مشارکت مردم در امور سیاسی

 

 

شهید مطهری در مقدمه‌ی کتاب داستان راستان چنین بیان می‌کند:"صلاح و فساد طبقات اجتماع در یکدیگر تأثیر دارد، ممکن نیست که دیواری‏ بین طبقات کشیده شود و طبقه‌ای از سرایت فساد یا صلاح طبقه دیگر مصون یا بی‌بهره بماند، ولی معمولا فساد از خواص شروع می‌شود و به عوام سرایت می‌کند، و صلاح بر عکس از عوام و تنبه و بیداری آنها آغاز می‏شود و اجبارا خواص را به صلاح می آورد. روی همین اصل است که می‌بینیم امیرالمؤمنین علی‌-علیه‌السلام- در تعلیمات عالیه‌ی خود، بعد از آنکه مردم را به دو طبقه‌ی عامه و خاصه تقسیم می‏کند، نسبت به صلاح و به راه آمدن خاصه اظهار یأس و نومیدی می‌کند، و تنها عامه‌ی مردم را مورد توجه قرار می‌دهد. در دستور حکومتی که به نام مالک اشتر نخعی، مرقوم داشته می‏نویسد"همانا استوانه‌ی دین و نقطه‌ی مرکزی مسلمین و مایه‌ی پیروزی بر دشمن، عامه می‌باشد، پس توجه تو همواره به این طبقه معطوف باشد ".

با توجه به آنچه گفته شد افرادی که خواهان اصلاح جامعه‌اند و می‌خواهند کشور را از رکود و فقر و پسرفت نجات دهند، ابتدا باید از خود شروع کنند.

اولین مرحله‌ی اصلاح خود در این است که افراد مسئولیت‌پذیر و وظیفه‌شناس باشند؛ به این صورت که بی‌تفاوت نبوده و در امور انتخاباتی شرکت‌ نمایند و برای انتخاب فرد اصلح  تحقیق و تفحص کرده و از هیچ تلاشی دریغ نورزند.

اگر همه‌ی افراد عامه‌ی یک جامعه خود را مسئول بدانند و برای بالا بردن بصیرت روز افزون  خود تلاشی بی‌وقفه داشته باشند، این حس مسئولیت در تمام طبقات جامعه پر رنگ خواهد شد و حتی مسئولان را نیز نسبت به انجام دادن وظیفه‌شان ترغیب می‌کنند. لذا انسان مومن باید نسبت به سرنوشت مردم وکشور خود حساس و بصیر باشد و بی اعتنایی را کنار بگذارد.

دیگر اینکه انسان مومن برای اصلاح نفس، باید اهل نصرت حق باشد و از سکوت در برابر باطل به شدت بپرهیزد.

انسان عاقل به صورت غریزی می تواند حق و باطل را از یکدیگر تفکیک کند و اگر این امر برایش دشوار بود می‌تواند با مراجعه به کتاب و سنت این دو را از هم تشخیص دهد.

همچنین از یاری رساندن به حق از هیچ چیز و هیچ حزب وگروهی نترسد و شجاع باشد تا بتواند با تبعیض مبارزه کند و اخلاق حسنه را در وجود خود پرورش داده و تقویت نماید.

دومین نکته‌ای که باید برای رسیدن جامعه به سعادت مدنظر قرار داد و به آن توجه کرد، دور اندیشی است.

انسان مؤمن باید قبل از انجام کارها آنها را مورد تحلیل قرار دهد و همه‌ی جوانب و زوایای مختلف و پیامدهای فردی و اجتماعی را در نظر بگیرد تا بتواند تصمیمی درست بگیرد.

امام علی علیه السلام می‌فرماید:" مَن تَورَّطَ فی الاُمورِ غَیرَ ناظِرٍ فی العَواقِبِ فَقد تَعرَّضَ لمَدْرَجاتِ النَّوائبِ" .

هر کس دست به کاری زند، بی‌آنکه در عواقب آن بیندیشد ، خود را در معرض انواع گرفتاریها اندازد.

انسان در امور سیاسی برای انتخاب فرد مصلح باید دارای حزم و دوراندیشی باشد و همواره این امر را مدنظر قرار دهد که انتخاب کدام فرد به صلاح جامعه و مردم است و کشور را به پرتگاه نمی‌برد.

سومین و مهمترین راهکار اصلاح جامعه، اصلاح فرهنگ سیاسی کشور است. فرهنگ سیاسی مجموعه ای از باورها، اندیشه‌ها و ارزش‌های سیاسی حاکم بر یک کشور است. مشارکت مردم در امور سیاسی کشور نشان دهنده‌ی قوت یا ضعف فرهنگ سیاسی آن جامعه است، بسته به اینکه مردم خود را در امور سیاسی دخیل بدانند یا بیگانه، میزان فرهنگ سیاسی یک جامعه محک می خورد.

فرهنگ سیاسی حاکم بر کشور آنچنان اهمیت دارد که یکی از سلاح های دشمن برای ضربه وارد کردن بر آن جامعه تضعیف فرهنگ سیاسی آن کشور است، به گونه‌ای که مردم را به انزوا کشانند تا خود را از حکومت جدا بدانند.

رهبر انقلاب اسلامی در اصلاح فرهنگ سیاسی جامعه بسیار تاکید کرده‌اند. ایشان فرهنگ سیاسی را به دو گروه مثبت و منفی تقسیم می‌نمایند.

آزادی، عدالت خواهی، اخلاق حسنه‌ی زمامداران، استقلال، مسئولیت پذیری و.... از ویژگیهای فرهنگ سیاسی مطلوب و قدرت‌طلبی و اشراف‌گرایی، فساد، مادی‌گرایی، دور شدن از فضایل انسانی و جدایی دین از سیاست را از ویژگیهای فرهنگ سیاسی منفی برشمرده اند.

از آنجایی که رفتار زمامداران حکومتی و تمام اقشار مردم، گروهها و حزبها از فرهنگ سیاسی حاکم بر جامعه متأثر می‌شود، لذا اصلاح این فرهنگ بسیار با اهمیت است و باید زمامداران حکومتی به این مهم بپردازند.

همچنین مردم باید به این بینش برسند که زمامداران حکومتی از طبقات اشرافی و تجمل‌گرا نباشند.

همینطور باید ارزش ها و ضد ارزش ها در جامعه شناخته شوند تا وارونگی ارزشها اتفاق نیفتد به طوری که ضد ارزشها ارزش تلقی شوند و ارزشهای اخلاقی ضد ارزش.

وقتی در جامعه دروغ، تهمت، بدزبانی و تمام ویژگی‌های فرهنگ سیاسی منفی زشت ترین عمل قلمداد شود و راستگویی، عدالت و دوری از تجمل گرایی و اخلاق حسنه زیباترین اعمال شناخته شود افکار عمومی یک اجتماع بر مبانی اسلامی شکل می گیرد و با گذشت زمان این افکار عمومی باعث شکل‌گیری فرهنگ سیاسی مثبت حاکم بر کشور می‌شود؛ در نتیجه کشور به سوی جامعه‌ای آرمانی جریان می‌یابد.

در پایان اینکه مردم نباید خود را از حکومت جدا بدانند و در انتخابات حضور حداکثری داشته تا حربه های دشمن مفید واقع نشود و دشمنان از تفرقه میان مردم مایوس و ناامید شوند.

      

خدیجه رهنما

لینک مطلب در خبرگزاری حوزه

کودک آزاری در دنیای حقیقی و مجازی

کودک آزاری در دنیای حقیقی و مجازی

کودک آزاری مقوله ای است که از دیرباز مطرح بوده و پیامدهای آن بارها مورد بررسی قرار گرفته است.

هرگاه صحبت از کودک آزاری می شود افکار انسان به سمت کودک آزاری جنسی معطوف می گردد.

خوشبختانه بیشتر خانواده ها نسبت به این نوع از کودک آزاری تا حدودی آگاهی دارند و طبق توصیه های همیشگی پیشگیری بهتر از درمان، مراقب گلهای زندگی خود هستند.

 آزردن کودکان نه تنها از نظر جسمی و جنسی، بلکه از نظر روحی نیز اثرات جبران ناپذیری بر روان آنها به جا می گذارد و آینده‌ی آنها را تحت تأثیر قرار می دهد.

گاهی ممکن است کودکان از حیث جسمی و جنسی در صحت و سلامتی کامل باشند و والدین نیز به این مسأله توجه لازم را داشته باشند اما سلامت جنسی و جسمی لزوما به معنای سلامت روحی وروانی نیست. چه بسا کودکانی که کاملا از نظر جسمی وجنسی سالمند ولی از لحاظ روحی دچار آزارهای روانی شده اند.

آیا رفتارهای ما والدین می تواند آزار روحی و روانی کودکان را در پی داشته باشد؟ آیا ما والدین هیچ نقشی در آزرده خاطر کردن کودکانمان نداریم؟

روح کودکان آنچنان لطیف و حساس است که با کمترین بی توجهی آسیب می بیند.

امروزه فشارهای اقتصادی، نداشتن تمکن مالی، کمبود وقت، بهانه جویی های کودکان و چشم و هم چشمی ها باعث شده که آستانه ی تحمل در خانواده به قدری پایین بیاید که نه تنها والدین حوصله ی بازی کردن و وقت گذاشتن با کودکان را ندارند بلکه هم صحبتی با آنان از حد ظرفیتشان فراتر است.

کودکی که در چنین خانواده ای زندگی می کند حالا به ناچار برای تحصیل وارد دنیای مجازی می شود و از درگاه های اینترنتی برای یادگیری در فضای مجازی بهره می برد.

درعصر ارتباطات، متأسفانه کودک آزاری نه تنها در خانواده واجتماع، بلکه در حیطه ی آموزشی و فضای مجازی هم وارد شده است.

کودکانی که باید از دوران کودکی خود لذت ببرند، از دوستی ها و بازیهای کودکانه گرفته تا نگاه گرم معلم و صدای زنگ مدرسه و هزاران خوشایند دیگر، حالا اسیر فضای مجازی شده‌اند و نه تنها از برخورداری این امور محرومند بلکه تمام شادیها ولذت هایشان مصنوعی و زود گذر شده است.

آنها برای تعامل با دوستان و همکلاسی های خود قدم به دنیای ناشناخته ای می‌گذارند که سعی بر شناخت وکشف پیرامون خود دارند تا از این طریق حس کنجکاوی خود را اغنا کنند غافل از اینکه چه خطراتی در کمین آنها نشسته است.

یکی از خطرات و آسیب های حضور کودکان در دنیای مجازی، اعتیاد به این فضا و بروز بدخلقی و بدرفتاری از جانب آنان است و این امکان وجود دارد که برای حضور بیشتر، درس و کلاس را بهانه کنند.

همچنین ممکن است طعمه‌ی افراد سودجو و مجرمان اینترنتی واقع شوند و یا اینکه با جستجوهای ناسالم و دیدن عکس های ناهنجار و خواندن مطالبی که در شأن آنها نیست روح و روانشان آسیب ببیند و مسیر زندگی شان به مسیری ناخواسته و نامطلوب تغییر جهت دهد.

آری، کودکانی که از آغوش گرم خانواده محرومند، کم کم از این کانونی که باید جوابگوی نیازهایشان باشد دور شده و ترس و دلهره و اضطراب وارد دنیای شیرین کودکانه‌ی آنها می گردد و آنها برای رهایی از این احساس به دنیای مجازی پناه می برند.

باید خاطرنشان کرد که بی توجهی به روح و روان کودکان و خدشه وارد کردن به آن، اثرات مخربی بر تفکر، احساسات، رفتار و عزت نفس آنها به جا می گذارد و بعضا ممکن است یادآوری این دوران تا اواخر عمر برایشان زجرآور و تلخ باشد.

از آنجایی که کودکان سرمایه های ارزشمند هر اجتماعی هستند لذا باید تدابیری برای ایجاد زمینه های آرامش و شکوفاکردن استعدادها و همچنین فرهنگ استفاده ی صحیح از آموزش های مجازی اندیشیده شود تا کودکان بدون هیچ اضطرابی این دوران را سپری کنند و از آنجایی که والدین ارتباطی تنگاتنگ با کودک دارند باید خانه را محیطی امن وآرام قرار دهند و از هرگونه روابط تنش‌زا بپرهیزند.

همچنین والدین باید از هیچ گونه تلاشی برای ارتقاء سطح اطلاعاتی خود دریغ نورزند تا مانع از ایجاد شکاف اطلاعاتی بین خود و فرزندانشان شوند.

همیشه در کنار کودکان خود حضور داشته باشند و در امر آموزش کودک را با صبوری همراهی کنند و با ابراز محبت، وجود آنها را مملو از عشق نمایند تا دوران کودکی زیباترین دوران زندگیشان گردد.

خدیجه رهنما

لینک مطلب در خبرگزاری حوزه

وقتی احساس می میرد

 

وقتی احساس می میرد

خداوند خانواده را مایه آرامش وکانون مهر قرارداده، تا شکوفه های مهربانی درآن شکفته شود و عطش روح انسان ازمحبت سیراب گردد.

اما بعضا بادهای سردی شروع به وزیدن می کند و سرزمین سرسبز زندگی را به ویرانه ای تبدیل می نماید.

طوفان هایی که نشأت گرفته از بدخلقی، تکبر، بی مسئولیتی، مقایسه، مشکلات اقتصادی، تجمل گرایی و ... است. سیلی باد خشن شکوفه های محبت را پرپر می کند و روابط اعضای خانواده از سرما یخ می زند.

یکی از نتایج پرپر شدن شکوفه های محبت میان همسران، ایجاداختلافات عمیق و دور شدن آنها از یکدیگر، سردی روابط و در نهایت جدایی و طلاق است.

طلاق اگرچه ظاهرا رها شدن از مشکلات است؛ اما در واقع مشکلات زیادی مخصوصا برای زنان و فرزندان در پی دارد.

اگرچه شنیدن واژه طلاق مفهوم جدایی فیزیکی و تشکیل زندگی مستقل بدون همسر را در ذهن تداعی می‌کند؛ اما طلاق تنها به معنای جدایی نیست، بلکه امروزه متأسفانه خانواده ها با نوع دیگری ازطلاق به نام طلاق عاطفی روبرو هستند.

 این طلاق موقعی نمود پیدا می کند که برخی از خانواده ها برای در امان ماندن از مشکلات ناشی از طلاق رسمی، ترجیح می‌دهند در کنار یکدیگر به سردی زندگی کنند؛ در حالیکه نه تنها هیچ احساس محبتی  نسبت به هم ندارند بلکه وجودشان از احساس تنفر مملو است.

اینجاست که انسان تشنه در جست و جوی محبت حیران و سرگردان می شود. یا نیاز به محبت و دوست داشتن و دوست داشته شدن را در وجودش سرکوب می‌کند که در نهایت منجر به افسردگی، خشونت، پرخاشگری و ... می‌شود و یا آن را در جای دیگری جست و جو می‌کند.

 طلاق عاطفی  باعث می شود هریک از زوجین فشار روحی زیادی را متحمل شوند و گاها منجر به خیانت و رواج روابط نامشروع و عشق های ممنوعه می گردد.

برای پیشگیری و یا رهایی از این مشکل لازم است هریک از زوجین به اصلاح روابط خود بپردازند و برای ایجاد روابط عاطفی با همسرانشان  تلاش کنند. همانگونه که خداوند حفظ استحکام خانواده را برپایه مودت و رحمت قرار داده است.

به گفته مفسران، مودت عشقی دوطرفه است که هر دوطرف رابطه باید برای تحقق آن تلاش کنند و رحمت عشقی یک طرفه و مکمل مودت است که باید طرف مقابل را از محرومیت نجات دهد و سعی بر رفع نواقص او کند.

ابراز علاقه مهارتی است که لازم است هریک از زوجین برای یادگیری آن سعی وافری داشته باشند.

متأسفانه بیشتر زنان و مردان روش بروز محبت را یاد نگرفته اند؛ از این رو یکی از مشکلات زوج های جوان عدم توانایی آنها برای ابراز محبت و مودت است.

اگر زوج های جوان روش‌های مختلف ابراز علاقه را یاد بگیرند بسیاری از مشکلات آنها حل خواهد شد و قادر خواهند بود زندگی را به بهشتی بی نظیر تبدیل کنند.

محبت و رحمت دارای مصادیق متعددی است. گاهی نگاه محبت آمیز به همسر و یا با تمام وجود به صحبت‌های او گوش دادن، گاهی گفتن یک جمله عاشقانه و یا هدیه ای به او دادن و حتی گاهی هم محبت به خانواده همسر می‌تواند نمونه هایی از مصادیق رحمت باشد.

امید است که زوجین با مداومت برابر از علاقه و رحمت و محبت نسبت به همسران خویش قلوب یکدیگر را مملو از عشق نمایند تا غنچه های دوستی و محبت دوباره جوانه زند.

  

خدیجه رهنما

لینک مطلب درخبرگزاری حوزه