رسانه نیازمند ارتباط پویا و اثربخش با حوزه است

رسانه نیازمند ارتباط پویا و اثربخش با حوزه است

فعال رسانه گفت: جامعه امروز نیازمند ارتباط پویا و اثربخش بین حوزه و رسانه است چرا که از یک‌طرف روحانیت مروج هنجارهای دینی است و از طرف دیگر رسانه می‌تواند در ایجاد گرایش فکری، عاطفی و ارزشی اثرگذار باشد.

رسانه نیازمند ارتباط پویا و اثربخش با حوزه است

زهرا ابراهیمی امروز در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در اصفهان، پیرامون اهمیت رسانه در اجتماع اظهار کرد: از جمله ابزارهای موجود و تأثیرگذار در هر جامعه رسانه است و از میان رسانه‌های متعدد، رسانه ملی جایگاه خاص و ویژه‌ای دارد.

فعال رسانه با تأکید بر این‌که رسانه ملی بازگوکننده باورهای جامعه است، افزود: رسانه ملی می‌تواند بازگوکننده میزان اعتقاد به باورها در یک جامعه باشد، در واقع میزان تثبیت عقاید و باورمندی و توجه به ارزش‌ها در هر جامعه‌ای از طریق بررسی برنامه‌های ارائه شونده در رسانه قابل‌درک و دریافت است، چرا که نوع برنامه‌ها متناسب با خواست مخاطب است و خواست مخاطب، تعیین‌کننده میزان اعتقاد اوست.

وی تصریح داشت: در جامعه دینی و اسلامی عملکرد نهادها و سازمان‌ها باید متناسب و همسو با اهداف متعالی دین باشد اما بعضاً دیده می‌شود که خود این نهادها به‌جای اینکه به‌عنوان ابزار دینی در تعمیق بخشی بنیه علمی و دینی و فرهنگی جامعه گام بردارند، ابزاری برای تبلیغ و ترویج بی‌فرهنگی در جامعه می‌شوند.

وظیفه روحانیت، نظارت بر کارکرد دینی رسانه ملی است

ابراهیمی با اشاره به تأکیدات مقام معظم رهبری بر لزوم ارتقا بخشی معرف دینی در حوزه‌های متعدد از جمله رسانه ملی گفت: حرکت از ایمان قشری به سمت ارتقای بخشی معرفت دینی، هدفی است که رهبر انقلاب بارها به آن اشاره‌کرده و رسانه ملی را موظف به توجه به آن کرده‌اند، بنابراین حوزه و روحانیت رسالت ویژه‌ای در هدایت جامعه و همچنین نظارت بر کارکرد دینی نهادهای جامعه دارد.

این طلبه جوان ادامه داد: خداوند در قرآن، اهل تبلیغ را در ردیف آمران به معروف و ناهیان از منکر جای‌ داده و یکی از وظائف آنان را عمل به این دو اصل حیاتی اعلام می‌کند، آنجا که می‌فرماید «باید از میان شما، جمعی دعوت به نیکی و امر به‌ معروف و نهی از منکر کنند و آن‌ها همان رستگارانند».

وی در ادامه متذکر شد: از جمله اموری که می‌تواند رسانه را در رسیدن به هدف دینی‌اش کمک کند، حضور روحانیون در تلویزیون است، از زمان انقلاب به بعد تلویزیون توانسته از طریق برنامه‌های گوناگون، چه میزگردهای متعدد با موضوعات متنوع دینی و چه جلسات هم‌اندیشی و پخش سخنرانی‌های وعاظ از منابر و حتی در امر تربیت کودک و نوجوان از حضور روحانیون بهره ببرد.

ابراهیمی ابراز داشت: دینی بودن تلویزیون ما تنها به حضور روحانیون آن‌هم در برنامه‌های مذهبی ختم می‌شود و تجلی شئونات مختلف دینی و ابعاد گوناگون زندگی دینی را در سایر برنامه‌های تلویزیونی کمتر می‌بینیم.

روحانیت در دام اهداف فیلمسازان

این فعال رسانه با اشاره به گرفتار شدن برخی روحانیون در دام اهداف فیلم سازان اذعان داشت: از جمله آسیب‌های حضور روحانیون در رسانه‌ها این است که برخی از کارگردانان و فیلم‌سازان مستقیم و یا غیرمستقیم از حضور آن‌ها استفاده کرده و آن‌ها را در دام اهداف خود گرفتار می‌کنند، در واقع به‌ جای آن‌که اهداف و مقاصدِ فیلم‌ساز از فیلتر اهداف دینی عبور کند این روحانیت است که خود را مجبور به عبور از فیلترِ انگیزه‌های برنامه‌سازان و فیلم‌سازان می‌بیند.

وی در ادامه بیان داشت: حضور روحانیون و مشاوره دادن آن‌ها در زمینه‌هایی که تخصص ندارند و احتمال دور زدنشان توسط فیلم‌سازان و برنامه‌سازان وجود دارد بسیار آسیب‌زاست و بالعکس حضور روحانیونی که شناخته رسانه‌ای دارند و می‌توانند به‌ خوبی به‌ عنوان مشاوره و کارشناس مذهبی و یا مشاوره اثر تولیدی و یا حتی نویسنده در تلویزیون حاضر شوند بسیار تأثیرگذار خواهد بود.

وظیفه روحانیت در رسانه ملی از نگاه رهبری

ابراهیمی در خصوص تأکیدات مقام معظم رهبر انقلاب اسلامی در خصوص حضور روحانیت و قشر مذهبی در رسانه‌­های مختلف گفت: رهبر انقلاب بارها در خصوص حضور روحانیت در رسانه ملی تأکید داشته‌اند، به‌ طوری‌که می‌فرمایند «حضور روحانیون در صدا و سیما فقط به معنای سخنرانی و وعظ و خطابه نیست بلکه باید حضوری عمیق‌تر و تأثیرگذارتر باشد، انجام این وظیفه مهم نیازمند مجموعه‌ای روحانی و مطلع از مسائل هنری به‌ویژه چگونگی بروز انحراف در این مسائل و آشنا با راه جلوگیری از انحراف در جهت‌گیری‌های فرهنگی و هنری است. لازمه تشکیل چنین مجموعه‌ای از مشاوران روحانیِ صاحب‌نظر و آگاه و توانا در صدا و سیما، امکان اعمال‌نظر و جهت‌دهی صحیح در برنامه‌ها است».

این طلبه جوان عدم توانایی ارتباط روحانیت با عموم مردم را یکی دیگر از آسیب‌های حضور آنان در رسانه‌ها دانست و ابراز داشت: از دیگر آسیب‌های حضور روحانیون در برخی برنامه‌های تلویزیونی این است که روحانی که به‌ عنوان کارشناس مردم در برنامه حاضر شده توانایی برقراری ارتباط با مخاطب را ندارد و با به‌کارگیری اصطلاحات و واژه‌های تخصصی و حوزوی در کلامش، مخاطب را از انتخاب شبکه پشیمان می‌کند.

حضور بازیگران در لباس روحانیت، تبلیغ سبک زندگی دینی است

وی در ادامه خاطرنشان کرد: ظاهر شدن برخی از بازیگران در لباس روحانیت از دیگر مواردی است که امروزه بیشتر با آن مواجه هستیم، گاهی بازیگری در لباس روحانیت قرار می‌گیرد و آن روحانی تمام هم‌وغمش رفع مشکلات مردم است و زندگی‌اش به‌گونه‌ای به تصویر کشیده می‌شود که کوچک‌ترین مسائل شرعی و اخلاقی را به بهترین شکل رعایت می‌کند، در این نوع برنامه‌ها حتی رعایت حریم‌ها و ضوابط توسط آن بازیگر به‌ خوبی به نمایش در می‌آید و این خود به‌ نوعی می‌تواند تبلیغ سبک زندگی دینی باشد.

ابراهیمی افراط و تفریط در به تصویر کشیدن روحانیت در رسانه را عامل دوری مردم از روحانیت خواند و یادآور شد: در سال‌های اخیر حضور بازیگران در نقش روحانی به‌ شدت ضعیف بوده و نتیجه‌ای جز تنزلشان روحانیت در رسانه ملی نداشته است، در برخی از برنامه‌ها عملکرد این روحانیون بسیار ساده و سطحی و گاهی همراه با افراط و تفریط به تصویر کشیده شده است که این امر نتیجه‌ای جز فاصله روحانیت از مردم و وارونه نشان دادن سبک زندگی دینی ندارد.

وظیفه روحانیت، جهت‌دهی صحیح فرهنگی در رسانه ملی است

این فعال رسانه تأکید داشت: تولیدات سبک در رسانه، نتیجه عدم وجود منبع تغذیه فکری است و این خلاء باید توسط روحانیون متخصص از طریق ارائه سوژه و در قالب یادداشت و فیلم‌نامه و تبیین مؤلفه‌هایی که موجب تغییر سبک زندگی افراد می‌شود، جبران شود.

وی با بیان تذکرات مقام معظم رهبری در خصوص نقایص موجود در مسائل فرهنگی به‌ویژه صداوسیما گفت: رهبری بارها در دیدار با طلاب متذکر شده‌اند که «من بخشی از نقایص موجود در مسائل فرهنگی به‌ویژه صداوسیما و آموزش و پرورش را متوجه روحانیت و حوزه علمیه می‌دانم زیرا وظیفه جهت‌دهی صحیح فرهنگی و منطبق با ارزش‌ها و اعتقادات دینی بر عهده روحانیت و حوزه علمیه است».

ابراهیمی در پایان اذعان داشت: جامعه امروز نیازمند ارتباط پویا و اثربخش بین حوزه و رسانه است ارتباط پویا و اثربخش بین حوزه و رسانه هستیم چراکه ازیک‌طرف روحانیت مروج هنجارهای دینی است و از طرف دیگر رسانه می‌تواند در ایجاد گرایش فکری، عاطفی و ارزشی اثرگذار باشد و همکاری این دو نهاد با یکدیگر می‌تواند نتیجه مطلوبی را به بار نشاند.

زهرا ابراهیمی

 

لینک مطلب در خبرگزاری فارس

طلاب خواهر اصفهانی مهارت های نویسندگی را فرا می گیرند

طلاب خواهر اصفهانی مهارت های نویسندگی را فرا می گیرند

مسئول گروه نویسندگی صریر گفت: "صریر" قصد دارد با کسب مهارت‌های نویسندگی با رویکرد پرورش تفکر نقادانه و تحلیل‌گرایانه در امرجهت دهی به طلاب اهل قلم و فعالان ادبی حوزه های خواهران گام بردارد وبا مأنوس‌کردن بیشتر طلاب به امر نگارش، به ابلاغ معارف الهی بپردازد.

زهرا ابراهیمی از نویسندگان حوزوی استان اصفهان که سابقه حضور به عنوان کارشناس مرکز ملی پاسخگویی هم دارد، در گفت وگو با خبرنگار«حوزه» از اصفهان، پیرامون گروه تبلیغ نوین صریر اظهار کرد: گروه نویسندگی صریرزیر نظراداره هنری دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان، از بهمن ماه سال نود و شش فعالیت خود را به صورت رسمی در قالب یکی از گروههای تبلیغ نوین آغاز کرد.

وی بیان کرد: این گروه در ابتدا به صورت خودجوش با برگزاری جلسات هفتگی در محل دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان واقع درخیابان حافظ، به تثبیت جایگاه خویش به عنوان یک گروه تبلیغی پرداخت.

ابراهیمی خاطرنشان کرد: تمامی اعضای گروه صریر از طلاب و مبلغین فعال حوزه علمیه اصفهان هستند که با حمایت دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان، با قلم خویش دغدغه مند بودن خود در مسائل دینی و اجتماعی را به منصه ظهور می رسانند.

 وی اذعان کرد: "صریر" قصد دارد با کسب مهارت‌های نویسندگی با رویکرد پرورش تفکر نقادانه و تحلیل‌گرایانه در امرجهت دهی به طلاب اهل قلم و فعالان ادبی حوزه های خواهران گام بردارد وبا مأنوس‌کردن بیشتر طلاب به امر نگارش،  به ابلاغ معارف الهی بپردازد.

مسئول گروه نویسندگی  صریر  عنوان کرد: گروه صریر از همان ابتدا برای تقویت خودباوری اعضاء، اقدام به ارسال نوشته های طلاب برای برخی از خبرگزاری ها و روزنامه ها کرد، اکثر نوشته ها در قالب یادداشت، داستان و خاطره ارائه شده است و تا کنون بیش از هفتاد متن از اعضای گروه در خبرگزاریها و روزنامه ها منتشر شده، تمامی متنهای منتشر شده در وبلاگ گروه نویسندگی صریر بازنشر داده شده است.

وی بیان کرد: از جمله آثار این گروه می توان به "اربعین نوشت" اشاره کرد؛ "اربعین نوشت" نشریه الکترونیکی بود که به همت گروه صریر به رشته تحریردر آمد و در اربعین ۹۷ توسط خبرگزاری حوزه منتشر شد.

ابراهیمی تصریح کرد: به نظر می رسد حجم دروس حوزه به قدری است که گاهی فرصت را برای شکوفایی استعدادهای هنری طلاب سلب می نماید لذا حمایت از طلاب اهل قلم توسط دفتر تبلیغات گامی موثر در جهت مجال دادن به هنر مکتوب در کنار سنت شفاهی است.

وی با اشاره به  دور نمودن طلابِ مبلغ از آشفته نویسی، منسجم کردن ذهن و اندیشه برای رسیدن به هدف منسجم نویسی از طریق برگزاری دوره ها و طرح های آموزشی و تعمیق بخشیدن به نگاه طلاب در موضوعات اجتماعی به عنوان بخشی از اهداف شکل گیری گروه صریر ادامه داد:  ارائه ی حرف  و دغدغه ی طلاب در قالبهای نوشتاری، ادبیات زدایی و احساسات زدایی از نوشته ها و تبدیل آنها به نوشته های ارزشی، تمیز قائل شدن بین ساده نویسی و سطحی نویسی و تقویت قدرت نقد در طلاب، برای جلوگیری از بیمار نمودن ذائقه مخاطبین توسط نوشته های ضعیف از دیگر اهداف این گروه است که با توکل بر خداوند و عنایت مسئولین به انجام خواهد رسید.

مسئول گروه نویسندگی  صریر  در پایان نیز از تمامی طلاب خواهری که علاقمند به نوشتن هستند دعوت می کنیم از طریق مراجعه به اداره هنری دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان، در این گروه صریر ثبت نام کرده و به عضویت گروه در آیند.

 

زهرا ابراهیمی

لینک مطلب در خبرگزاری حوزه

مسابقه ای علیه رونق تولید!!!

مسابقه ای علیه رونق تولید!!!

 «وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَی»(نجم-39) مفهومی که در ابتدا از این آیه شریفه برداشت می­شود این است که انسان چیزی را به دست نمی آورد و صاحب و مالک چیزی نمی­ شود، مگر در اثر سعی و تلاش خود.

زمانی که به دنبال تطبیق مفهوم این آیه شریفه با مصادیق خارجی می گردیم به تناقض برمی­خوریم. بارها و بارها دیدیم و شنیده ایم که ثروت های هنگفت از راه های ساده و بی تکلف به دارایی های افراد افزوده می­ شود.

مصادیق اجتماعی انواع ثروت های بادآورده حتی به ندرت از راه حلال (ارث، هدیه و ...) بر کسی پوشیده نیست. هر شخصی می­تواند شاهد موارد زیادی از این قبیل در اطراف خود و یا نهایتا در جامعه ای که در آن زندگی می کند، باشد؛ اما راه رفع این به ظاهر تناقض چیست؟ به راستی مقصود اصلی پروردگار در این آیه چیست؟ چگونه با این مصادیق عینی و غیر قابل انکار قابل جمع است؟

شاید بهتر باشد بگوییم مقصود در این­جا این است که آری؛ ممکن است ثروتی بدون تلاش به دست بیاید، ولیکن آنچه بدون سعی و تلاش به دست می آید موجب بهره و ثمره واقعی در زندگی انسان نمی­ شود و آنچه خیر دنیا و آخرت آدمی را تأمین می ­کند آن مالی است که با تلاش به دست آمده باشد.

به عبارت دیگر شاید بدون تلاش بتوان ثروت­ های هنگفتی را جمع آوری کرد و به ظاهر متمولانه زیست؛ اما آیا ثمره و بهره ای که عامل رستگاری حقیقی انسان است از آن متبلور می­ شود؟ پس حقیقتا باید گفت آنچه بدون سعی به دست بیاید برای انسان و تأمین عاقبت به خیری او نیست.

یکی از نمودهای کنونی این به دست آمدن­ های بدون سعی، طرح ریزی مسابقاتی است که اخیرا صداوسیمای ما به کرات بدان مبتلاست.

از علت گسترش چشمگیر اینگونه مسابقات می گذریم. منبع تأمین هزینه آن­ها هم بماند. وجه تناسب و تشابه این گونه رقابت­ها با «قمار» هم فعلا مورد بحث ما نیست؛ اما آنچه بیشتر از همه آسیب­زا به نظر می­رسد و دغدغه رهبری هم هست، این است که آیا به دست آوردن مال زیاد در مقابل پاسخ صحیح به چند سؤال که گاهی نیز به طور تصادفی اتفاق می افتد شبهه ناک نیست؟ آیا چنین اموالی برای آن شخص و اطرافیانش خیر و برکت به دنبال دارد؟ ما مخالف ترویج علم و اعتلای سطح معلومات عمومی افراد جامعه نیستیم. همچنین منکر تأثیر زیاد چنین تشویقاتی در افزایش انگیزه برای بالابردن معلومات افراد نیز نیستیم؛ اما آیا نباید تناسبی هم در این زمینه مراعات شود؟ آیا راه­های بهتر و پربازده تری برای این امر قابل طرح ریزی نیست؟

باید توجه داشته باشیم که مخاطبان تلویزیون در کشور ما از ضعیف ترین طبقات اجتماع تا بالاترین و مرفه ترین افراد را شامل می شود و برنامه های آن باید تمام جامعه هدف را در نظر بگیرد؛ نه تعداد معدودی از افراد جامعه را.

آیا هیچگاه به این اندیشه­ ایم که این برنامه برای یک کارگر ساده و خانواده­اش با درآمد پایین، چه ره آوردی می­تواند داشته باشد؟ آیا فعالان در عرصه تولید با دیدن اینگونه مسابقات نسبت به کار خود بی­انگیزه نمی شوند؟ فراتر از این ها قصه جوایزی که صرفا از طریق خرید از فروشگاه یا داشتن حساب بانکی و ... در زندگی افراد وارد می­شود، حکایتی بس غم انگیزتر است.

آیا گسترش این امور در راه تحقق بخشیدن به شعار «رونق تولید» مثمرثمر است؟

 

 آزاده ابراهیمی عضو گروه نویسندگی صریر وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان

لینک مطلب در خبرگزاری حوزه

مفهوم آزادی

مفهوم آزادی

انسان، جامعه و زندگی اجتماعی سه واژه ی تفکیک ناپذیرند.انسان فارغ از جامعه و اجتماع،  تنها در زندگیِ بدون دیگران و در فضایی دور از آنها قابل تصور است. هر گاه انسان در جامعه حضور پیدا می کند نمی تواند تنها به خود و باورهای خود توجه کند. برخی در تعریف آزادی دچار اشتباه می شوند و آزادی را تنها در نیازها و تفکرات خویش می جویند؛ از این رو هر ساختار فکری که مخالف تفکرات خود ببینند را خلاف آزادی می پندارند.

پوشیدگی از اموری محسوب می شود که برخی بر آن تاخته و آن را مخالف آزادی می دانند. درصورتی که با دقت همه جانبه خواهیم یافت که پوشیدگی و حجاب نه تنها مخالف آزادی نیست، بلکه عین آزادی است. همان طور که من نوعی تمایل دارم با پوشش نامناسب و به نمایش گذاردن زیبایی هایم در جامعه حضور پیدا کنم و این را آزادی می دانم، دیگران نیز تمایل دارند از امنیت روحی و روانی برخوردار باشند و بدون درگیری فکری از فضای جامعه استفاده کرده و به فعالیت بپردازند.

یک زن حق دارد بدون دغدغه همسرش را برای ورود به اجتماع بدرقه کند و از نیازهای کاذبی که دیگر هم جنسانش ممکن است برای شوهرش ایجاد کنند، ایمن باشد.از طرف دیگر یک مرد نیز حق دارد با امنیت خاطر اجازه ی حضور همسرش را در اجتماع بدهد و از نگاه دیگر هم جنسانش بیمی نداشته باشد. اما شاید بتوان گفت در این میان مهم ترین صاحبانِ حق،  فرزندان خانواده و به خصوص کودکانی هستند که گاه باید در متن خانواده شاهد بحرانهایی باشند که فضای جامعه به خانواده هایشان تحمیل کرده است. آنها به جای لذت بردن از فضای امن و بدون تنش خانواده، مجبورند شاهد درگیریهای ناشی از بی حیایی در جامعه باشند چرا که این بی حیایی ها مستقیم یا غیر مستقیم والدین آنها را درگیر نموده است.

بنابراین می توان گفت پوشیدگی و حجاب نه تنها ضد آزادی نیست بلکه عین آزادیست و رعایت کنندگان آن نیز آزاده اند و آزاده تر از تمام آزادگان پروردگاری است که حتی دستوراتش نیز جهت آزادی بندگان و در راستای امنیت روانی جامعه ی ایشان است. خداوندی که از یک طرف یک دستور مشترک برای تمامی اهالی جامعه دارد و می فرماید به زنان و مردان با ایمان بگو: چشمان خویش را از هر آنچه (حرام است مانند: دیدن زنان و مردان نامحرم و عورت دیگران) فرو بندند. (سوره نور آیه 30و31) و از سویی چون جنس زن و آفریده ی خویش را به طور کامل می شناسد به زنان می فرماید: زیبایی هایتان را به جز مقداری که طبیعتا آشکار هستند(مانند: صورت و دست ها ) را آشکار نکنید.( سوره نور آیه 31)

وقت آن رسیده است که آزادی را با مفهوم واقعی اش تفسیر کنیم و اگر خواهان آزادی می باشیم، منصفانه به شرح و تفصیل آن بپردازیم؛ چرا که اگر خودمان به آزادی احترام نگذاریم، در آینده شاید آزادی های خودسرانه ی دیگران حیات زیبای زندگیمان را به نام آزادی به چالش کشاند و بر ویرانه های زندگیمان منزل گزیند.

 

زهرا صادقی

 لینک مطلب در خبرگزاری حوزه

شهرتی که با عکسی به دست نیامد و با عکسی دیگر به فنا نرفت

شهرتی که با عکسی به دست نیامد و با عکسی دیگر به فنا نرفت 

امروز رسیدن به شهرت یک آرزوی دور و دراز نیست؛ کافی است دابسمش، کلیب های خنده دار حتی عکس از عضلات و لمینیت دندان خود را در فضای مجازی پخش کنید تا یک شبه، به شهرت برسید و میلیون ها دنبال کننده داشته باشید. شهرتی بی محتوا و بی پشتوانه که عطش برای کسب بیشترش، افراد را به انجام کارهای خطرناک وادار می کند. همانطوریکه در فضای مجازی هر روز شاهد آن هستید و این در حالی است که در طول تاریخ ایران افرادی وجود داشته و دارند که با تلاش و همتشان به شهرت رسیدند، شهرتی که قرن ها ماندگار باقی مانده و خواهد ماند. البته هدف آنها کسب شهرت نبوده است اما نتیجه عمل آنها چیزی جز شهرت تحسین برانگیز و قابل احترام نمی توانست باشد و در واقع استحقاق و شایستگی چنین شهرتی را داشته اند؛ زیرا با مشقت فراوان، مهارت و توانایی کسب کرده و آن را در جهت خدمت به کل بشریت به کار گرفته اند.

یکی از این افراد مشهور قابل تحسین و احترام، ابوجعفر محمد بن علی ابن بابویه قمی ملقب به شیخ صدوق است که از همان دوران کودکی در محضر اساتید مختلف همچو محمد بن علی الاسود، ابوجعفر محمد بن یعقوب کُلینی به علم آموزی پرداخت.

همچنین شیخ  به خاطر علاقه اش به حفظ و جمع آورى احادیث در محضر راویان حدیث و اساتید مختلف به استماع و یادگیری حدیث پرداخت حتی به شهرهای مختلف علمی آن دوران مثل بلخ، بخارا، کوفه و بغداد مسافرت کرد تا از محضر اساتید علم بیاموزد و دیگران را نیز از علم خود بهره مند کنند. هدف شیخ صدوق نه شهرت بلکه حفظ و حراست از سخنان پیشوایان دینى و نشر و توزیع آنها بود؛ زیرا وجود دروغگویان و حدیث سازان و همچنین درهم آمیختگی احادیث جعلی و صحیح زمینه شناخت حقایق قرآن را از طریق احادیث پیامبر (ص) و ائمه معصومین (علیهم السلام) مشکل ساخته بود. به همین خاطر شیخ صدوق به همراه دو تن دیگر از بزرگان آن عصر کتب مرجع روایی شیعه معروف به کتب اربعه را نگاشتند که از میان آن کتاب ها، کتاب «من لا یحضره الفقیه» دومین کتاب از کتب اربعه حدیثی شیعه توسط شیخ صدوق به رشته تحریر درآمده است.

ابوجعفر محمد بن علی ابن بابویه قمی به شیخ صدوق شهره شد؛ چون ضمن خدمات ارزنده اش از جمله تربیت شاگردانی مثل شیخ مفید و کتابت بیش از 300 کتاب درموضوعاتی مانند تفسیر، حدیث، اخلاق، عقاید، فقه و رجال با رویکرد حدیثی، در نقل حدیث نیز از ائمه علیهم السلام خصوصا امام صادق و امام باقر علیهم السلام از راه صواب خارج نشد و در فهم آن ها به خطا نرفت؛ لذا شهرتش ماندگار شد.

جوانان این سرزمین اگر می خواهند مشهور شوند باید سعی کنند که لااقل خدمتی به مردمان کشورشان داشته باشند تا شهرتشان جاودانه شود نه مثل شهرت های پوچ امروزی که با عکسی به دست می آید و با عکس دیگری  به فنا می رود.

زهرا باغبانان

لینک مطلب در خبرگزاری حوزه