پاسخ به شبهاتی درباره عزاداری برای سیدالشهدا (ع)

 

پاسخ به شبهاتی درباره عزاداری برای سیدالشهدا (ع)

به گزارش خبرنگار مهر، این هفته در طرح «سه شنبه‌ها با پاسخگویی به شبهات دینی» خبرگزاری مهر، کارشناس مذهبی در ارتباط با یکی از شبهات عزاداری مطرح این روزها مطالبی را مطرح کرده است.

زهرا ابراهیمی در گفت و گو با خبرنگار مهر با بیان اینکه شرایط بیماری کرونا بستر سوالات و شبهات متعددی را در باب عزاداری‌های ماه‌های محرم و صفر باز کرده است، اظهار داشت: پاسخ به این شبهات و سوالات اگر همراه با اظهارنظرهای نادقیق باشد قطعاً عوارض نامطلوبی به دنبال خواهد داشت به نوعی که امسال بر پایی مناسک عاشورایی با اما و اگرهایی همراه بود و عده‌ای نیز نادانسته و یا حتی مغرضانه به تبلیغ برعلیه برگزاری آئین‌های محرم پرداختند.

وی افزود: عده‌ای اصرار مذهبیون به مراسمات مذهبی را تنها امری احساسی و عاطفی دانسته و از این طریق مذهبی‌ها را محکوم به تدین عامیانه و غیرفقهی کردند و عده‌ای نیز دلیل این اصرارها را صرفاً امری سیاسی دانسته و علت عزاداری‌ها را به دلایل سیاسی منحصر دانستند اما به نظر می‌رسد این گونه قضاوت کردن نشان از عدم آگاهی نسبت به فواید و اثرات اجتماعی مراسمات عزاداری دارد.

کارشناس مذهبی با اشاره به اینکه شرایط کرونایی امسال و وجود محدودیت‌ها فرصتی برای عمق‌بخشی به بصیرت دینی مردم است، تاکید کرد: ارائه پاسخ‌های مستدل در این زمینه کمک شایانی به افزایش عقلانیت مردم کرده و به رفع گره‌های فکری و احساسی آنها کمک می‌کند.

دیدگاه مادی‌گرایی به آئین‌های مذهبی و بی توجهی به فواید و کارکردهای اجتماعی

وی با اشاره به اینکه عده‌ای تنها با دیدگاه مادی‌گرایی به آئین‌های مذهبی نظر می‌افکنند، تاکید کرد: این افراد آئین‌های مذهبی را فاقد هر گونه حیات‌بخشی تصور نموده و اثرات این مناسک را صرفاً اموری اخروی و یا تشریفاتی دانسته و به فواید و کارکردهای اجتماعی مناسک دینی توجهی ندارند.

ابراهیمی تاکید کرد: باید توجه کرد که عزاداری در نگاه دین، صرفاً عادت واره‌ای مذهبی نیست بلکه رویدادی همراه با تأثیرات اجتماعی فراوان است و تأثیراتی که رشد و حیات فردی واجتماعی جامعه را به همراه دارد.

وی با اشاره به اینکه انسان در زندگی اجتماعی خود همواره با ظلم روبروست و تاریخ همیشه شاهد ظالم و مظلوم بوده است، تاکید کرد: از مهم‌ترین کارکردهای اجتماعی عزاداری این است که می‌توان از طریق این مناسک به هم‌پوشانی عینی مفاهیم ظلم و ظالم در زندگی اجتماعی پرداخت و این امر منجر به بازتولید مکرر این مفاهیم می‌شود.

مدیر گروه نویسندگی صریر وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان، با بیان اینکه افزایش انسجام و همبستگی درونی از دیگر فواید عزاداری‌ها برشمرد و گفت: مردم به واسطه عزاداری‌ها به وحدت رسیده و از تفرقه دوری می‌کنند.

تقویت حافظه جمعی تشیع و افزایش روحیه اعتراض به ظلم ستمگران

وی اضافه کرد: علاوه بر این تهییج مذهبی که به واسطه عزاداری نصیب عزاداران می‌شود، عزاداری به تقویت حافظه جمعی تشیع کمک می‌کند و این امر روحیه اعتراض نسبت به ظلم را افزایش می‌دهد.

ابراهیمی تصریح کرد: از دیگر کارکردهای برپایی مناسک عزاداری سیدالشهدا را می‌توان به بازتولید مفهوم امید برشمرد که امید به آمدن منجی و نجات بشریت از ظلم و ظهور منتقم خون امام حسین (ع) از جمله این کارکردهاست.

مناسک عزاداری در شکل‌گیری و تقویت روحیه‌ی شهادت‌طلبی مؤثر است

این کارشناس مذهبی تاکید کرد: امت مسلمان به واسطه شهادت و دارا بودن روحیه شهادت طلبی حیات می‌گیرد و مناسک عزاداری در شکل‌گیری و تقویت روحیه‌ی شهادت‌طلبی مؤثر است و گفت و گو بین گروه‌های مختلف مردم نیز در سایه عزاداری‌ها شکل می‌گیرد.

وی ادامه داد: علاوه بر این تأثیرات اخلاقی این مناسک را نیز نمی‌توان نادیده گرفت چراکه تذکر و یادآوری مرگ به واسطه همین مناسک نوعی مرگ آگاهی سازنده را به ارمغان می‌آورد.

ابراهیمی بیان داشت: خدمتگزاری به مردم در مراسم عزاداری زمینه‌رشد اخلاقی مردم را فراهم می‌کند و تواضع و فروتنی آنها را مضاعف می‌کند؛ همچنین روحیه ایثار و فداکاری و پذیرش مسئولیت اجتماعی نیز به واسطه همکاری در برپایی این مراسم‌ها نصیب انسان می‌شود.

تثبیت هویت اجتماعی و ایجاد ظرفیت برای امدادرسانی همه جانبه مردم

وی تثبیت هویت اجتماعی و ایجاد ظرفیت برای امدادرسانی همه جانبه مردم از دیگر مزایای برگزاری مراسمات دانست و گفت: بر این اساس اگر انسان قدرت تحلیل خود را تقویت نماید و به سلامت معنوی خود در اجتماع بیندیشد هرگز به حذف مطلق عزاداری‌ها فکر نمی‌کند.

این کارشناس مذهبی اظهار داشت: البته با توجه به اینکه امکان جمع بین عزاداری و رعایت پروتکل‌ها وجود دارد و معذوریت عقلی و شرعی در این ارتباط وجود ندارد می‌توان مراسمات را برپا کرد و در عین حال بهداشت را نیز رعایت کرد.

زهرا ابراهیمی

لینک مطلب در خبرگزاری مهر

چگونه احساس ارادت به اهل بیت(ع) را در فرزندانمان افزایش دهیم؟

چگونه احساس ارادت به اهل بیت(ع) را در فرزندانمان افزایش دهیم؟

سبک زندگی مفهومی است که گستره ی وسیعی دارد و تمام زوایای زندگی انسان اعم از بُعد فردی، خانوادگی و اجتماعی او را در بر می گیرد، اما وقتی از سبک زندگی دینی سخن می گوییم منظور این است که ویژگی های رفتاری هر انسان در سبک زندگی اش با معیار دین مورد سنجش قرار می گیرد.

در سبک زندگی اسلامی، عواطف و احساسات دینی جایگاه خاص خودش را دارد و کسانی که به دنبال پیاده کردن سبکی دینی در زندگی خویش هستند می توانند از این عواطف در جهت تربیت دینی بهره ببرند.

مهم ترین عامل موثر در تربیت فرزندان، والدین هستند،  گو اینکه میوه درخت تربیت، ریشه در خاک خانواده دارد. یکی از ابزارهایی که والدین می توانند از آن بهره برده و سبک دینی را در زندگی خود پیاده کنند تقویت عواطف دینی خود و فرزندانشان است. اگر خانواده ای از همان ابتدا به تقویت حب اهل البیت علیهم السلام بپردازد و احساس ارادت خود را به این خاندان به اشکال و انحاء مختلف نشان دهد، فرزندان نیز با عشق به اهل البیت (علیهم السلام) مانوس می شوند.

احساس ارادت به حضرات معصومین (علیهم السلام) دارای مصادیق متعدد است. از نصب پرچم سیاه سر در خانه ها گرفته تا تهیه  لباس مشکی برای خود و فرزندانمان، از جلسات عزاداری کوچک چند نفره با خواندن زیارت عاشورا و روضه ای از ابا عبدالله تا نذری دادن هرچند اندک، ازاشک ریختن بر مصیبت امام حسین علیه السلام تا تعریف داستان هایی از زندگی ائمه با زبان کودکانه همه و همه می تواند در تقویت عاطفه دینی فرزندان ما موثر واقع شود.

از دیگر اموری که می تواند به تقویت عاطفه ی دینی در جمع خانواده ها کمک نماید تطبیق دادن خواسته های خود بر سفارشات و دستورات ائمه ی معصومین (علیهم السلام) است. دوراهی هایی که در زندگی وجود دارد و انسان را مجبور به گزینش و انتخاب می کند می تواند  هم محک خوبی برای سنجش ایمان باشد و هم والدین از این طریق با انتخاب صحیح و تطبیق خواسته های خود بر خواسته های دین، عاطفه ی دینی فرزندانشان را تقویت نمایند. بعضا شده است که شرایط انجام گناهی برای یک خانواده فراهم می شود کافیست پدر یا مادر با اشاره به حب ابا عبدالله (علیه السلام) از انجام آن گناه دوری کنند و به رضایت امام بر ترک گناه اشاره کند. قطعا با مشاهده ی چنین صحنه هایی حالت انجذاب درونی و علاقه قلبی فرزندان به ائمه افزون خواهد شد.

آنچه می تواند بهره بردن از عواطف دینی در امر تربیت را به تعویق اندازد، افراط در بکارگیری آن هاست. تربیت امری تدریجی است و والدین باید مقتضیات سن، عوامل طبیعی، جسمی و روحی فرزندان را مد نظر قرار دهند. اینکه والدین بخواهند دائما به بهانه تقویت عواطف دینی فرزندانشان، زیاده روی و افراط کرده و آن ها را مجبور به انجام امور دینی کند قطعا نتیجه مطلوبی نخواهد داشت و چه بسا نتایج معکوسی به بار آورد.

 

زهرا ابراهیمی

لینک مطلب در صاحب نیوز

 

توکل در سایه تلاش

توکل در سایه تلاش

یکی از ویژگی های ارزشمند روحی و اخلاقی در وجود انسان ویژگی توکل است. توکل خصوصیتی است که انسان به واسطه ی آن صبرش بر تلخی ها مضاعف می گردد و تحملش نسبت به بلایا افزون.

خداوند در قرآن کریم انسان را به توکل دعوت می نماید آنجا که می فرماید:

«وَ عَلَى اللّهِ فَتَوَکَّلُواْ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ؛ (1) و بر خدا توکل کنید اگر ایمان دارید.»

با نظر به این آیه براحتی می توان دریافت که توکل داشتن از نشانه های ایمان است و گویا ایمان بدون توکل بر خداوند معنایی ندارد.

حقیقتا توکل بر خداوند آرامشی روحی را به ارمغان می آورد، اما باید دقت نمود که منظور از توکل این نیست که امور خویش را به خداوند بسپاریم و تلاش را فراموش کنیم، بلکه توکل در سایه ی تلاش معنا می یابد.

انسان در زندگی با امور متعدد روبرو می شود و گاه گرفتاری ها، او را به سمت تمسک به اموری غیر الهی وا می دارد، به گونه ای که تمام تاثیر را از آن امور دانسته و خداوند را فراموش می کند. اما روحیه ی توکل مرز دقیق استفاده از ابزار مادی و تمسک به خداوند را برای انسان معین می نماید. اینکه انسان از واسطه های دنیایی برای رفع مشکلش بهره ببرد یک سوی قضیه است و اینکه تمام اثر این واسطه ها را نیز از خداوند بداند و بر او توکل کند سوی دیگر مساله. به همین دلیل خداوند ما را از توکل بر غیر خود بازداشته و در قرآن می فرماید:

«وَ إِن یَمْسَسْکَ اللّهُ بِضُرٍّ فَلاَ کَاشِفَ لَهُ إِلاَّ هُوَ وَإِن یُرِدْکَ بِخَیْرٍ فَلاَ رَآدَّ لِفَضْلِهِ؛(2) و اگر خداوند، زیانى به تو رساند، هیچ کس جز او آن را برطرف نمى‏ سازد و اگر اراده خیرى براى تو کند، هیچ کس مانع فضل او نخواهد شد.»

اما براستی اعتماد به غیر خداوند چه اثر سوئی به دنبال خواهد داشت؟

در روایتی از امام صادق علیه السلام می خوانیم: «أَنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى یَقُولُ وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی وَ مَجْدِی وَ ارْتِفَاعِی عَلَى عَرْشِی لَأَقْطَعَنَّ أَمَلَ کُلِّ مُؤَمِّلٍ مِنَ النَّاسِ‏ غَیْرِی بِالْیَأْسِ وَ لَأَکْسُوَنَّهُ ثَوْبَ الْمَذَلَّةِ عِنْدَ النَّاسِ؛(3)

خدای تبارک و تعالی می‌گوید: قسم به عزتم، و قسم به جلالم، و قسم به مجدم و قسم به استیلایم بر عرش (و حاکمیتم بر جهان)، هر کس که به غیر از من امید ببندد البته امیدش را ناامید و تبدیل به یأس خواهم کرد و به این ناامیدی اکتفا نمی‌کنم و در میان مردم جامه ذلت بر او می‌پوشانم.»

مواجهه ی با ذلت از اثرات و عوارض توکل بر غیر خداست و چون مومن همواره عزیز است برای حفظ عزت نباید جز بر خدا بر کسی اعتماد کند.

توکل بر خداوند منجر به این می شود که انسان به فقیر مطلق بودن خویش و غنی مطلق بودن خداوند اذعان نماید. همانگونه که قرآن می فرماید: «یَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتُم‏ الْفُقَرَاء إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ؛(4) اى مردم شما نیازمند به خدائید و تنها خداوند است که بى‏ نیاز و شایسته هرگونه حمد و ستایش است.»

وقتی انسان به واسطه ی توکل فهم درستی از فقر خویش در برابر خداوند بدست آورد نهایتا از غرور و خودبزرگ بینی دوری می کند. بنابراین توکل به خداوند در درمان غرور نیز موثر است.

پی نوشت ها:

1-مائده(5)، 23.

2-یونس(10)، 107.

3 -کلینى، محمد بن یعقوب، ‏الکافی، محقق، مصحح، غفارى، على اکبر، آخوندى، محمد، ج ‏2، ص 66، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق

 4-فاطر(35)،15

زهرا ابراهیمی

لینک مطلب در ندای اصفهان

 

امتحانی به نام کرونا

 

امتحانی به نام کرونا

خداوند در قرآن می فرماید: «أَ حَسِبَ النَّاسُ أَن یُترْکُواْ أَن یَقُولُواْ ءَامَنَّا وَ هُمْ لَا یُفْتَنُونَ» (1) آیا مردم پنداشتند که تا گفتند ایمان آوردیم رها می ‌شوند و مورد آزمایش قرار نمی‌ گیرند.

سنت آزمایش و ابتلاء الهی همواره انسان مومن را بر سردو راهی‌ها یا چند راهی‌ها قرار می دهد تا در سایه ی اختیارخویش دست به انتخاب بزند.

یکی از اموری که انسان به واسطه ی آن مورد امتحان الهی قرار می گیرد دلبستگی های اوست. گاه ممکن است این دلبستگی ها مادی باشد مانند مال و فرزند و گاه ممکن است دلبستگی انسان به چیزی از جنس معنویات باشد مانند حب و علاقه ی انسان به اهل بیت علیهم السلام.

از دیگر سو تمامی تکالیف و وظایف الهی که بر دوش انسان قرار دارد از مصادیق امتحان و ابتلاء الهیست.

گاهی شرایط به گونه ای است که انسان با حضور پررنگش در عزاداری ها، خود را در صف محبان اهل بیت علیهم السلام قرار می دهد و اینگونه دلبستگی اش را نشان می دهد و گاه ممکن است شرایط به گونه ی دیگری رقم بخورد و انسان مجبور شود به خاطر اولویت هایی دیگر، عزاداری را در خلوت خانه ی خویش تجربه کند.

آنچه در این میان مهم است این است که هر دو شرایط، بستری برای آزمایش الهیست و سعادتمند کسی است که با موفقیت از این آزمایش بیرون آید.

در قرآن درباره ی اصحاب سبت آمده است که خداوند به آن‌ها دستور داده بود که روز شنبه ماهی صید نکنند. «إِذْ تَأْتیهِمْ حیتانُهُمْ یَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعاً وَ یَوْمَ لا یَسْبِتُونَ لا تَأْتیهِمْ کَذلِکَ نَبْلُوهُمْ بِما کانُوا یَفْسُقُون» (۲) همان هنگام که ماهیانشان، روز شنبه (که روز تعطیل و استراحت و عبادت بود، بر سطح آب)، آشکار می‌شدند؛ امّا در غیر روز شنبه، به سراغ آنها نمی‌آمدند؛ این چنین آنها را به چیزی آزمایش کردیم که نافرمانی می‌کردند!

اما این گروه به دنبال راهی برای دور زدن دستور الهی بودند. به همین دلیل گفتند: ما روز شنبه صید نمی‌کنیم؛ ولی حوضچه‌هایی کندند و روز شنبه آب را به درون آن حوضچه‌ها هدایت می‌کردند. وقتی ماهی‌ها درون حوضچه‌ها می‌رفتند، جلوی آب را می‌بستند و روز یک شنبه می‌رفتند آنها را صید می‌کردند.

اینگونه دستورات برای محک زدن کمیت و کیفیت ایمان و میزان تبعیت آنها بود. امسال نیز کرونا شرایطی را فراهم کرده است که رعایت پروتکل های بهداشتی و دور شدن از اجتماعات بزرگ اسباب امتحانی برای دوستداران حسینی است.

تا امتحان نباشد رشد و کمال صورت نمی‌گیرد و کرونا امسال می تواند زمینه ی رشد و کمال انسان را فراهم آورد. ظهور حقیقی شخصیت افراد به واسطه ی نوع رفتارهای گزینشی آن ها امکان پذیر خواهد بود و یکی از حکمت هایی که برای آزمایش الهی مطرح می شود آگاهی نسبت به طهارت و خباثت نفس انسان است؛ چرا که برجستگی ها و کرامت های روحی انسان در شرایط دستور ابتلاء خود را نشان می دهد.

انسان مؤمن نیز می تواند با تبعیت از آنچه عقل و شرع می گوید طهارت نفس خویش را بروز داده و ایمان خود را در شرایط کرونایی اینگونه ثابت کند.

خداوند در قرآن می فرماید:

(وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ حَتَّی نَعْلَمَ الْمُجَاهِدِینَ مِنْکُمْ وَالصَّابِرِینَ وَنَبْلُوَ أَخْبَارَکُمْ) (۳)

«ما همه شما را قطعاً آزمایش می کنیم تا معلوم شود، مجاهدان واقعی و صابرین از میان شما کیانند و اخبار شما را بیازماییم.»

  

پی نوشت ها:

۱. العنکبوت / ۲

۲. الاعراف / ۱۶۳

۳. محمد/۳۱

 زهرا ابراهیمی

لینک مطلب در خبرگزاری حوزه

شهدای مقاومت با شهادت خویش، خط بطلانی بر نگاه اهانت آمیز غرب به زن مسلمان کشیدند

 

شهدای مقاومت با شهادت خویش، خط بطلانی بر نگاه اهانت آمیز غرب به زن مسلمان کشیدند

«زهرا ابراهیمی» در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان اصفهان در خصوص شهادت سردار حاج قاسم سلیمانی و نقش زنان و همسران در ادامه این راه نورانی گفت: تاریخ را از زن و زن را از تاریخ نمی توان جدا کرد،همواره در تاریخ ایران، اسلام و جهان نقش بی بدیل زن خودنمایی می کند و در انقلاب های گوناگون ردپای مستقیم یا غیرمستقیم زنان مشهود بوده و هست.
مدیر گروه نویسندگی صریر ادامه داد: گویا زن مسلمان هویتی عظیم یافته ودر پی اثبات این هویت، بانوان شرق و غرب فارغ از بُعد مسافت،  روح واحدی را تجربه می کنند، چه آنها که زن را تنها در پستوی خانه ها می خواستند و چه آنها که زن را مترسکی برای تهییج شهوات خویش قلمداد می کردند، امروز به این حجم از باور رسیده اند که زن مسلمان ابزار دست قدرت و شهوت نخواهد بود.
وی با تاکید بر اینکه برای زن در نگاه اسلام جایگاهی عظیم تعریف شده است که با هیچ قدرت و زوری قابل معاوضه نیست تصریح کرد: سالهاست که تبلیغات فرهنگ غرب با نفوذ در جوامع اسلامی قصد دارد از زن تنها موجودی مادی بسازد و شانیت او را از طریق ظاهری فریبنده درحد یک کالا تنزل دهد، اما زن مسلمان با تثبیت گام‌های خویش در مسیر انقلاب جهانی خود را به دنیا معرفی می کند.

مدیر گروه نویسندگی صریر اظهار داشت: یکی از اموری که در این بیداری موثر بوده و هست تزریق خون شهدا به کالبد جامعه است و گویا جسم جامعه همواره در معرض آسیب ها و خطرات است و این خون شهید است که جامعه را به خود می آورد و ازخواب غفلت بیدار می کند.
این پژوهشگر حوزوی ابراز داشت: خون شهید سردار قاسم سلیمانی و سایر شهدای مقاومت نیز چنین تاثیری شگرف در جهان اسلام دارد و آنچه را که امروز درجهان اسلام، مقاومت می نامیم مدیون خون هایی است که در این مسیر به ناحق بر زمین ریخته می شود.
وی با بیان اینکه خون شهید در بیداری زنان و بیداری زنان در بیداری جهان اسلام اثرگذار است خاطر نشان کرد: آزادی طلبی، دموکراسی، برابری زن و مرد و حقوق بشر تنها عناوینی است که غرب به عنوان پوششی برای اهداف باطل خویش به یدک می کشد این در حالیست که شهدای مقاومت با خون خویش فریاد دموکراسی را سر دادند و زیر بار ظلم نرفتند.
این کارشناس مذهبی یادآور شد: آنها به بیداری زن مسلمان نیز کمک کردند و جایگاه او را در عرصه ی مقاومت تثبیت نمودند، گویا شهدای مقاومت با شهادت خویش، خط بطلانی بر نگاه اهانت آمیز غرب به زن مسلمان می کشند و اینگونه با خون خویش دفاع از ناموس را به تصویر می کشند.
وی متذکر شد: نقش زنان در حرکت های اجتماعی و انقلابها همواره پررنگ بوده است و خون شهدا از پتناسیل بالایی برای تاثیرگذاری این نقش برخوردار است، درواقع خون شهید روح حیات به زندگی می بخشد و زنان با کسب روح حیات از جانب شهدا، به تربیت نسلی مقاوم مبادرت می ورزند و بدین ترتیب راه مقاومت ادامه می یابد.
ابراهیمی با اشاره به اینکه بیداری اسلامی همان اتفاق عظیمی است که می تواند مسیر دنیا را عوض کند و این اتفاق به برکت خون سردار سلیمانی ها و شهدای راه مقاومت هر روز پررنگ تر از روز قبل مشهود خواهد بود افزود: شرط پیروزی در هر امری تداوم است و آنچه به تداوم قوت می بخشد حرکت است وتشجییع زنان مسلمان در حرکت مردان، اثری مستقیم دارد.
وی گفت: از دیگر اموری که می تواند موتور محرک انسان باشد نیروی انگیزه است، انگیزه ها انسان را دغدغه مند می کند و خون شهدای مقاومت در ایجاد این انگیزه نقش بسزایی دارد.
مدیر گروه نویسندگی صریر اظهار داشت:  دراندیشه ی دینی زنان دوشادوش مردان در تعیین سرنوشت خویش دخیل هستند و اینگونه اندیشه‌ ی عمیق دینی جایگاه واقعی زنان را به آنان باز می گرداند، زن مسلمان در تمام جهان با قلم و قدم خویش معرف هویت انسانی خویش خواهد بود، گاهی درجایگاه مادر به تربیت نسلی انقلابی می پردازد و دیگر بار با تقدیم فرزندانش به انقلاب اینگونه دِین خود را ادا می کند، گاه نیز در کِسوت همسری به انجام وظیفه می پردازد و گاهی نیز با حضورش در میادین علمی و اجتماعی و سیاسی از حیثیت دینی اش دفاع می نماید،  بی‏ آنکه کوچک‌ترین گردی از آلودگی بر دامن سپید عفت و تقوای او بنشیند.

زهرا ابراهیمی

لینک مطلب در خبرگزاری شبستان