وحدت یعنی: مسلمان بودن و ماندن نیازمند پرداخت هزینه است!

آزاده ای که  از روزهای اسارت می گفت، از نقشه های پلید و دشمنی های دنباله دار. از فرقه سازی به نام اسلام و به کام یهود داستان ها تعریف می کرد. از شیعه و سنی کردن جبهه و سودای جدایی این دو از هم. از روزهای سختی که زیر آفتاب داغ، کتک می خوردند اما در برابر خواسته های فرقه سازان تسلیم نمی شدند، نجوا می کرد.

می گفت: شیعه و سنی باوری مشترک دارند و آن خدا و قرآن و پیامبر است و این باور مهم برای آنهایی که دینشان را غرق در خرافه و دروغ کرده اند، سخت و گران آمده و به همین دلیل همواره در صدد نقشه کشیدن برای مسلمانان هستند تا آنها را از اریکه قدرت به زیر بکشند. اعتقاد به خاتم بودن پیامبر چیز ارزانی نیست که بتوان ارزان فروخت و همین مساله باعث شد که بهای پذیرش خاتم بودن پیامبر را مسلمانان با جنگ های فرسایشی پرداخت کنند و بدین ترتیب ثروت مسلمانان تاراج قوم لعن شده ابدی شود. آری مسلمان بودن و ماندن در این مسیر نیازمند پرداخت هزینه است.

وحدت یعنی یکی شدن و یا بهتر بگویم وحدت یعنی یکی بودن و همین کافی است چرا که برای ما مسلمانان دین مبین اسلام، چهارچوبی به محکمی قرآن دارد و هرچه غیر آن باشد صراطی جز صراط مستقیم خواهد بود.

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنتُم مُّسْلِمُونَ

اى کسانى که ایمان آورده اید! آنگونه که حق تقوا و پرهیزگارى است، از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید و جز بر آیین اسلام از دنیا نروید.

(آل عمران/۱۰۲)

یا در آیه ای دیگر چنین می خوانیم:

وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا  وَاذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَکُنتُمْ عَلَى شَفَا حُفْرَهٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَکُم مِّنْهَا  کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمْ آیَاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ

و همگى به ریسمان خدا [= قرآن، و هرگونه وسیله وحدت الهى]، چنگ زنید، وپراکنده نشوید. و نعمتِ (بزرگِ) خدا را بر خود، به یاد آرید که چگونه دشمن یکدیگر بودید، و او میان دلهاى شما، الفت برقرار ساخت، و به برکتِ نعمتِ او، برادر شدید! و شما بر لبِ حفره اى از آتش بودید، خدا شما را از آن نجات داد. این چنین، خداوند آیات خود را براى شما آشکار مى سازد. شاید هدایت شوید.

(آل عمران/۱۰۳)

آزاده‌ی عزیز من (عموی مهربانم) درس وحدت را بهتر از من که طعم قفس رانچشیده ام، آموخته است. او معتقد است مسلمانان در همه حال با هم اخوت و دوستی دارند و مبارزه ی همزمانشان با ظلم جهانی، تبیین کننده مسیر ابدی و دائمی شان است و شاهد استوارش همان آیات و براهین قرآنی است که مورد قبول همه مسلمین از آغاز تا پایان، بوده و هست.

 

فریبا حقیقی

لینک مطلب در ندای اصفهان

حاضران به غائبان برسانند

حاضران به غائبان برسانند

 چشمه غدیر شاهد تحقق امری الهی برای مسلمانان یکتاپرست بود. دست ها بالا می رفت و آذرخش حسادت در قلب های حسودان فرو.

کجای این چشمه را با بدعهدی سیراب کردند که آن حسودان چون شوکران روییدند و به نابودی دین و فنای آخرت برخاستند!؟

لاسیفِ آن مرد را، کافران و مسلمانان شنیدند اما چگونه دین را به دنیا وانهادند؟

تپیدن قلبی عاشق، در بستری که هدف تیغ های آخته بود را به وضوح دیدند و در تاریخ ثبت نمودند؛ اما در عجبم از این جماعت ناسی!

همگان می دیدند که گاه فریاد حق در قدم های استوارش به گوش می رسد و گاه درشمشیر تیز و برّانش ...

رفته ها بازگردند، مانده ها تعجیل ... چراکه پیامی بسیار مهم از آسمان  نازل شده و باید به گوش همه برسد. آشوب و غوغایی بر جمعیت غالب است.

این چه امر مهمیست که همه باید جمع شوند تا بیان شود؟

کلام شیرین حق، مهمان قلب پیامبر(ص) بود و رسول خدا به فرخندگی و بقای دینش خشنود.

اما از همان لحظه ثبت شده در تاریخ بشریت، شاهدان به ظاهر مسلمان درگوشه ای کِز کرده، برای فرداهای نیامده توطئه می کنند و نشانه گرفته اند؛ تمام هست و نیست اسلامِ ناب را و اینجاست که نویدی جانبخش زمزمه می کند:

"یدالله فوق ایدیهم "

در غدیر صدای خدا بر روی زمین می ماند تا ابد و علی(ع) غدیری می شود؛   بار امانت بر دوش می کشد، باری که حتی آسمان هم نتوانست بر دوش گیرد.

آری علی علیه السلام دروازه تمام علوم هستی و قوت قلب رسول خداست. از کودکی با نوای پیامبر(ص) مأنوس بود و تنها یاور رسول خدا (ص) درمیان اقوام.

وقتی نمازش را به پیامبر(ص) اقتدا می کرد، هیچ باکی از سرزنش و تهدید مشرکان به دل راه نمی داد.

سخت ترین شب برای اسلام را با پوشیدن ردای منجی بشریت به آرامش صبح کرد.

یگانه دختر خاتم پیامبران خدا را به همسری گرفت و اهل بیت(ع) را تکمیل کرد و چشم جهان را به آمدن موعودش روشن نمود.

چشمه غدیر می جوشد؛ فریاد رسای رسول بالا می رود و به آسمان ها می رسد:

یا معشر المسلمین لیبلغ الشاهد الغائب، اوصی من آمن بی و صدقنی بولیة علی، الا ان ولیة علی ولایتی و ولایتی ولیة ربی، عهدا عهده الی ربی و أمرنی أن أبلغکموه.

ای مسلمانان! حاضران به غایبان برسانند : کسی را که به من ایمان آورده و مرا تصدیق کرده است، به ولایت علی سفارش می  کنم؛ آگاه باشید ولایت علی، ولایت من است و ولایت من، ولایت خدای من است. این عهد و پیمانی بود از طرف پروردگارم که فرمانم داد تا به شما برسانم. (۱)

در غدیر نوایی آسمانی که ملائک حامل آنند از گلوی مردی آسمانی برای هدایت زمینیان  به فریادی  جاوید مبدّل گشت و داعیه نابودی و ناکامی اسلام را برای ابد به سراب تبدیل کرد.

چلچراغ ولایت تا ابد روشن شد و امانتی شد برای اهل ولایت ...

باشد که ولایتمداران، امانتداران خوبی بمانند.

--------------

پی نوشت:

۱. بحارالانوار  ج ۳۷ص۱۴۱، ح. ۳۵

فریبا حقیقی

لینک مطلب در خبرگزاری حوزه

مظلوم نمایی به شیوه مظلوم کُشی

مظلوم نمایی به شیوه مظلوم کُشی

سال ها از ماجرای دروغینی که یهودیان برای خود ساختند و با این دروغ ها مجوز اشغال کشوری مسلمان را گرفتند، می گذرد.

جنگ جهانی و درگیری دنیا با دیکتاتورهایی که حقارت خودشان را با کشورگشایی پوشانند.

مرگ هزاران انسان در میدان های جنگ و میلیون ها انسان در خارج از میدان، بوسیله قحطی (مرگ هزاران ایرانی در همان بازه زمانی)، آزمایش های غیرانسانی (آزمایش های اتمی آمریکا)، تجاوزهای وحشیانه (ورود متفقین به پایتخت های متحدین و اعمال وقیحانه آنها) و ...

بهانه کم و کوچک بودن و در معرض خطر بودن باعث شد تا اسرائیل همان فرزند نامشروع آمریکا پا به آسیا بگذارد و با بیرون راندن مسلمانان، این ساکنان و مالکان هزار ساله فلسطین، برای خود کشوری دروغین و کاذب بسازند.

کُشتارهای مسلمانان بی دفاع و خروج اجباری آنها ازکشورشان، هیچ جای دنیا را تکان نداد؛ اما کوره های دروغین آدم سوزی و یهودی سوزی (ماجرای دروغین هولوکاست) برای دنیا شده غم و اندوهی ابدی.

کجای دنیا چنین تقاصی را می پسندند که در جایی دیگر پرونده هایی دروغین و نیمه دروغین باز شود و در جایی دیگر با استناد و دلایل کذب بسته شود.

بسته شدن این پرونده به قیمت آوارگی و خون های مسلمانانی بی یار و یاور. آلودگی دست های اسرائیل با اکاذیب چیز تازه و نویی نیست که برای ما تعجب انگیز باشد؛ اما آنجا تعجب برانگیز می شود که حقوقدان های به ظاهر بشر، خام و حقیر این اکاذیب می شوند و حقوق بشری دروغین را در بوق و کرنا می کنند که آنان به اجبار بیرون رانده شدند و به اجبار کشته.

اما چرا مسلمان نماهایی که ادعای یگانگی دارند به سکوت تن داده و چشمها را بر این همه جور و جفا و انسان کُشی بسته و سر در لاک فرو برده و خاموش مانده اند؟؟؟ (اعرابی که ادعای پدرخواندگی برکل کشورهای عربی را دارند).

ایران اسلامی در پی زیاده خواهی یا غیر طلبی نیست. ایران اسلامی فریادی است از جانب ملتی که صدایشان به اجبار خاموش شده است.

اسرائیل درصدد است تا فلسطین را با انزوایی اجباری به نابودی و محوشدن بکشاند؛ اما زهی خیال باطل ...

قال رسول ‌الله صلی الله علیه و آله: بَلِّغُوا حَاجَةَ مَن لا یَستَطِیعُ إبلاغَ حاجَتِه. فَمَن أبلَغَ سُلطاناً حاجَةَ مَن لا یَستَطِیعُ إبلاغَها ثَبَّتَ اللَّهُ قَدَمَیهِ عَلَى الصِّراطِ یَومَ القِیامَةِ.

رسول‌ خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: حاجت کسى را که از ابلاغ آن ناتوانست به بزرگان برسانید زیرا هر کس حاجت درمانده‌ اى را به بزرگى برساند روز رستاخیز خداوند پاهاى وى را بر صراط استوار می سازد.

مردمانی از تبار انسانیت و آزادی همچنان به فریاد زدن ادامه می دهند تا بلکه بتوانند مظلومیت ملتی را به دنیا نشان بدهند؛ دنیایی که سر در برف استکبارپسندی فرو برده و چشم بر جنایات بشری اسرائیل بسته.

جان دادن فرزند بر دستان پدر، ویران شدن خانه بر سر اعضاء خانواده و هزاران نمونه از جنایات خرد وکلانی که از چشم راحت طلبان به دور مانده.

فریبا حقیقی، عضو گروه نویسندگی صریر وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان

لینک مطلب در خبرگزاری حوزه

سلام بر سرزمین کربلا!سلام بر ماه عزا

فریبا حقیقی

خاطرات ذهن را زیرو رو کنیم

خاطرات ذهن را زیرو رو کنیم

لباس های نو را در کمد می گذاری و بعد از مدتی نسبتا طولانی به سراغ آن ها می روی؛ وقتی که قصد پوشیدن آن ها را داری احساس می کنی بوی نا می دهند و قابل پوشیدن بدون شستن نیستند؛ سخت تر از آن، نمی دانی لباس نو را بدون پوشیدن بشویی یا با بوی غم انگیزِ ماندگی، بپوشی؟ 

خاطرات گذشته نیز، مثال لباسهای داخل کمد می مانند. باید یا به کل قید آن ها را زد و از آن ها گذشت یا این که چند وقت یک بار آن ها را زیر و رو کرد و از خاطر گذراند؛ وگرنه می مانند روی هم و تلنبار می شوند و غیر قابل تحمل.

شاید خاطره ای ناخوش برای امروزت در ذهن بماند و فرداها غیر قابل تحمل شود و یا حتی خاطره شیرین الانت، سالیانی بعد مانند بوی نا، غیرقابل تحمل و آزار دهنده شود.

شستن و آفتاب گذاشتن برای بعضی از خاطرات کافی نیست و باید از حرارت اتو هم برای رفع آن بهره برد. حرارتی همچون جدایی و فراق بعد از شستنی همچون اشک و آه .

تلخی و گسی انسان های دور و بر یا شیرینی و ماندگاری آن ها چیزی نیست که آن ها رقم زده باشند؛ بلکه ذهن و اندیشه خود ماست که آئینه ای می شود برای نمایش دیگران.

آئینه دل هرچه پاک تر و زلال تر باشد می توان تصویری واضح تر و نابتر از آن نمایان کرد.

ذهن و قلب صندوقچه اسرار و خاطراتِ  بَشَر هستند و چه دُرهای گران بها در آن ها به ودیعه گذاری و یا خر مهره های ناچیز و بی ارزش، هردو را در خود می گنجانند.

حمل این صندوق اگر دُر و گوهر باشد برای حاملش شیرین و گوارا می شود و اگر ساده و بی ارزش باشد، آزار دهنده و شاق.

دوستی تعریف می کرد که در دوره دبیرستان بر سر موضوعی با همکلاسی ام جر و بحث کردیم و تنها خاطره تمام دوران تحصیلم همان جر و بحث و ناراحتی شد.

می گفت چند سال بعد در میهمانی دوستانه ای که همه جمع بودند و هرکدام از دوستان خاطره بامزه ای از دبیرستان می گفتند، من هاج و واج به دهان آن ها خیره شده بودم و اصلا به یاد نمی آوردم; درصورتی که در تمام آن خاطرات من هم وجود داشتم و متعجب شدم  از فراموشی ام. 

وقتی نوبت به تعریف خاطره من رسید، چشم در چشم دوست جر و بحثی ام، تنها خاطره از تمام دوران تحصیلم را تعریف کردم و با خنده  حضار مواجه شدم.

دوست جر و بحثی ام تمام ماجرا را از اول برایم تعریف کرد و من تازه متوجه شدم به خاطر یک سوء تفاهم خاطرات خوب بسیاری را از ذهن دور کرده ام و ذهنم را خسته و خموده چیزی بی ارزش کرده بودم.

چقدر به حال دیگر دوستانم  غبطه خوردم؛ وگفتم خوش به حالتان این چندسال دوری را باخوشی و شیرینی در ذهن و یاد سپرده اید.

فریبا حقیقی