روح الله؛ نفخه رحمانی در کالبد بی جان انسان

 

روح الله؛ نفخه رحمانی در کالبد بی جان انسان

یکی از شگفتی های قرآن به تصویر کشیدن مراحل خلقت در قرآن کریم است.

خداوند ابتدا به آفرینش نطفه و علقه و سپس مضغه اشاره می فرماید و تشکیل استخوان مرحله بعدی است و در نهایت پوشش گوشت بر استخوان ها تقریبا صورت انسانیت را تکمیل می کند.

خداوند در قرآن می فرماید: «ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَکَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا/ آن‌گاه نطفه را علقه و علقه را گوشت پاره و باز آن گوشت را استخوان ساختیم و سپس بر استخوانها گوشت پوشانیدیم (و پیکری کامل کردیم)»؛ اما زمانی که نفخه روح صورت می‌گیرد زمانی است که خداوند به خلقت خود می  بالد و خود را احسن الخالقین می  نامند.

آنجا که می فرماید: «ثمّ أَنْشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ/ پس از آن (به دمیدن روح پاک مجرد) خلقتی دیگرش انشا نمودیم؛ آفرین بر (قدرت کامل) خدای که بهترین آفرینندگان است».

درست است که مراحل قبلی برای به وجود آمدن «خلیفة الله» در زمین لازم است؛ ولی کافی نیست. زمانی آدمی لباس شرافت به تن می  کند که نفحه رحمانی در او دمیده شود. جان در بدن داشته باشد وگرنه موجود بی جانی است که کاری از او بر نمی  آید.

انقلاب اسلامی ایران، مولودی است که نطفه آن سال ها قبل، یعنی از زمانی که اسلام وارد ایران شود به وجود آمده بود. دقیقا از همان وقتی که تشیع در میان ایرانیان ریشه دوانده بود و با تار و پود آنان عجین شده بود.

سپس این مولود شریف، مراحل بعدی رشد را به وسیله انسان های بزرگی طی کرد؛ اما نیاز به یک روح الهی داشت که در آن دمیده شود و به این جسم بی  جان، حیات بخشد و حکومتی اسلامی را تشکیل دهند وگرنه کماکان همان  طور باقی می ماند و صد البته کارایی چندانی نداشت.

روح الله همان نفخه رحمانی بود که در کالبد بی جان انقلاب دمیده شد و آن را به عنوان الگو در برابر دیدگان جهانیان نمایان ساخت.

همانطور که امام راحلمان(ره) فرمودند: «باید این نهضت در تمام عالم ـ نهضت مستضعف در مقابل مستکبر ـ در تمام عالم‌ ‌گسترده شود. ایران، مبدأ و نقطۀ اول و الگو برای همۀ ملت های مستضعف ‌[باشد] ‌. ملت های‌ ‌مستضعف ببینند که ایران با دست خالی و با قدرت ایمان و با وحدت کلمۀ تمسک به‌ ‌اسلام، در مقابل قدرت های بزرگ ایستاد و قدرت های بزرگ را شکست داد». (کتاب استضعاف و استکبار از دیدگاه امام خمینی(ره)، صفحه ۸۱)

خمینی عزیز، قلب تپنده انقلاب بود که اگر نمی تپید و خون را در رگ های مردم ایران جاری نمی کرد، انقلاب و روحیه ایجاد تحول و تکامل در مردم این کشور، در نطفه خفه می شد و به بار نمی نشست.

مسلماً حکومت اسلامی که ثمره این انقلاب است، مدینه فاضله اسلامی و کمال مطلق نیست و قطعا نیاز به رشد و بالندگی دارد تا به سرمنزل مقصود برسد؛ اما این قیام خونین و این استقامت در مبارزه با ظلم، زمینه ساز ظهور در ابعاد جهانی خواهد بود.

اگر ادوار گذشته را مرور کنیم خواهیم دید که از حکومت اسلامی در اذهان ملت های مختلف تصویری وجود نداشت؛ اما اکنون با برپایی این دولت در ایران، پیش زمینه بنای حکومت، بر پایه اسلام در دنیا به منصه ظهور رسیده است. این امر باعث می  شود زمانی که ان شاءالله سلاله پاک زهرا (سلام الله علیها) به دیوار کعبه تکیه زند و ندای «انا المهدی» سر دهد و داعیه برپایی نظامی طبق آیین مقدس اسلام را در انظار جهانیان مطرح فرماید؛ زمینه پذیرش چنین حکومتی در جامعه فراهم است.

این است دستاورد مهم انقلاب که شاید بسیاری از ما از آن غافل باشیم؛ اما این مهم همت همگانی را می‌طلبد تا پیغام انقلاب را بیش از پیش به گوش جهانیان برسانیم و آمادگی پذیرش حکومت حق با پرچم بقیه الله الاعظم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را فراهم آوریم. همان گونه که رهبر عزیزمان فرمودند: «صدور انقلاب، به معنای صادر کردن ارزش های انقلابی و افشاگری درباره مستبدها و ظالم های عالم، وظیفه و تکلیف الهی ماست. اگر این کار را نکنیم، کوتاهی کردیم.» (مقام معظم رهبری؛ ۱۹ / ۰۴ / ۱۳۶۸)

     

آزاده ابراهیمی فخاری

لینک مطلب در خبر گزاری حوزه

 

Abortion; modern burial alive

 

 

 

Abortion; modern burial alive

Hawzah News Agency - Abortion is considered as one of examples of the oppression in the Islamic value system. Most people who commit this sin are unaware of its physical (material) and spiritual consequences; therefore, explaining these consequences can be effective in reducing this issue.

During the abortion, the fetus is intentionally brought out from the mother's womb; And in this way, the right to life taken, while the fetus has this right from the beginning of sperm coagulation.

Many women may not have the physical and mental condition to become pregnant and have children, but they become pregnant unintentionally, and this unpreparedness leads them to decide to do so. Therefore, drawing young women's attention to gain comprehensive preparation before pregnancy and considering this issue can be effective in reducing abortion statistics.

Sometimes the root of this issue is the fear of economic conditions, while if the parents' attitude towards God changes and they really consider God as their All sustenance and their children, they will never get their hands dirty with such a sin. "And do not kill your children for fear of poverty; we give them sustenance and yourselves (too); surely to kill them is a great wrong".

Some people may not have economic reasons for the abortion; but they find themselves incapable of raising a child, and worrying about his/her future compels them to commit this sin. But, if they know that nurturing a child can be done according to their teaching, they will strengthen good ethic, and thus they will naturally face less problems in bringing up children.

 
Sometimes some women may become pregnant during the contract (before marriage) and the fear of getting the blame of others encourages them to commit this sin. Pregnancy during the contract may be considered ugly in the eyes of custom, but not ugly in the eyes of religion. Therefore, informing girls and boys in premarital education classes can be somewhat effective in changing this trend. In addition, in this situation, those around her, including family and acquaintances, should support the woman and put trust on her in this regard. When a person sees others as his /her emotional, spiritual and physical (material) supporter, his/her desire to commit sin will decrease.

 
Sometimes the pregnancy may have been caused by an illegitimate relationship and the fear of dishonesty among others convinces women to commit this sin [abortion]. Although there is no doubt about the prohibition of these relationships and also the prohibition of abortion resulting from these relationships, but certainly those who are to blame for creating a chaotic marriage situation for young people will share in this sin. Either those who close the way to easy marriages with luxuries and expensive marriages, or those who have not provided the working conditions and the favorable economic situation for the youth, will all share in committing this sin.

Another reason for performing abortion is the negligence of religious affairs among the people. In fact, paying attention to the shell and appearance of religion leads people not being able to express themselves as a human being deserves in a critical situation. Religiosity is not a difficult task when everything is in order, but religiosity is tested when a person is in a difficult situation. The only way out of this difficult situation is to rely on God, not to take the right to live from a living being.

The influence of Western culture in the heart of people's lives is other root of the increase in performing abortion. Western worldview is based on humanism and this viewpoint encourages comfort-seeking, totalitarianism, attention to outward beauty, diminishing maternal holiness and in a word selfishness, so some people following the Western worldview do abortion.

 Creating negative emotions in a woman after an abortion and the accumulation of these negative emotions can cause mental problems. However, as a mother, this woman has a natural interest in her fetus, and even if she does so voluntarily, her motherly feelings can still not be ignored; therefore, she will experience emotional confusion after the abortion. In addition, a sharp twinge of guilt and remorse can jeopardize the normal course of her life and possibly have a negative effect on her relationship with her husband and others. Even anxiety about performing abortion can be dangerous for future pregnancies.

In some cases, after the abortion, we see numerous conflicts and tensions between men and women. Because the violence resulting from this abortion may create some quarrels between them, and each of them should put the blame on the other to escape the torment of conscience, and thus the family and training of other children may be faced with some problems.

Abortion may be called modern burial alive. Those who perform abortions destroy the divine blessing in their lives. The existence of that child may have been accompanied by many good and blessings, but the parents withhold these blessings from themselves. Therefore, it should be noted that although abortion is performed in a very short period of time, sometimes its complications will affect families for the rest of their lives. The payment of diya (financial compensation) only acquits people from the jurisprudential point of view, but the effects of that sin may remain for a long time or even forever. Therefore, the people must be informed about the depth of this tragedy.

Author: Ms. Zahra Ebrahimi

Translator: Ms. Tahereh Kangazian

لینک مطلب درخبرگزاری حوزه

اخلاق جنسی در فضای مجازی

 

اخلاق جنسی در فضای مجازی

به گزارش سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، مدت زمانی است که ردّپای فناوری اطلاعات در زندگی نسل امروز دیده می‌شود و نمود عینی آن در بخش ارتباطات به‌خوبی مشخص است. بارها شنیده‌ایم که گفته می‌شود عصر، عصر ارتباطات است. در این عصر دیوارهای میان مردم و مرزهای جغرافیایی از بین رفته و همگان می‌توانند در فضایی به نام فضای مجازی با یکدیگر تعامل داشته باشند.‌‌

یکی از این لوازم ارتباط جمعی، اینترنت است که مردم از هرنژاد، ملیت و قومیتی که باشند‌ می‌ توانند بدون حضور فیزیکی، با همدیگر به بحث و تبادل نظر بپردازند؛ اما بایستی در نظر داشته باشیم که در هر فضایی که انسان به تعامل و کنش‌گری می‌پردازد، بایستی اصول مربوط به آن محیط را رعایت کند؛ از جمله‌ی این اصول، اصول و مبانی اخلاقی و اعتقادی است. بدین‌معنا که در فضای مجازی هر مطلبی رد و بدل شود حاوی مفهوم و معنایی است و نباید بدون تحقیق و پژوهش آن را پذیرفت و خود را افسار گسیخته در اختیار این فضا قرار داد. ساده انگاشتن و بی‌توجهی به  این محیط، عواقب وحشتناک و جبران‌ناپذیری را متوجه کاربران خواهد کرد. این عواقب ممکن است آنها را مدتی و حتی تا پایان عمر گرفتار سازد؛ به طوری که برخی برای رهایی از عذاب وجدانی که گریبانگیر آنها شده، ممکن است حتی دست به اعمال خلاف دین [خودکشی] زده و زندگی خود و دیگران را تباه نمایند. بنابراین، رعایت اصول اخلاقی در این فضا بر هر کاربری الزامی است.

انحرافات جنسی یکی از آفتهایی است که کاربران را گرفتار می‌سازد و انواع و اقسامی دارد. رفتارهایی همچون کلیک کردن بر روی پروفایل افراد نامحرم و ناشناس و سر زدن به صفحه و دیدن تمامی عکسهای آنان، گفتگو و درد‌‌‌‌‌دل‌کردن با نامحرمان، گرفتن مشاوره شغلی، تحصیلی، خانوادگی از افراد نا‌اهل و... نمونه‌های متعددی از بی‌دقتی‌های اخلاقی در فضای بی در و پیکر مجازی هستند.

امام صادق(ع) فرمودند: «نگاه پیاپی [به نامحرم]، بذر شهوت را در دل می‌افشاند و همین امر برای هلاکت بیننده‌اش کافی است». (من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 18، ح 4970) مردان و زنانی که با جنس مخالف در ارتباط هستند اگر اصول اخلاقی و دینی که در مکتب اسلام آمده را رعایت نکنند، در منجلابی که خود باعث و بانی آن بوده اند غوطه‌ور شده ودر سراشیبی سقوط به درجات پست انسانیت قرار می‌گیرند. بنابراین بایستی مراقبت اخلاقی را جدی گرفت.

رهبر فرزانه‌مان می‌فرمایند: «من همیشه به مردهای جوان توصیه می‌کنم، که در معاشرت با نامحرم و حتی محارم، کاری نکنید و حرفی نزنید که زنان خود را وادار به حسادت کنید. به دختران جوان هم سفارش می‌کنم، که در برخورد با مردهای بیگانه، کاری نکنید و حرفی نزنید که حس حسادت و غیرت شوهران‌تان را تحریک نمایید. این حسادت‌ها، بدبینی می‌آورد و پایه‌های محبت را سست می‌کند و از ریشه می‌سوزاند.»(۱۳۷۹/۹/۱۰)

مراقب باشیم به خاطر آدم‌ها و فعالیت‌های مجازی، محرم‌ترین فرد زندگی واقعی‌مان را دلزده و رنجیده‌خاطر نکنیم.

محیط مجازی در برخی موارد عامل بی‌‌ وفایی زنان و مردان شده است. بی‌وفایی عواقبی دارد.زن و مردی که مدام در تعامل ناشایست با نامحرم هستند و به همسران خود وفادار نیستند و خیانت می‌کنند،  اعتماد متقابل میان آنها سلب می‌شود، زمینه‌ی بروز خشونت در این خانواده‌‌ها افزایش می‌یابد و در اغلب موارد به طلاق و جدایی می‌انجامد. فرزندانی که در این خانواده‌ها رشد و نمو می‌یابند از این عمل زشت الگوبرداری کرده و زمینه‌ی به وجود آمدن فرزندانی خائن وحتی نسلی خیانت‌کار فراهم می‌شود. چرا که هنجارها و مرزبندیهای اخلاقی در این خانواده‌ها شکسته شده و دیگر کسی پایبند به اصول اخلاقی نیست. فرزندان با مشاهده این همه هنجار شکنی، خود نیز آلوده به این عمل می‌شوند و جامعه را نیز درگیر زشت کاریهای خود می کنند. یک الگوی انسانی ناسالم و غیر اخلاقی( پدر و مادر)چنان تاثیرشگرفی بر جامعه می‌گذارد که عواقب جبران ناپذیری به دنبال خواهد داشت.

گاهی دیده شده که افراد فاسد به دلیل عذاب وجدان ناشی از اعمال زشت خود به بیماریهای روحی و روانی دچار شده‌اند. آنها آرامش ندارند و مدام در پی راه‌های رفع این بیماری هستند. بایستی علت را در درون خود جویا شوند و به نفس خود رجوع کنند چرا که نفس اماره، این افراد را ترغیب می‌کند تا مرتکب چنین اعمال شرم‌آوری شوند‌.

فضای مجازی محیطی بی‌انتها است و بعضی افرادش بی‌بند‌وبار. پس مراقب اعمال و رفتار خود باشیم و به هر چیزی آلوده‌اش نکنیم. آگاه باشیم که با چه کسی یا کسانی گفتگو می کنیم، اگر چه همدیگر را نمی‌بینیم ولی هردو انسان هستیم با ویژگیهای والای انسانی و برخی اوقات نا‌خواسته وارد این فضا می‌شویم و ممکن است‌ در اثر ناآگاهی، اعتبار و آبروی ما دستاویزی برای تهمت‌های دیگران قرار گیرد.به همین دلیل است که بزرگان دین توصیه به تقوا نموده‌اند.بی تقوایی مانند موریانه‌ای که تنه‌ی  درخت تنومندی را بر زمین می‌اندازد به درون جامعه رخنه کرده و آن را از بیخ و بن سست می‌‌نماید.

عالم محضر خداست. اگر انسان خداوند متعال را ناظر بر اعمال خود ببیند، خود را آراسته به زینت اخلاق نماید و به دنیای پس از مرگ باور قلبی داشته باشد، ترس از عذاب الهی وجود او را فرا می‌گیرد و از ارتکاب گناه خودداری می‌کند./841/

طاهره کنگازیان کنگازی

لینک مطلب در خبرگزاری رسا

محرم و تاثیر شخصیت والای امام حسین (ع) بر خانواده

 

محرم و تاثیر شخصیت والای امام حسین (ع) بر خانواده

محرم ماهی است که در آن امام حسین (ع) و یاران باوفایشان، از بهترین بندگان خداوند، شربت گوارای شهادت نوشیدند.

امام حسین (ع) الگویی کامل و برجسته در تمامی ابعاد زندگی بشر است.

ابعاد شخصیتی این امام همام بسیار گسترده است، اما پرداختن به تمام آنها در حیطه‌ی دانش اندک ما نمی‌گنجد و ما قصد داریم به اندازه‌ی وسع خویش، کام خود را تنها اندکی از این اقیانوس لایتناهی سیراب نماییم.

یکی از ابعاد شخصیتی بسیار ارزشمند ایشان، صفت آزادگی و آزادمردی است.

حقیقتا تمسک به ایشان و ویژگی های شخصیتی بسیار ناب‌شان در تمامی اعصار، مایه ی نجات و خجستگی بشریت در امور زندگی بوده است.

امام حسین (ع) در شب عاشورا به دشمنان خدا فرمودند: “اگر دین ندارید، لااقل آزاده باشید”.

دوران پسا عاشورا دورانی بس ناگوار برای ما مسلمانان است، چرا که هر لحظه در معرض خطرات، مصائب و تنش های متعدد قرار می‌گیریم و خانواده های ایمانی با تمسک به آزادگی که ویژگی بارز امام حسین(ع) است، می توانند خود را از این بلایا محفوظ بدارند.

بروز و ظهور این ویژگی ارزشمند باید در متن زندگی و خانواده‌های ما تجلی یابد. از فرزندآوری، تربیت و رشد و نمو آن‌ها گرفته، تا زندگی فردی و فعالیت های اجتماعی، از امور مادی تا امور معنوی همه و همه باید تحت تاثیر این آموزه دینی قرار داشته باشد. در این صورت خانواده‌ها نسلی پویا و فرهیخته که آزادی و آزادگی را به درستی آموخته‌اند به بار خواهند آورد.

درخت پربار آزادی ثمره‌هایی متعدد دارد. یکی از این میوه ها، میوه ی عزت نفس است و والدین در خانواده در این حیطه، رسالتی بس سنگین بر عهده دارند. آنهایی که خواری طلب باشند و خود را در مقابل دیگران حقیر نموده و به نوعی خود باخته باشند، فرزندانی فرومایه و ذلیل که باعث انحطاط جامعه‌اند تربیت می کنند و آنجا که حقارت وجود داشته باشد، قطعا آزادگی و مناعت طبع رنگ می بازد.

نسل فرهیخته‌ای که به درستی آزادگی را لمس کرده باشد از انواع فسادهای مالی، جنسی، اخلاقی، اجتماعی و… که گریبان گیر جوامع امروزی است، به دور خواهد ماند.

در آموزه های دینی ما آمده است، همانگونه که ستمگری گناه است ستم پذیری نیز شایسته نیست.

بر ما والدین لازم است که این آموزه‌ها را در زندگی خود به کار بسته و از ستم پذیری پرهیز کنیم و فرزندانی آزاد و آزاده تربیت نماییم.

شهدای هشت سال دفاع مقدس تربیت‌یافتگان چنین دیدگاه و مکتبی هستند.

مادرانی که فرزندانی آزاده تربیت کردند، که همیشه ایام الگویی ارزشمند نه تنها برای فرزندان ایران، بلکه برای جهانیان هستند.

پدر و مادری که آزاده باشند با توکل بر خدا و  توسل به ائمه‌ی معصومین (ع) امور زندگی را پیش می برند؛ آنها دست نیاز به سوی دیگران دراز نمی کنند، استقلال خود را حفظ کرده و الگویی برای فرزندان آزاد‌مرد خود می شوند. فرزندان جسور و توانمند در دامان این خانواده‌ها تربیت می شوند که می توانند سرنوشت یک جامعه را متحول نمایند.

اما متاسفانه انسان در اثر دورشدن از آموزه های دینی و تربیت‌های صحیح مذهبی که مد نظر امامان شیعه بوده، سرنوشت شومی پیدا کرده و مسیر خوشبختی و رستگاری او در هاله ای از ابهام قرار گرفته است.

او در باتلاق ناامنی هایی که خود ایجاد کرده، فرو رفته و هر لحظه در آستانه‌ی فرو رفتن بیشتر و نابودی کامل است. آزاده بودن، ویژگی بارز انسانی است که بشریت جهت رستگار شدن و پیمودن مسیر پر فراز و نشیب بندگی بدان نیازمند است.

زمان، زمان چنگ زدن به ریسمان محکم الهی و تمسک به آموزه های دینی و مذهبی است و تجربه ثابت نموده، جوامعی که از آموزه های دینی خود به نحو احسن استفاده کردند، موفق تر بوده اند.

باشد که بیش از پیش در عمل نمودن به آموزه های اخلاقی و دینی که امامان والامقام ما با تقدیم خون خود به یادگار گذاشتند کوشا بوده و از این رهگذر الگویی کوچک برای نسل آینده باشیم تا آنها نیز از مکاتب آسمانی بهره برده و قدم در مسیر رستگاری و نیک‌نامی خود گذارند.

 

طاهره کنگازیان کنگازی

لینک مطلب درندای اصفهان

سخنی با مُحبّین امام رضا علیه السلام

 

 

سخنی با مُحبّین امام رضا علیه السلام

مهربانی و عطوفت یک ویژگی فطری است که در قلب‌های آحاد بشر نهفته است. ما انسان‌ها با استفاده از این ویژگی اخلاقی در هر شرایطی به یاری خلق خدا می‌شتابیم و بدین‌وسیله موجبات رضایت خداوند و بندگانش را فراهم می‌نماییم.

شیعیان، مهربانی را از اولیای حق آموخته‌اند؛ چراکه آن‌ها آیینه‌ی تمام نمای این صفت والای انسانی هستند؛ در میان حضرات معصومین علیهم‌السلام پیشوای هشتم شیعیان، امام رضا (ع) ملقب به امام رئوف، مصداق بارز این ویژگی برجسته هستند؛ همان‌گونه که هنگام قرائت زیارت‌نامه، ایشان را این‌گونه خطاب قرار می‌دهیم السلام علی الامام الرئوف. سلام بر ضامنی که مهربانی‌اش از انبوه زائرانش بیشتر است.

رأفت امام رضا (ع) بر دو گونه است: رأفت عام و رأفت خاص.

امام (ع) ویژگی هدایت بخشی دارند و این صفت ارزشمند اقتضا می‌کند که رأفت عام امام شامل حال همه‌ی موجودات شود و به همین دلیل همان‌گونه که در روایات آمده است مهربانی ایشان شامل حال انسان‌ها و حتی حیواناتی همچون آهو نیز شد و به همین جهت ایشان را ضامن آهو می‌نامند. آری رأفت عام ایشان شامل حال همه است؛ همان‌گونه که ایشان را رئوف بالعباد یعنی رئوف به بندگان می‌خوانیم.

هرساله خیل زائران به سمت مرقد این امام همام سرازیر می‌گردند و مشمول مهر و عطوفت ایشان می‌شوند. به نظر می‌رسد زائری نیست که غم و اندوهی داشته باشد و به این بارگاه بیاید و غمش برطرف نشود و گناهکاری نیست که به بارگاهش بیاید و از خداوند طلب مغفرت کند و در دایره‌ی رأفت عام امام قرار نگیرد. رأفت تام ایشان چراغ منیری است که عالم را روشن می‌کند و همه‌ی ما از برکات ویژه‌ی معنوی آن بهره‌مند ‌می شویم.

رأفت خاص ایشان اما شامل حال خواص است و عده‌ی قلیلی را شامل می‌شود. انسان اگر بخواهد در دایره‌ی رحمت خاص امام قرار گیرد باید خود را مجهز به اخلاق امام نماید؛ همان‌گونه که وجود امام مملو از رحمت است پیروان او نیز باید رأفت گونه خود را شبیه امام نمایند.

بر ما شیعیان واله و شیدای این امام رئوف لازم است که عطوفت داشتن نسبت به هم نوع را سرلوحه‌ی زندگی خود قرار داده و با تأسی به سیره‌ی ملکوتی آن حضرت توشه‌ای برای آخرت خود برگزینیم و از این رهگذر رأفت خاص امام مهربانی‌ها را جذب نماییم. 

 از جمله کارهایی که می‌توانیم اخلاق رأفت گونه‌ی خود را به اثبات برسانیم و خلق‌وخوی خود را شبیه امام مهربانی‌ها نماییم، پهن کردن سفره‌ی مهربانی برای دیگران است تا از این طریق هم مورد لطف و عنایت خاص خداوند و خورشید هشتم قرار گیریم و هم آنانی که در تنگنای معیشتی، جسمی، روحی، معنوی و...هستند از این سفره بهره‌ای ببرند.

امروزه بشر در مواجه با مشکلات و مصائبی که برای او حادث ‌شده، بیش از هر زمان دیگری به همدلی و دوستی نیاز دارد. همان‌گونه که در روایات آمده است: (من فرج من مومن، فرج الله عن قلبه یوم القیامه الکافی، ج ۲، ص ۲۰۰) هر کس غم مؤمنی را بزداید، خداوند غم او را در آن دنیا برطرف می‌کند.

اکنون در شرایط شیوع کرونا انواع و اقسام پویش‌های همدلی، سفره‌های مهربانی و خدمت‌های مؤمنانه انجام می‌گیرد؛ این خدمات شامل توزیع غذا بین نیازمندان، کمک به بیماران، همدلی و همدردی با خانواده‌های داغداری که عزیزی را ازدست‌داده‌اند، همیاری کسانی که نان‌آور خانواده بودند و اکنون شغلی ندارند، کمک‌های جهادی در بیمارستان‌ها و پرستاری از بیماران کرونایی، تهیه کپسول‌های اکسیژن، بخشیدن اجاره و... می‌شود که همه و همه الهام گرفته از سبک زندگی رضوی و تمسک به پیشوا و مقتدای هشتم شیعیان، امام رضا (ع) است. مگر می‌شود محب امام رضا (ع) باشیم ولی مهربانی امام رضا را در زندگی خود پیاده نکنیم. مگر می‌شود پیرو سخت این حضرات باشیم و اخلاق رضوی نداشته باشیم.

چه خوب است که این صفت والای امام رضایی را در زندگی خود به‌کارگیریم و با قلب‌های مملو از عاطفه‌ی خود مرهمی باشیم بر زخم‌های دیگران.

 

طاهره کنگازیان کنگازی

لینک مطلب در خبرگزاری حوزه