شادی کرونایی
نیاز به شادی، یکی از مهمترین نیازهای انسان است. آدم هایی که شادتر هستند، توان بهتری برای انجام کارهای خود دارند؛ اگرچه علاقه ی انسان به شاد بودن برگرفته از نیاز درونی اوست، اما آیا رسیدن به شادی از هر روشی صحیح است؟ آیا از نگاه اسلام انسان مجاز است به هر شکلی که شده شادی خود را تأمین نماید؟
اسلام دین جامع و کاملی است و برای تمام لحظات زندگی ما برنامه هایی پیشنهاد می دهد که اگر غفلت را کنار بگذاریم، از طریق عمل به آن برنامه ها آن هم هوشیارانه و نه از سر تکرار، به آنچه مقصود خدا از آفرینش ماست می رسیم.
از جمله باورهای اشتباهی که درمیان مردم وجود دارد، این است که دین را حقیقتی عجین شده با گریه و اندوه می دانند. آنها شاد بودن را امری جدای از دین تصور کرده و به همین دلیل انواع راه ها و الگوها را دنبال می کنند تا به شادی برسند.
انسان‌ها برای شاد شدن راه های مختلفی را امتحان می کنند. یکی از آن راه ها پناه بردن به موسیقی و رقص و آواز است گویا گمشده ی خویش را در رقص یا آهنگ و آواز می یابند.
برخی افراد بر این باورند که رقص و موسیقی چنان بر روحیه ی آنها تاثیر می گذارد که می تواند شادمانی را به آنها برگرداند.
برای عده ای دیگر نیز شادی در نشئگی حاصل از مصرف انواع قرص ها و مواد مخدر تعریف می شود. این افراد بر این باورند که مصرف مواد هر چه غم و اندوه است را می شوید و می برد و چنان انسان را سبک می کند و از غم دنیا فارغ که نگو و نپرس.
اگرچه برخی برای دریافت شادی به انواع شادی های کاذب روی می آورند، اما حقیقتی که نمی شود کتمان کرد این است که شادی های کاذب دوام ندارند و پس از گذشت اندک زمانی مجددا کسالت روحی این افراد باز خواهد گشت.
حال باید دید نگاه اسلام نسبت به شادی چگونه است؟ اسلام با چه عینکی به شادی نگاه می کند؟
از جمله مواردی که با رجوع به آموزه های دین به آن می رسیم این است که عواملی همچون نگاه به سبزه و آب، استفاده از رنگ زرد و سفید در لباس و کفش، روزه گرفتن، نماز شب، بیدار ماندن از اذان صبح تا قبل از طلوع آفتاب، هدیه دادن به یکدیگر منجر به شادی می گردد.
در سبک زندگی دینی شادی دارای معیارهای معینی است. از جمله معیارهایی که در آموزه های اسلام برای شادی ارائه می شود، این است که شادی باید از راه حلال تأمین گردد، منجر به آسیب رساندن به دیگران نشود، باعث تحقیر افراد نگردد، آزار و رنجش خاطر دیگران را در پی نداشته باشد، دوامی طولانی بر جسم و روح ما داشته باشد و همچنین انرژی لازم برای رویارویی با سختی های زندگی را برای ما فراهم آورد.
با توجه به شرایط بحرانی که بخاطر ویروس کرونا با آن دست و پنجه نرم می کنیم و مجبور به یک قرنطینه ی خانگی هستیم، بهتر است از این فرصت با هم بودن بهتر استفاده کنیم و با یک برنامه ریزی ساده شادی و نشاط را درمتن زندگی خود پیاده سازیم.
از جمله امور شادی ساز، بازی است. بازی های متنوع و متعددی وجود دارد که از حیث هیجان و نشاط، بسیار شادی بخش است و هیجان و نشاط آن ها کم از رقص و آهنگ نیست وحتی گاهی دوام آنها بیشتر است.
به طور مثال بازی ساخت اشکال مختلف با چوب کبریت یا سطل پرتاب توپ، نقاشی با چشمهای بسته، حفظ تعادل با توپ و قاشق، فوتبال دستی، پازل، گاز زدن سیب آویزان، برج سازی، اسم و فامیل، متن بدون نقطه و ... ازجمله بازی های جذابی است که می توان در دوران قرنطینه ی کرونایی از آن بهره برد.
گاه انتخاب یک کتاب که برای همه ی سنین جذاب باشد و البته بصورتی جذاب هم خوانده شود نشاطی خاص در خانواده ایجاد خواهد کرد.
نمایش های خانگی، تعریف لطیفه هایی که از حکمت و نکات تربیتی برخوردار باشند نیز از دیگر راههای ایجاد نشاط در خانواده است.گاهی حتی یک آشپزی دورهمی مثل پخت آش یا کیک وکمک همه در پخت آن باعث شادی و نشاط می گردد.
آری، خداوند تبارک و تعالی شادی واقعی را در امور حلال قرار داده است و با وجود شادی های حلال، پناه بردن به شادی های حرام هیچ توجیهی ندارد.
پس چه زیبا فرموده: سید الساجدین، امام زین العابدین (علیه السلام) که: "إلهی من ذا الذی ذاق حلاوة محبتک فرام منک بدلا"؛ چه کسی شیرینی محبت تو را چشیده و با این حال به دنبال جایگزین دیگری است؟! (مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ۹۱، ص ۱۴۸، مؤسسة الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ هـ ق.)
