معروف و ناهیان از منکر جای‌ داده و یکی از وظائف آنان را عمل به این دو اصل حیاتی اعلام می‌کند، آنجا که می‌فرماید «باید از میان شما، جمعی دعوت به نیکی و امر به‌ معروف و نهی از منکر کنند و آن‌ها همان رستگارانند».

وی در ادامه متذکر شد: از جمله اموری که می‌تواند رسانه را در رسیدن به هدف دینی‌اش کمک کند، حضور روحانیون در تلویزیون است، از زمان انقلاب به بعد تلویزیون توانسته از طریق برنامه‌های گوناگون، چه میزگردهای متعدد با موضوعات متنوع دینی و چه جلسات هم‌اندیشی و پخش سخنرانی‌های وعاظ از منابر و حتی در امر تربیت کودک و نوجوان از حضور روحانیون بهره ببرد.

ابراهیمی ابراز داشت: دینی بودن تلویزیون ما تنها به حضور روحانیون آن‌هم در برنامه‌های مذهبی ختم می‌شود و تجلی شئونات مختلف دینی و ابعاد گوناگون زندگی دینی را در سایر برنامه‌های تلویزیونی کمتر می‌بینیم.

روحانیت در دام اهداف فیلمسازان

این فعال رسانه با اشاره به گرفتار شدن برخی روحانیون در دام اهداف فیلم سازان اذعان داشت: از جمله آسیب‌های حضور روحانیون در رسانه‌ها این است که برخی از کارگردانان و فیلم‌سازان مستقیم و یا غیرمستقیم از حضور آن‌ها استفاده کرده و آن‌ها را در دام اهداف خود گرفتار می‌کنند، در واقع به‌ جای آن‌که اهداف و مقاصدِ فیلم‌ساز از فیلتر اهداف دینی عبور کند این روحانیت است که خود را مجبور به عبور از فیلترِ انگیزه‌های برنامه‌سازان و فیلم‌سازان می‌بیند.

وی در ادامه بیان داشت: حضور روحانیون و مشاوره دادن آن‌ها در زمینه‌هایی که تخصص ندارند و احتمال دور زدنشان توسط فیلم‌سازان و برنامه‌سازان وجود دارد بسیار آسیب‌زاست و بالعکس حضور روحانیونی که شناخته رسانه‌ای دارند و می‌توانند به‌ خوبی به‌ عنوان مشاوره و کارشناس مذهبی و یا مشاوره اثر تولیدی و یا حتی نویسنده در تلویزیون حاضر شوند بسیار تأثیرگذار خواهد بود.

وظیفه روحانیت در رسانه ملی از نگاه رهبری

ابراهیمی در خصوص تأکیدات مقام معظم رهبر انقلاب اسلامی در خصوص حضور روحانیت و قشر مذهبی در رسانه‌­های مختلف گفت: رهبر انقلاب بارها در خصوص حضور روحانیت در رسانه ملی تأکید داشته‌اند، به‌ طوری‌که می‌فرمایند «حضور روحانیون در صدا و سیما فقط به معنای سخنرانی و وعظ و خطابه نیست بلکه باید حضوری عمیق‌تر و تأثیرگذارتر باشد، انجام این وظیفه مهم نیازمند مجموعه‌ای روحانی و مطلع از مسائل هنری به‌ویژه چگونگی بروز انحراف در این مسائل و آشنا با راه جلوگیری از انحراف در جهت‌گیری‌های فرهنگی و هنری است. لازمه تشکیل چنین مجموعه‌ای از مشاوران روحانیِ صاحب‌نظر و آگاه و توانا در صدا و سیما، امکان اعمال‌نظر و جهت‌دهی صحیح در برنامه‌ها است».

این طلبه جوان عدم توانایی ارتباط روحانیت با عموم مردم را یکی دیگر از آسیب‌های حضور آنان در رسانه‌ها دانست و ابراز داشت: از دیگر آسیب‌های حضور روحانیون در برخی برنامه‌های تلویزیونی این است که روحانی که به‌ عنوان کارشناس مردم در برنامه حاضر شده توانایی برقراری ارتباط با مخاطب را ندارد و با به‌کارگیری اصطلاحات و واژه‌های تخصصی و حوزوی در کلامش، مخاطب را از انتخاب شبکه پشیمان می‌کند.

حضور بازیگران در لباس روحانیت، تبلیغ سبک زندگی دینی است

وی در ادامه خاطرنشان کرد: ظاهر شدن برخی از بازیگران در لباس روحانیت از دیگر مواردی است که امروزه بیشتر با آن مواجه هستیم، گاهی بازیگری در لباس روحانیت قرار می‌گیرد و آن روحانی تمام هم‌وغمش رفع مشکلات مردم است و زندگی‌اش به‌گونه‌ای به تصویر کشیده می‌شود که کوچک‌ترین مسائل شرعی و اخلاقی را به بهترین شکل رعایت می‌کند، در این نوع برنامه‌ها حتی رعایت حریم‌ها و ضوابط توسط آن بازیگر به‌ خوبی به نمایش در می‌آید و این خود به‌ نوعی می‌تواند تبلیغ سبک زندگی دینی باشد.

ابراهیمی افراط و تفریط در به تصویر کشیدن روحانیت در رسانه را عامل دوری مردم از روحانیت خواند و یادآور شد: در سال‌های اخیر حضور بازیگران در نقش روحانی به‌ شدت ضعیف بوده و نتیجه‌ای جز تنزلشان روحانیت در رسانه ملی نداشته است، در برخی از برنامه‌ها عملکرد این روحانیون بسیار ساده و سطحی و گاهی همراه با افراط و تفریط به تصویر کشیده شده است که این امر نتیجه‌ای جز فاصله روحانیت از مردم و وارونه نشان دادن سبک زندگی دینی ندارد.

وظیفه روحانیت، جهت‌دهی صحیح فرهنگی در رسانه ملی است

این فعال رسانه تأکید داشت: تولیدات سبک در رسانه، نتیجه عدم وجود منبع تغذیه فکری است و این خلاء باید توسط روحانیون متخصص از طریق ارائه سوژه و در قالب یادداشت و فیلم‌نامه و تبیین مؤلفه‌هایی که موجب تغییر سبک زندگی افراد می‌شود، جبران شود.

وی با بیان تذکرات مقام معظم رهبری در خصوص نقایص موجود در مسائل فرهنگی به‌ویژه صداوسیما گفت: رهبری بارها در دیدار با طلاب متذکر شده‌اند که «من بخشی از نقایص موجود در مسائل فرهنگی به‌ویژه صداوسیما و آموزش و پرورش را متوجه روحانیت و حوزه علمیه می‌دانم زیرا وظیفه جهت‌دهی صحیح فرهنگی و منطبق با ارزش‌ها و اعتقادات دینی بر عهده روحانیت و حوزه علمیه است».

ابراهیمی در پایان اذعان داشت: جامعه امروز نیازمند ارتباط پویا و اثربخش بین حوزه و رسانه است ارتباط پویا و اثربخش بین حوزه و رسانه هستیم چراکه ازیک‌طرف روحانیت مروج هنجارهای دینی است و از طرف دیگر رسانه می‌تواند در ایجاد گرایش فکری، عاطفی و ارزشی اثرگذار باشد و همکاری این دو نهاد با یکدیگر می‌تواند نتیجه مطلوبی را به بار نشاند.

زهرا ابراهیمی

 

لینک مطلب در خبرگزاری فارس

طلاب خواهر اصفهانی مهارت های نویسندگی را فرا می گیرند

طلاب خواهر اصفهانی مهارت های نویسندگی را فرا می گیرند

مسئول گروه نویسندگی صریر گفت: "صریر" قصد دارد با کسب مهارت‌های نویسندگی با رویکرد پرورش تفکر نقادانه و تحلیل‌گرایانه در امرجهت دهی به طلاب اهل قلم و فعالان ادبی حوزه های خواهران گام بردارد وبا مأنوس‌کردن بیشتر طلاب به امر نگارش، به ابلاغ معارف الهی بپردازد.

زهرا ابراهیمی از نویسندگان حوزوی استان اصفهان که سابقه حضور به عنوان کارشناس مرکز ملی پاسخگویی هم دارد، در گفت وگو با خبرنگار«حوزه» از اصفهان، پیرامون گروه تبلیغ نوین صریر اظهار کرد: گروه نویسندگی صریرزیر نظراداره هنری دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان، از بهمن ماه سال نود و شش فعالیت خود را به صورت رسمی در قالب یکی از گروههای تبلیغ نوین آغاز کرد.

وی بیان کرد: این گروه در ابتدا به صورت خودجوش با برگزاری جلسات هفتگی در محل دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان واقع درخیابان حافظ، به تثبیت جایگاه خویش به عنوان یک گروه تبلیغی پرداخت.

ابراهیمی خاطرنشان کرد: تمامی اعضای گروه صریر از طلاب و مبلغین فعال حوزه علمیه اصفهان هستند که با حمایت دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان، با قلم خویش دغدغه مند بودن خود در مسائل دینی و اجتماعی را به منصه ظهور می رسانند.

 وی اذعان کرد: "صریر" قصد دارد با کسب مهارت‌های نویسندگی با رویکرد پرورش تفکر نقادانه و تحلیل‌گرایانه در امرجهت دهی به طلاب اهل قلم و فعالان ادبی حوزه های خواهران گام بردارد وبا مأنوس‌کردن بیشتر طلاب به امر نگارش،  به ابلاغ معارف الهی بپردازد.

مسئول گروه نویسندگی  صریر  عنوان کرد: گروه صریر از همان ابتدا برای تقویت خودباوری اعضاء، اقدام به ارسال نوشته های طلاب برای برخی از خبرگزاری ها و روزنامه ها کرد، اکثر نوشته ها در قالب یادداشت، داستان و خاطره ارائه شده است و تا کنون بیش از هفتاد متن از اعضای گروه در خبرگزاریها و روزنامه ها منتشر شده، تمامی متنهای منتشر شده در وبلاگ گروه نویسندگی صریر بازنشر داده شده است.

وی بیان کرد: از جمله آثار این گروه می توان به "اربعین نوشت" اشاره کرد؛ "اربعین نوشت" نشریه الکترونیکی بود که به همت گروه صریر به رشته تحریردر آمد و در اربعین ۹۷ توسط خبرگزاری حوزه منتشر شد.

ابراهیمی تصریح کرد: به نظر می رسد حجم دروس حوزه به قدری است که گاهی فرصت را برای شکوفایی استعدادهای هنری طلاب سلب می نماید لذا حمایت از طلاب اهل قلم توسط دفتر تبلیغات گامی موثر در جهت مجال دادن به هنر مکتوب در کنار سنت شفاهی است.

وی با اشاره به  دور نمودن طلابِ مبلغ از آشفته نویسی، منسجم کردن ذهن و اندیشه برای رسیدن به هدف منسجم نویسی از طریق برگزاری دوره ها و طرح های آموزشی و تعمیق بخشیدن به نگاه طلاب در موضوعات اجتماعی به عنوان بخشی از اهداف شکل گیری گروه صریر ادامه داد:  ارائه ی حرف  و دغدغه ی طلاب در قالبهای نوشتاری، ادبیات زدایی و احساسات زدایی از نوشته ها و تبدیل آنها به نوشته های ارزشی، تمیز قائل شدن بین ساده نویسی و سطحی نویسی و تقویت قدرت نقد در طلاب، برای جلوگیری از بیمار نمودن ذائقه مخاطبین توسط نوشته های ضعیف از دیگر اهداف این گروه است که با توکل بر خداوند و عنایت مسئولین به انجام خواهد رسید.

مسئول گروه نویسندگی  صریر  در پایان نیز از تمامی طلاب خواهری که علاقمند به نوشتن هستند دعوت می کنیم از طریق مراجعه به اداره هنری دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان، در این گروه صریر ثبت نام کرده و به عضویت گروه در آیند.

 

زهرا ابراهیمی

لینک مطلب در خبرگزاری حوزه