ساسی و چند سوال

 

ساسی و چند سوال

ساسان حیدری‌یافته معروف به ساسی مانکن، کسی است که پس از دیدن اسکن جنین شش ماهه‌ای که در شکم همسرش است، با درآوردن ادای حرکات آن جنین، خوشحالی وصف‌ناپذیر خود را ابراز می‌کند؛ اما مدتی پس از گرفتن اقامت انگلیس و کنسرت لس آنجلس روابط خانوادگی به سردی گراییده و زمزمه‌ی سقط جنین از سمت او به گوش می‌رسد.

به راستی چرا چنین فردی با چنین پیشینه‌ی تاریکی در زمینه‌ی حقوق کودک، برای کودک و نوجوان آهنگ می‌سازد؟ آیا او این کار را از روی علاقه و عشق به این قشر انجام می‌دهد یا نه، دست‌های دیگری در کار است و او سودای به قهقرا کشاندن نسل جوان یک کشور و در نتیجه منحط کردن کل آن جامعه را در سر می‌پروراند

جای بسی تامل و تاسف است که چرا جامعه‌ی جوان و نوجوان و حتی کودک یک کشور اشتیاق زیادی به چنین حد از ابتذال دارد؟ چرا فرزندان این مملکت بایستی در چنین فضای مسمومی تنفس کنند؟ ‌ آیا خود ما علت این اعمال جلف و ناپسند ساسی مانکن نیستیم؟ شاید خود ما باعث شدیم او، تتلو و امثال آنها بی‌تربیت و بی‌اخلاق شوند؟

پورنوگرافی و ابتذال در موسیقی هر دو کارکردی یکسان دارند؛ شاید بتوان گفت ساختن سوژه‌های مصرف‌گرا و مکانیکی که از «انسان» به «ماشین‌های پول‌ساز» تنزل پیدا کرده‌اند هدف هر دو صنعت است؛ بنابراین در این دیدگاه محصولات فرهنگی نیز باید تنزل یابند تا به سطح «انسان‌های تک ساحتی» برسند.

موسیقی‌ای که قصه‌ی رنج و درد مردم را به فضای برهنگی و توحش آلوده کند دیگر موسیقی نیست؛ این موسیقی از «هنری عمیق و متفکرانه» به سطح «خالتور» و «شیش و هشت» تنزل پیدا کرده و در این موسیقی روابط عاشقانه هم به پورنوگرافی تبدیل شده‌اند.

 

برخی معتقدند سانسورها و محدودیت‌های بیش از حد در ایران باعث شده تا سلیقه‌ی موسیقی تنزل یابد. این بخشی از ماجراست و واقعیت دارد اما همه‌ی ماجرا نیست، چنانچه در همه جای این کره‌ی خاکی که چنین محدودیتهایی نیز وجود ندارد، این وضعیت دیده می‌شود و خواننده‌هایی همچون «نیکی مینانژ» یا «کاردی بی» همان کارکرد جنسی ساسی مانکن در ایران را دارند و اتفاقا جایزه‌های معتبر هم می‌گیرند یا خواننده‌ای مثل بیلی آیلیش جایزه گرمی می‌گیرد. اگرچه گاهی مرزبندی ها مشکل‌آفرین می‌شود ولی بایستی  از میان علل به وجود آورنده‌ی این فضا دنبال دلیل معتبرتری گشت.

 گروهی در ایران معتقدند که سیاست‌های فرهنگی موجب بروز چنین اتفاقاتی شده است.

مصداق بارز این نابسامانی فرهنگی، مدارس ما هستند؛ همین ساسی مانکن چند وقت پیش آهنگی را به نام جنتلمن خواند. این آهنگ در مدارس ما پخش شد و بچه‌ها با این آهنگ خواندند و رقصیدند و نهایتا چند مدیر و مسئول جابه‌جا شدند. آیا چنین واکنش‌هایی منطقی و راه علاج است؟

در عرصه‌ی فرهنگ و هنر، بدترین شیوه، حذف موضوع است؛ اینکه یک وزیر، یک معلم، یک مدیر یا غیره تغییر کند، مسئله حل نمی‌شود؛ فقط اینها مقصر نیستند بلکه مقصر، بسیاری از موسسات و نهادهای فرهنگی هستند که بودجه‌های کلان دریافت می‌کنند، ولی تاکنون هیچ قدمی برنداشته‌اند. اگر هم قدمی برداشته‌شده، ناکارآمد بوده است. ما هیچ‌گاه آسیب‌شناسی نمی‌کنیم ببینیم چه نهادهایی را باید حذف کنیم  و بودجه‌ها را باید بیشتر کجا خرج کنیم و کجا کمتر خرج کنیم و به چه جشنواره‌هایی نیاز داشته و به کدام‌یک نیاز نداریم. در مدارس چه موسیقی‌هایی را به بچه‌ها بدهیم که «جنتلمن» وارد نشود.

 اقدام مستهجن جدید ‫ساسی‌مانکن، هم خلاف عقلانیت است، هم خلاف انسانیت و هم خلاف قانون تمام کشورهای جهان.

وظیفه‌ی ما که در کشوری اسلامی با تمدنی چند هزار ساله زندگی  می‌کنیم این است که به شدت در امر پرورش قشر جوان کشور حساس و کوشا باشیم و به دنبال علل و عوامل ساخت این‌گونه موسیقی‌های خلاف عرف، خلاف اخلاق و علل بازدیدهای پرشمار افراد باشیم.

پرسش اینجاست:

آیا بررسی کرده‌ایم که چرا این آهنگها بارها و بارها توسط افراد و به ویژه نوجوانان ایرانی دانلودشده است؟ آیا امکان گفت‌وگو را با نوجوان امروز ایران که به‌سادگی به‌محتوای این‌گونه ویدئوها دسترسی پیدا می‌کند، فراهم کرده‌ایم؟ آیا فضای مجازی را به خوبی مدیریت کرده‌ایم؟ یا  این جوان را بدون آگاهی در مقابل چنین پدیده‌های شومی رها کرده‌ایم؟ یا به‌جای انکار کامل چنین محصولاتی که امکان درجه‌بندی سنی آن‌ها در این فضا وجود ندارد، به نیازهای آنان توجه کرده‌ایم، چشمان خود را نبسته‌ایم، و شرایطی ایجاد کرده‌ایم که این نسل در خفا و بی‌دفاع، خود را در برابر چنین محصولاتی تنهای‌تنها نبیند؟

 در همه جای دنیا، ارائه‌ی هرزه‌نگاری (پورنوگرافی) به کودکان ممنوع است و اگر کسی کودکان را به تماشای پورنوگرافی تشویق کند، با واکنش منفی مردم و دولت مواجه خواهد شد.

آینده‌ی ایران اسلامی در دستان همین کودکان و نوجوانانی است که در معرض انواع خطرات و آفات قرار دارند. دولت و مجموعه عوامل وابسته از قبیل وزارت اطلاعات، پلیس فتا و... بایستی به شدت با این‌گونه موارد برخورد کرده و کسانی که فضای مجازی را(ساسی مانکن) آلوده به این امور مستهجن می‌کنند سخت مواخذه کرده و بر اساس بند ۶ ماده ۱۰ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان آنها را مورد پیگرد قانونی قرار دهند. قوه‌ی قضائیه به عنوان مدعی‌العموم، لازم است به جرم ترویج عامدانه فساد، در بین نوجوانان ایرانی" علیه او اعلام جرم کند. ایرانی هایی که در خارج از کشور ساکن هستند، بر اساس بند الف ماده ۳۴ کنوانسیون حقوق کودک می توانند مستقیما یا از طریق انجمن های حمایت از حقوق کودکان از این خواننده‌ی بی‌بندوبار شکایت کنند.

آهنگ، کلیپ ودابسمش جنتملن پخش شد، مدتی هم از اقبال خوبی برخوردار بود ولی به دلیل تکنولوژی پیشرفته، انفجار اطلاعات و اخبار، به زودی فراموش شد و هم اکنون با موج جدیدی از هجمه‌ی فرهنگی [آهنگ، کلیپ و دابسمش تهران توکیو] روبرو هستیم؛ آیا اگر زمانی که موزیک ویدئوی جنتملن پخش می‌شد، همه و همه، از مسئولین تا خانواده‌ها اقدامی در راستای مبارزه با ابتذال نهفته در این نوع موسیقی انجام می‌دادند، با پدیده‌ی فجیع‌تری روبرو می‌شدیم؟ تهران‌توکیو هم که فراموش شود فاجعه‌ای دیگر رخ خواهد داد. بایستی حقیقت موضوع که تهاجم گسترده‌ی فرهنگی نسبت به فرزندان این مرز و بوم است مورد بحث و تبادل نظر جدی مسئولان و متولیان امر قرار گیرد  و به شدت با آن مقابله شود.

 

 معلمان و خانواده‌ها دو بال آموزش و پرورش  هستند؛ آنها بایستی بسیار توجه کنند که چه آهنگهایی در مدرسه نواخته می‌شود؛ خانواده‌ها تبعات مخرب این آهنگها را به همدیگر گوشزد کنند، فضای شادی در خانواده برای فرزندان دلبند خود فراهم آورند؛ در واقع  اجازه ندهند که آثار تهی جای آثار غنی را در ذهن و تفکر عزیزانشان بگیرد.

 

طاهره کنگازیان کنگازی

لینک مطلب در خبرگزاری حوزه

فرهنگ؛ دستگاه کنترل جامعه

 

فرهنگ؛ دستگاه کنترل جامعه

پارسونز(یکی از اندیشمندان غربی) معتقد است، فرهنگ به منزله ی یک دستگاه کنترل عمل می کند. اطلاعات اندکی که از منشأ فرهنگ به یک سیستم اجتماعی وارد می شوند، قادرند کار یک ورودی بزرگ را در هدایت کلی دستگاه اجتماعی انجام دهند.

از این رو، فرهنگ در نظام اجتماعی، نقش عمده ای را ایفا می کند و دگرگونی و تغییر در آن می تواند سبب تغییر در کل نظام اجتماعی باشد. به همین دلیل دشمنان کشور اسلامی ما سالهاست که در تلاشند تا در فرهنگ اسلامی ما نفوذ کنند و با تزریق فرهنگ غربی در جامعه، ساختار کلی آن را دگرگون سازند.

با توجه به نقش رسانه در ارتباطات عصر حاضر و تاثیر آن بر نگرش و افکار و باورهای افراد، دشمنان گاهی با تأسیس شبکه های ماهواره ای فارسی زبان و ساخت و نمایش فیلم های مستهجن در این شبکه ها، به اغفال جوانان می پردازند و گاه با تأسیس شبکه هایی با نام معصومین(ع) با هدف ایجاد اختلاف بین فرقه های اسلامی به اهداف خود جامه ی عمل می پوشانند. در برخی موارد نیز، تبلیغ کالاهای جدید به منظور گرایش به مصرف گرایی و رو آوردن به سبک زندگی غربی، همچنین تشویق جوانان به مدگرایی را در برنامه های خود دارند. همچنین با استفاده از فضای مجازی و شبکه های اجتماعی، در صدد تغییر فرهنگ اسلامی جامعه ی ما هستند، که متأسفانه تا حد زیادی نیز موفق بوده اند. دشمنان نرم و مخفیانه نقشه های شوم خود را اجرا می کنند و ما زمانی متوجه می شویم که خیلی دیر است.

ناگفته نماند که استعمارگران غربی به ویژه آمریکا و رژیم صهیونیستی، برای رسیدن به اهداف خود، سال های زیادی به برنامه ریزی می پردازند، زبده ترین متخصصین و کارشناسان را به کار می گیرند و بودجه های هنگفتی را به این امر اختصاص می دهند. آنها برای عملی کردن هدف خود، یعنی دین زدایی جامعه اسلامی ما از پروژه ی «قورباغه آب پز» استفاده می کنند. در یک آزمایش ساده می توان دریافت که اگر قورباغه را یکباره به داخل آب جوش بیندازیم، فوراً از آب بیرون می پرد، ولی اگر آن را درون آب معمولی گذاشته و آن را کم کم حرارت دهیم تا به جوش بیاید، هیچ واکنشی نشان نمی دهد تا این که کم کم پخته شده و می میرد.

تهاجم فرهنگی غرب نیز به همین شیوه انجام می گیرد. برنامه سازان غربی، با استفاده از تکنیک های رسانه ای و تأثیرات تدریجی و بلند مدت رسانه بر افکار و باورهای مخاطب، قبح گناه را از بین می برند و به تدریج، حیا و عفت را از زنان و غیرت را از مردان می زدایند. از آنجایی که در برخی این فیلم ها روابط نامشروع و خیانت همسران نمایش داده می شود، این موضوع نیز عادی شده است و از یک طرف باعث رواج این نوع رابطه در بین جوانان شده و از طرف دیگر با ایجاد سوءظن بین زن و شوهر، روابط خانوادگی را متزلزل کرده و آمار طلاق را افزایش می دهد.

چنانکه در چند دهه ی قبل، طلاق در بین خانواده های ایرانی امری ناپسند محسوب می گردید و مایه ی ننگ خانواده شمرده می شد، ولی امروزه طلاق تا حدی رواج یافته و موضوعی عادی تلقی می گردد. همچنین روابط دختر و پسر قبل از ازدواج، درگذشته به هیچ وجه مورد پذیرش خانواده ها نبود، ولی اکنون این موضوع به اندازه ای عادی شده است که حتی در رسانه ی ملی به راحتی نمایش داده می شود.

همه این مسائل، نشان دهنده ی نفوذ تدریجی فرهنگ غرب در جامعه ی کنونی ما و نشانه ی موفقیت طراحان غربی، در اجرای پروژه ی "قورباغه ی آب پز" با استفاده از ابزار رسانه است. این نکته، زنگ خطری برای مسؤولین و فعالان فرهنگی است، تا قبل از نابودی کامل فرهنگ ایرانی- اسلامی به فکر چاره باشند.

سرنوشت کشور اسپانیا که در گذشته، یکی از کشورهای بزرگ اسلامی بوده است و با نقشه ی استعمار و نفوذ فرهنگی آنان، امروزه نامی از اسلام در این کشور باقی نمانده است، می تواند درس عبرتی برای جامعه ی ما باشد.

الهه دهقانی

لینک مطلب در هفته نامه پرتو سخن

ضرورت توجه به مساله "خیال مطهر"

 

ضرورت توجه به مساله "خیال مطهر"

باید ورودی‌های قوه خیال را غربال کنیم و حتی نباید آن را انباشته از غذا‌های بی­شمار و متناقض کنیم. این امر باعث می­ شود مواد اولیه ­ی مناسب برای تفکر فراهم شود.

هر چه می­ گذرد، تعداد انسان ­های متفکر تقلیل می ­یابد. آماده ­خوری محصولات فکری، دردی است که  گریبان ­گیر جوامع شده و همچون سرطان، با سرعت زیادی در حال رشد است. اگر به جوان و نوجوان امروزی بگوییم تحقیق و پژوهش کن، شاید اولین و تنهاترین چیزی که به فکرش می­ رسد، موتورهای جستجوی اینترنت است. او تنها از طریق وبگردی و در نهایت جمع ­آوری اطلاعات از پیش آماده شده تحقیق خود را ارائه خواهد داد. اگر اینترنت را از او بگیریم و بخواهیم به جواب سوال فکر کند و محصول تفکر خودش را ارائه دهد؛ آشپزی را می­ ماند که بدون مواد اولیه وادار به آشپزی شود. نگاه عاقل اندر سفیه می ­کند و حتی شاید نسبت به سلامت ذهن شما مشکوک شود.

به راستی درمان این درد چیست؟ چه راهی وجود دارد که فرزندان­مان از همان ابتدا «تفکر» را تمرین کنند؟ چه کنیم تنها نشخوار کننده­ی افکار دیگران نباشند؟

به نظر می­ رسد باید مراحلی را که در تفکر صحیح طی می­ شود، بررسی کنیم و مشکل را بیابیم. تفکر، از جمع ­آوری معلوماتی آغاز می ­شود که از طریق حواس پنجگانه صورت می ­گیرد. در مرحله­­ ی بعد، معلومات وارد قوه ­ای در انسان می­شود که فلاسفه آن را «قوه ­ی خیال» می ­نامند؛ ذهن انسان به وسطه­ ی این نیروی خدادادی به پردازش اطلاعات مشغول می ­شود و حاصل آن را در اختیار عقل می­ گذارد. نهایتا عقل به تعقل می­ پردازد و کشف مجهول می­ نماید.

از بین مراحل گفته شده مرحله­ ی اول که همان جمع ­آوری اطلاعات است و وظیفه­ ی اصلی آن بر عهده ­ی حواس انسان است. مرحله­ ی آخر هم که تعقل نامیده شد، متناسب با ضریب هوشی هر شخصی، متفاوت خواهد بود. اما مهمترین قسمت، مرحله ­ی میانی است که به وسیله قوه­ی خیال انجام می ­پذیرد. این قوه، نقش واسطه­ گری دارد.

قوه خیال را "دستگاه عکاسی " هم می­ گویند؛ زیرا عکس موجودات را می­ گیرد و آن­ها را درک کرده و این ادراکات را به قوه عقل می­ سپارد. از طرفی دیگر، ادراکات کلی و انتزاعی قوه­ ی عقل را، برای بیان و لمس بیشتر، به صورت ­های خاص تنزل می ­دهد. حال اگر خیال آلوده شد، در نقش واسطه ­گری خویش خیانت می ورزد، و فرد که می ­پندارد تفکر و عملش بر پایه­ی ادراکات صحیح بوده ، در واقع  آلت دست خیال خویش قرار گرفته است.

این قوه یکی از موهبت‌های بزرگ الهی در وجود انسان است. پیشرفت‌های مختلف بشر در عرصه‌های مختلف علمی و صنعتی و هم‌چنین در حوزه‌ی فرهنگ و هنر و... و هزاران خلاقیت علمی و تکنولوژیکی، همه و همه در پرتو همین قوه‌ی خیال به‌وجود آمده و می‌آید. این قوه با توانمندی عجیبی که خداوند به آن مرحمت کرده است، اگر در مسیر انحرافی به‌کار گرفته شود، تلفات و آسیب‌های جبران ناپذیری به بار خواهد آورد.

بنابراین باید ورودی های این قوه را غربال کنیم. نباید هر خوراکی را به آن تزریق نماییم و حتی نباید آن را انباشته از غذاهای بی­شمار و متناقض کنیم. این امر باعث می­ شود که پردازش اطلاعات، صحیح انجام گیرد و مواد اولیه ­ی مناسب برای تفکر فراهم شود. اگر از صبح تا شب، بی­ هدف در فضای مجازی  سیر کنیم و انواع تصویر و کلیپ را به خورد خیالمان دهیم؛ حتی اگر مواد، سالم باشد از زیادی آن دچار دل­درد می ­شود و این امر زمینه ­ی تفکر را فراهم نمی ­آورد. لذا باید کمتر دید و شنید و بیشتر فکر کرد.

آری برای درمان این درد باید قوه خیال خود را تطهیر کنیم. یکی از راه ­های مؤثر در این امر پرهیز از تشتت و آشفتگی است. باید پرنده­ ی خیال خود را تربیت نموده و  آن را از پرواز بر فراز هر بامی برحذر داشت. شایسته است آدمی، در حالات مختلف، با خویشتن خلوتی داشته باشد و خود را به دور از داده ­های متشتت، وادار به تفکر عمیق نماید. تفکر باعث محرم شدن انسان با عالم می ­شود. اگر انسان با نظام خلقت محرم شود و رابطه دوستی برقرار کند، می ­تواند به اسرار آن راه یابد زیرا دوست هرگز راز خود را از دوست پنهان نمی­ دارد.

آزاده ابراهیمی فخاری

لینک مطلب در خبرگزاری رسا

 

کرونای شاخدار مروج فرهنگ قرآنی

 

 

کرونای شاخدار مروج فرهنگ قرآنی

کرونا انواع گوناگونی دارد. تعداد زیادی از آن‌ها، تاکنون شناخته شده‌اند. ویروسی که به تازگی کشف شده است، موجب بیماری کووید19 می‌شود. تب، خستگی و سرفه‌های خشک رایج ترین علائم ابتلا هستند.

این بیماری می‌تواند با سرفه یا بازدم از دهان و بینی فرد مبتلا به کووید19 به اطراف پخش شود و منجر به ابتلای دیگران به ویروس گردد.

این ویروس لعنتی از کجا آمد؟

همه اظهار داشتند از چین شروع شده است. آخر درد اینجاست که هرچیزی از چین وارد ایران می‌گشت، بی ارزش بود اما الان ویرسی را وارد نموده اند، جهش‌یافته و خفن.

کرونا قوی نیست و بسیار راحت از بین می‌رود، اما مشکل اصلی این‌است‌که دوره‌ بی‌علامتی آن طولانی و به شدت هم واگیردار است. این روزها دستم بیشتر سمت صورتم می‌رود، بیشتر دلم می‌خواهد از خانه بیرون بروم؛ از وقتی تلویزیون زیرنویس کرده چشم‌های خود را با دستی که احتمالا ویروس بر روی آن جا خوش نموده لمس ننمایید، در قسمت چشم‌هایم بسیار احساس خارش می‌نمایم.

محمود واعظی رئیس دفتر رئیس جمهور ایران، اعلام کرده که ایران برای خرید 20 میلیون دوز واکسن کرونا از کواکس و چین به توافق هایی رسیده و خرید واکسن از هند و روسیه را در دستور کارش قرارداده است. یک نفر نیست که بگوید ما موش آزمایشگاهی هیچ کشوری نخواهیم شد. حال اگر واکسنی باشد که به دست ابن‌سیناهای کشور خودمان ساخته شده باشد، موش آزمایشگاهی آن‌ها خواهیم شد. این درحالیست که شوهر عمه‌ من هنوز می‌گوید این حرف‌ها الکی و بدرد نخور است. می‌خواهند ماسک و دستکش را گران‌تر نمایند.

از شر این ویروس که خلاص شویم، می‌توانیم بگوییم ما از بازماندگان سال نودوهشت و نود و نهیم. بعضی افراد تفاوتی بین قبل و بعد قرنطینه مشاهده نکردند بلکه لحظات بهتری را نیز تجربه نمودند. کل سال کنار ساحل، آفتاب گرفتند و آویزان سیم شارژر موبایل خود بودند در جهت عوض کردن استوری و وضعیت خود.

قبلا می‌گفتند پول‌دار باشی دیگه بقیش مهم نیست، الان فرقی نداره کچل باشی، دکتر باشی، مهندس باشی، پول‌دار باشی یا فقیر، اگر سرفه کنی به طوری نگاهت می‌نمایند که تصور کنی انگل اجتماعی.

برای جلوگیری از همه‌گیری ویروس کرونا، برخی از کشورهای جهان مثل آلمان پوشیدن ماسک در محلات عمومی را اجباری اعلام کردند. در نتیجه ماسک کمیاب شده و برخی آن را خودشان می‌سازند. بسیاری نوآوری‌های جالبی انجام دادند و حتی از کرونا برای تبلیغات خودشان استفاده می‌کنند.

عمارت کلاه فرنگی را فرنگی تر ننماییم

در رسانه ها خواندیم شروع کرونا که به شدت شیوه زندگی مردم را تحت تاثیر قرار داده است، اکنون تاثیرخود را بر بازار نوشت‌افزار بیش از پیش نشان داده و رکود بی‌سابقه‌ای را به تولیدکنندگان، فروشندگان و بازار تحمیل کرد. هرساله با آغاز فصل بازگشایی مدارس بازار نوشت‌افزار داغ بود و شوروشوق زیادی میان دانش‌آموزان برای خرید بود، اما امسال شرایط به ‌گونه‌ای دیگر رقم خورد و تب داغ کرونا این بازار پررونق را به سردی مضاعف کشاند. اینجا یک سوال پیش می‌آید؛ دانش‌آموزان امسال نیز محصل بودند. نیاز به لوازم التحریر داشتند. پس چرا رکود بازار را مشاهده کردیم؟

مشق همان مشق بود، تکلیف، تمرین و آموزش همه وجود داشت. اما فرزند با مداد نصفه هم توانست مشق بنویسد، در انتهای دفترهای سال قبل نیز توانست مشق بنویسد، نیازی به دفتری با جلد خاص که در کلاس جلوه‌گری نماید و در بین همسالان خود تک باشد، نداشت. کیف نو، جامدادی نو، خودکار صد رنگ، مداد رنگ رنگین کمانی هزار رنگ و هزاران هزار تجملات بی منطق دیگر کمرنگ‌تر شد.

خداوند در آیه ۳۰ سوره حدید چه زیبا بیان می‌نماید: اِعلَمُوا انَّما الحَیوةُ الدُنیا لَعِبٌ وَ لَهوٌ وَ زینَةٌ وَ تفاخُرٌ بینَکم و تکاثُرٌ فی الاَموال و الاولادِ کَمَثَلِ غَیبٍ اَعجَبَ الکفار نَباتُهُ ثُمَّ یَهَیجُ فَتَریهُ مُصفَراً ثُمَّ یَکونُ حُطاماً و فِی الاخرةِ عَذابٌ شَدیدٌ وَ مَغفِرَةٌ مِن اللهِ وَ رضوانٌ وَ مَالحیوةُ الدُنیا الّا مَتاعٌ الغُرور‌؛

(بدانید که زندگی دنیا در حقیقت بازی و سرگرمی و آرایش و فخر فروشی به یکدیگر و فزون خواهی در اموال و فرزندان است. [مَثَل آنها] مثل بارانی است که رستنی آن [باران] کشاورزان را به شگفتی آورد. سپس [آن کشت] خشک شود و آن را زرد بینی. آن گاه خاشاک شود و در آخرت [دنیاپرستان را] عذابی سخت است و [مؤمنان را] از جانب خدا آمرزش و خشنودی است و زندگانی دنیا، جز کالای فریبنده نیست.)

کرونا با همه‌ بدی‌ها و ناخوشی‌هایش، باعث شد ناخواسته به این آیه قرآن عمل نماییم. تجمل را کم کرده، عمارت کلاه فرنگی خود را جهت نمایش به دوست و آشنا، فرنگی‌تر ننماییم.

زهره نوروزی

لینک مطلب در ندای اصفهان

 

جامعه‌ دیروز یا اجتماع امروز؟!

 

 

جامعه‌ دیروز یا اجتماع امروز؟!   

یکی از مصادیق بندگی خدا که موجب موفقیت در این مسابقه  می‌گردد، قناعت است. قناعت در آموزه‌های اسلامی بسیار اهمیت دارد. امیرالمؤمنین(ع) در حکمت ۲۷۳ می‌فرمایند: به روزی رسیده قناعت کنید.

 قناعت به معنای راضی‌بودن به روزی و قسمتی است که خداوند به انسان می‌بخشد. انسان باید بیش از هر چیز به خداوند متعال متکی بوده و نسبت به هر آنچه در اختیار دارد خشنود باشد، تا ویژگی قناعت در او تثبیت گردد.

با عزت‌نفس و آبرومندی به‌سر ببرد. هیچ‌گاه چشم‌داشتی به دارایی‌های دیگران نداشته و از کمبودها اندوهگین و حسرت‌زده نباشد.

یا بهتر بگوییم قناعت به معنای کم مصرف کردن نیست، بلکه به معنای درست مصرف کردن است. برای دخل و خرج‌ها، نه اسراف کنیم و نه سخت‌گیری و تنگ‌نظری داشته‌باشیم.

خانواده‌ها از لحاظ وضعیت مادی به سه گروه ثروتمند، متوسط و ضعیف تقسیم می‌گردند.

اسلام از هر سه قشر انتظار دارد فرهنگ قناعت را در زندگی خود رعایت نمایند. اصولا در هر خانواده، مدیریت امور مادی برعهده‌ بانوی خانه است. او می‌تواند با تدابیر لازم به خوبی، دخل و خرج خانه را مدیریت ‌نموده و زمینه‌ اداره‌ مناسب‌تر خانه را فراهم ‌نماید.

مادر می‌تواند مسائل اقتصادی خانواده را در مسیر  قناعت و دوری از اسراف پیش ببرد. به عنوان مثال یکی از فعالیت‌هایی که مادران خانه می‌توانند در این مسیر از آن بهره ببرند، کسب آموزش‌های کاربردی است.

مهارت‌هایی همچون آشپزی، خیاطی و فعالیتهای هنری می‌تواند در ‌کم خرج شدن خانواده‌ها اثر مثبتی بگذارد.

به عنوان مثال اگر مادر خانواده بتواند هنگام تولد فرزندش، کیک تولد او را درست کند و یا خودش برای کودکش، لباس بدوزد علاوه بر اینکه حس زیبایی را تجربه و منتقل خواهد کرد، به اقتصاد خانواده نیز کمک کرده است. خانم خانه می‌تواند با کسب مهارت‌های این‌چنینی، کالاهای ضروری خانه را با کمترین هزینه به خانه بیاورد و شادی و نشاط را در خانواده گسترش دهد. گویا هر خانه یک کارخانه است و مکانی برای گسترش فرهنگ قناعت.

فرزندان از فردی تقلید می‌کنند که وقت بیشتری را با او می‌گذرانند و به روشنی می‌توان اعتراف کرد که این فرد، کسی جز مادر نیست. مادر می‌تواند کسب مهارت را به فرزندان خود آموزش دهد. او از این طریق می‌تواند به فرزند بیاموزد که بسیاری از نیازهای شخصی خود را، با دست خود تامین نماید.

آری با کسب مهارت در خانواده‌ها می‌توان یک قدم به موفقیت در مسابقه‌ بندگی خدا نزدیک‌تر شد.

فکر می‌کنید کدام گروه در این مسابقه موفق‌ترند؟ جامعه‌ دیروز یا اجتماع امروز؟

جامعه‌ دیروز با امکانات کمی زندگی را سپری می‌کرد. در عین حال قناعت و پرهیز از اسراف در میان همه‌ افراد آشکارا دیده می‌شد. هر خانواده قوت و روزی خود را با مهارت‌هایی که از گذشتگان آموخته، یا به تازگی کسب کرده‌ بود، تامین می‌کرد. دورهمی‌ها و جمع‌های دوستانه با بازی‌های گروهی طی می‌شد و شب نشینی‌ها با گفتگوها سپری می‌گشت. مردم قدیم با گسترش فرهنگ قناعت در زندگی خود، بیشترین شادی و نشاط را تجربه می‌کردند.

اما در جامعه‌ امروز امکانات رفاهی، مردم را به سوی دنیاپرستی، تک‌روی، زیاده‌خواهی و مصرف‌گرایی سوق داده؛ تا جایی که آن‌ها کمتر اهل قناعتند.

متاسفانه بعد از پیدا شدن ویروس کرونا، در خانه ماندن و بیکاری بیشتر اعضای خانواده نیز دامن‌گیر همه شده و این امر باعث شده تا گشت‌زنی در فضای مجازی بیشتر شود.

بیش از ۵۰ درصد کاربران بی‌جهت به اینترنت وصل شده و بدون هدف در وبسایت‌ها می‌چرخند و آن را بهانه‌ای برای پرکردن اوقات فراغت خود می‌دانند.

در صورتی‌که یک خانواده موفق امروزی می‌تواند با یادآوری ارزش زمان، این گشت زنی را به خوبی کنترل نماید. سایت‌ها و کانال‌های مهارت‌آموزی را به فرزندان خود معرفی نماید و از این طریق آنها را در مسیر کسب مهارت‌های کاربردی مانند آموزش نرم‌افزارهای کامپیوتری، بازاریابی و... سوق دهد.

در این‌صورت افراد خانواده مصرف گرایی را ترک کرده و به تولید  متمایل می‌گردند. اینگونه با تولیدهایی کوچک، خانه‌ها به کارخانه‌هایی پر سود و پر ثمر تبدیل می‌شود.

فاطمه نوری

لینک مطلب در خبرگزاری حوزه