راهکاری برای بهبود روابط والدین و فرزندان
راهکاری برای بهبود روابط والدین و فرزندان
خانواده در نگاه اسلام همچون درختی است که چنانچه به آن رسیدگی گردد، جامعه نیز قادر خواهد بود از ثمرات و میوه های با برکت آن بهره گیرد.
از مهمترین اموری که یک خانواده همواره با آن درگیر است بحث ارتباط والدین با فرزندان و بالعکس رابطه ی فرزندان با والدین است.
متاسفانه امروزه حتی در برخی از خانواده ها شاهد بحران عظیمی در امر این ارتباط گیری هستیم؛ به گونه ای که هم پدر و مادرها از نحوه ی این ارتباط ها ناراضی اند و هم فرزندان دچار آسیب های فراوانی شده اند.
بغرنج بودن این موضوع در جایی که والدین تقیدات مذهبی داشته باشند اما فرزندان حاضر به تبعیت از منش والدین نباشند، بیشتر احساس می گردد.
به نظر می رسد تفاوت در ارزش هایی که والدین بدان ها پایبند هستند در مقایسه با ارزش هایی که برای فرزندان اهمیت دارد، عامل نامطلوب بودن این روابط گشته است.
بریدگی و گسستگی روابط بین والدین و فرزندان و بالعکس، زمانی اتفاق می افتد که هماهنگی و انسجام فکری و نظری و همچنین گفتاری و رفتاری بین آنها وجود نداشته باشد.
در واقع می توان گفت راه حل اساسی برای بالابردن کیفیت روابط، ایجاد هماهنگی بین افکار و رفتار والدین و فرزندان است؛ اما آیا حقیقتا این امر شدنی است؟ و آیا ما قادر خواهیم بودن چنین هماهنگی و انسجامی را بین افکار و رفتار خود با فرزندانمان ایجاد نماییم؟
برخی از افراد معتقدند که دوران زندگی ما کاملا متفاوت با دوران زندگی فرزندان ماست و بین ما و فرزندانمان از حیث شرایط و ویژگی های فرهنگی و اجتماعی و سیاسی و اقتصادی و ... فرسنگها فاصله است.
آنها بر این باورند که گذشته منسوخ شده و شرایط جدید اقتضائات خاص خودش را دارد و ما چاره ای نداریم جز اینکه به همین اقتضائات موجود تن دهیم و در برابرش تسلیم گردیم.
این گروه معتقدند تنها راه برون رفت از تشویش ها و اضطراب ها و تنها راه بهبود روابط بین والدین و فرزندان پذیرش شرایط زمان و سازش با محیط است و انسان توان تغییر رفتار خود و فرزندانش را ندارد.
اما در نگاه آموزه های اسلام رفتارهای انسان تحت تاثیر عوامل گوناگونی قرار می گیرد و ما از طریق شناخت آن عوامل و همت برای اصلاح قادر خواهیم بود به تغییرات اساسی در رفتارها دست یابیم.
متاسفانه افرادی که قائل به پذیرش جبر زمانه هستند به نوعی بی ارادگی را تجویز می کنند و همین مساله باعث می شود که والدین نسبت به رفتارهای فرزندان سهل انگار بوده و عموما با جملاتی همچون جوان است دیگر و یا چاره ای نداریم، از زیر بار مسئولیت خویش شانه خالی کنند.
بنابراین از مهمترین عواملی که می توان در جهت اصلاح و بهبود روابط والدین و فرزندان از آن مدد گرفت باور داشتن تغییر و بکارگیری اراده است.
پدر و مادر همواره و تا آخرین لحظه ای که جان در بدن دارند در برابر فرزندان خویش مسئولیت دارند و نباید با بهانه های واهی همچون جبر زمانه، تسلیم گردند بلکه باید تمام همت و تلاش خویش را بکار گیرند تا گام های فرزندانشان را در مسیر صحیح ثابت گردانند.
خداوند متعال در قرآن کسی که با اراده ی خویش قدم در راه اصلاح بردارد را ستوده است آنجا که می فرماید: ﴿ وَمَنْ أَرَادَ الآخِرَةَ وَسَعَی لَهَا سَعْیَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِکَ کَانَ سَعْیُهُم مَّشْکُورًا: و آن کس که سرای آخرت را طلبد، و برای آن سعی و کوشش کند، در حالی که ایمان داشته باشد، سعی و تلاش او (از سوی خدا) پاداش داده خواهد شد﴾ (الإسراء/ ۱۹).
زهرا ابراهیمی
لینک مطلب در خبرگزاری حوزه
