زیارت اربعین، نماد شیعیان معرفی شده است

زیارت اربعین، نماد شیعیان معرفی شده است

«زهرا ابراهیمی» در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در اصفهان در تشریح زیارت اربعین اظهار داشت: در روایتی از امام حسن عسکری علیه السلام به نشانه های مؤمن اشاره شده و زیارت اربعین نیز یکی از نشانه های مومن شمرده شده است.

این محقق حوزوی با بیان اینکه امام حسن عسکری(ع) فرمودند «نشانه های مؤمن، پنج چیز است؛ اقامه نمازِ پنجاه و یک رکعت، زیارت اربعین حسینی، انگشتر در دست راست کردن، سجده بر خاک و بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحیم» خاطر نشان کرد: نکته اول در باب این روایت این است که همه نشانه های ذکر شده در این روایت از نشانه های اختصاصی شیعیان است.
وی ادامه‌داد: نکته دیگری که لازم است در رابطه با این روایت بدان توجه نمود این است که زیارت اربعین به عنوان تنها نشانه مؤمن ذکر نشده، بلکه طبق روایت، این زیارت در ردیف سایر نشانه ها همچون اقامه  پنجاه و یک رکعت نماز ذکر شده است.

  ابراهیمیافزود: با توجه به اینکه نمازهای واجب هفده رکعت و نوافل در یک شبانه روز سی و چهار رکعت است و در مجموع نمازهای واجب و مستحب در یک شبانه روز پنجاه و یک رکعت می باشد، اقامه  این تعداد رکعات نیز از دیگر نشانه های مؤمن شمرده شده است و گویا زیارت اربعین در کنار این نمازها معنا می یابد.

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی متذکر شد: توجه به اصل نماز از یک سو و تمسک به زیارت اربعین از سوی دیگر می تواند پیوند بین دو بُعد فردی و اجتماعی زندگی شیعه را بازگو نماید.

وی با تاکید بر اینکه نماز از حیث فردی انسان را از گناه مصون می دارد، یادآور شد: نماز ایمان انسان را تثبیت می نماید و توجه به زیارت اربعین با نظر به اینکه این زیارت خطِ مشی سیاسی تشیع را بیان می کند، همچون دوبال برای پرواز در آسمان بندگیست.
این کارشناس مذهبی گفت: مومن واقعی ازطریق نماز، عبودیت خویش را ثابت می کند و بندگی اش را در برابر خداوند فریاد می زند و سر به سجده می گذارد؛ اما همین شخص حاضر به تعظیم در برابر قدرت های پوشالی نمی شود و در برابر ظلم سرخم نمی کند و زیارت اربعین نیز به ویژگی ظلم ناپذیری شیعه اشاره دارد.

وی تاکید کرد: شیعه به وقت رویارویی با عظمت حق، از طریق نماز، ناچیز بودنش را ثابت می کند و به گاهِ روبرو شدن با ظلم تا مرز شهادت و اسارت پیش می رود و نماز، آرامش در زندگی فردی شخص را تضمین می کند.

ابراهیمی با بیان اینکه زیارت اربعین تکلیف دغدغه های اجتماعی فرد را روشن می کند، افزود: با توجه به محتوای متن زیارت اربعین، متوجه می شویم که ازجمله صفات دشمنان اسلام، حب دنیا و دنیاپرستی بوده است و این حب تا جایی پیش می رود که مسلمان، حاضر به شهادت امامش می شود.

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی اضافه کرد: بنابراین ازجمله نشانه های ایمان و نه اسلام، همین زیارت اربعین، یعنی عمل به محتوای تعبیه شده در این است و محتوایی که حب دنیا را عامل شهادت امام معرفی می کند و شیعه را از خطرات آن آگاه می کند.

وی با استناد به این بخش از زیارت اربعین که می فرماید «و فروختند بهره (کامل و سعادت خود را) به بهای پست ناچیز و آخرتش را در مقابل بهائی اندک و بزرگی کردند و خود را در چاه هوا و هوس سرنگون کردند» تصریح کرد: زیارت اربعین بازگوکننده این امر است که امام حسین علیه السلام علاوه بر مبارزه فرهنگی و سیاسی، نبرد جهادی هم داشتند؛ بنابراین مؤمن حقیقی نیز باید به امامش تاسی کند و در راه عقیده تا بذل جان گام بردارد.

ابراهیمی تاکید کرد: زیارت اربعین نماد شیعه معرفی شده است، چون در روز اربعین، رسالت شهادت امام حسین(ع)، نتیجه اسارت خانواده و اهل بیت سیدالشهدا و همچنین حفظ آثار شهادت و قیام امام حسین (ع) به ثمر نشست و عزت امام و همچنین رسوایی دشمنان تا ابد بر پیشانی تاریخ حک شد‌، بنابراین اربعین، تبیین کننده وظیفه جاماندگان از قیام تا روز قیامت است.
وی در پایان اظهار داشت: اربعین، جریان حضور شیعه را در جهان اسلام تثبیت می کند و به همین دلیل خواندن زیارت اربعین از نشانه های شیعه به حساب می آید.

زهرا ابراهیمی 

لینک مطلب در خبرگزاری شبستان

 

 

امامی که هرگز از صبر خسته نشد

زهرا ابراهیمی امروز در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در اصفهان پیرامون اهمیت صبر در اهل‌بیت (ع) به‌ ویژه امام حسن مجتبی (ع)، اظهار داشت: یکی از ویژگی‌های وجود مقدس امام حسن (ع)، صبر است که به دلیل شرایط زمانی خاص، این ویژگی در وجود ایشان نمود عینی بیشتری یافته است، چراکه ائمه معصومین (ع) متناسب با شرایط و جو جامعه خویش رفتار می‌کردند و زمان امام حسن (ع)، شرایط به‌گونه‌ای بود که صبر بیشتری نیاز داشت.

کارشناس مسائل دینی خاطرنشان کرد: در زمان امام حسن (ع) روحیه رفاه‌طلبی و دنیازدگی بین نسل جوان رخنه کرده بود و به همین دلیل تمایلی برای جهاد و جنگ وجود نداشت، توطئه‌های معاویه نیز برای فریب هر گروه از افراد جامعه با شیوه‌هایی خاص تا جایی پیش رفت که برای امام (ع) جز یاران اندکی باقی نماند و تصمیم به جنگ در این شرایط، با توجه به نیروهای فراوان معاویه و یاران اندک امام (ع) باعث می‌شد که ایشان و یارانشان در این مسیر کشته شوند بدون اینکه ثمره‌ای داشته باشد.

وی ادامه داد: به همین دلیل امام برای حفظ اسلام تصمیم به صلح گرفتند، صلحی که به دلیل عدمِ فهمِ فلسفه آن، ملامت دوست و دشمن را به دنبال داشت و درعین‌حال، امام (ع) را به‌عنوان اسوه صبر به جهان اسلام شناساند.

جوامع نیازمند رشد فکری هستند تا بتوانند حق را از باطل تشخیص دهند

ابراهیمی تصریح کرد: در زمان امام حسن (ع) جامعه نیازمند رشد فکری بود تا بتواند حق را از باطل تشخیص دهد و رساندن جامعه به این حد از بصیرت، صبر ویژه‌ای را می‌طلبید، علاوه بر این امام حسن (ع) به دلیل تصمیمی که برای صلح گرفتند با برخوردها و زخم‌زبان‌های متعددی روبرو شدند که تحمل این حجم از بی‌انصافی، نیازمند صبری جمیل بود.

پژوهشگر حوزه دینی یادآور شد: البته همین صبر را در وجود مقدس پیامبر اسلام (ص) نیز شاهد هستیم، پیامبر اسلام نیز در تمام مدت رسالت خویش، علیرغم برخوردهای متعدد و شدیدی که از ناحیه اطرافیان و حتی اقوام داشتند، درعین‌حال با صبری جمیل دست از هدایت مردم برنداشتند.

وی بابیان نتایج صبر امام مجتبی (ع)، ابراز داشت: یکی از نتایج صبر امام (ع)، شناساندن هویت حقیقی معاویه بود، زیرا باوجودی که معاویه از هیچ فریبی برای تأثیر بر افکار عمومی جامعه روگردان نبود اما درعین‌حال با عدم پایبندی به مواردی که در صلح‌نامه آمده بود، باطن حقیقی خویش را تا حدودی نمایان کرد و همین امر منجر به بیداری برخی از مردم شد و این صبر، چیزی است که ما نیز در جامعه کنونی بدان نیازمندیم، آن‌هم صبری که بتوان در سایه آن به رسوایی دشمنان و روشن کردن باطن آن‌ها دست‌یافت.

از نگاه کلان و تأثیری که جامعه جهانی از اسلام گرفته غافل هستیم

ابراهیمی با اشاره به مشکلات امروز جامعه اسلامی افزود: امروزه به دلیل مشکلات متعددی که در کشور با آن روبرو هستیم، گاهی صبر بر سختی‌ها را ازدست‌داده و از نتایج صبر غفلت می‌کنیم، چراکه نگاه ما به مسائل، نگاهی جزئی است و تنها به پیرامون خود، مشکلات و گرفتاری‌ها توجه داریم و از نگاه کلان و تأثیری که جامعه جهانی از اسلام گرفته، غافل هستیم.

این فعال فرهنگی بیان داشت: امروز جهان به سمت معنویتی بی‌بدیل در حال حرکت است و جامعه ما نیز نیازمند بصیرت افزایی است، منتها افزودن بصیرت، تنها در سایه صبر بر سختی‌ها امکان‌پذیر است، صبر بر مشکلات هم در بعد فردی و هم در بعد اجتماعی حائز اهمیت است، همان‌گونه که امام حسن (ع) به‌عنوان اسوه و الگوی صبر، در برابر قضاوت‌ها و ملامت‌ها تحمل کرده و به انتخاب مسیر خویش یقین داشتند، ما نیز باید با تأسّی به امام خویش، به‌درستی مسیر اهل‌البیت (ع) یقین داشته و برای تثبیت آن به صبر پناه ببریم.

وی با تأکید بر وجود مشکلات و سختی‌های زندگی به سبک اسلامی عنوان داشت: گاهی به دلیل توجه به امور شرعی، دینی و تمسک به اهل‌البیت (ع) ممکن است مورد تمسخر قرارگرفته و یا از سوی جامعه مجبور به پرداخت هزینه‌های زیست دینی شویم، اما این مسأله نباید منجر به ناامیدی شده و صبر انسان را لبریز کند، اتفاقاً در توصیه‌ای هم که حضرت علی (ع) به امام حسن (ع) فرموده‌اند، بهره بردن از نیروی صبر مشهود است.

امامی که هرگز از صبر خسته نشد

ابراهیمی اذعان داشت: حضرت علی (ع) در توصیه به فرزندشان امام حسن (ع) می‌فرمایند «خودت را عادت بده، تمرین کن برای این‌که بتوانی در ناملایمات و مکروهات صبر پیشه کنی و چه زیبا اخلاقی است و چه پسندیده خلقی است، صبر و پایداری درراه حق!» و چه زیبا امام حسن (ع) این کلام پدر را جامه عمل پوشانده و هرگز از صبر خسته نشدند.

کارشناس مسائل دینی تأکید کرد: نکته اخلاقی که در رابطه با صبر می‌توان متذکر شد این است که باید بین حالت صبر و حالت تصبر تفاوت قائل شویم، صبر بدین معنا است که ما در برابر برخی از امور خویشتن‌دار باشیم، خواه ریشه این خویشتن‌داری فطرت و ذات انسان باشد و یا تلاش و تمرین، اما آنچه در تصبر وجود دارد، تنها ممارست است و تمرین و تلاش برای رسیدن به این حالت و درواقع در تصبر، لزوماً مشقت و سختی وجود دارد و نیازمند تحمل است.

وی در خصوص تفاوت صبر و تصبر، اضافه کرد: ما امروزه در روابط فردی و اجتماعی، اصطلاحاً از کوره درمی‌رویم و نهایتاً بی اعصابی و کم‌صبری خود را بهانه می‌کنیم درحالی‌که در نگاه اسلام حتی اگر صبور هم نباشیم، باید اهل تصبر باشیم و صبر را در وجود خود پرورش دهیم، درواقع حضرت با واژه تصبر، راه را بر بهانه‌جویی‌ها می‌بندند و می‌گویند حتی اگر اهل صبر نیستید، باید از طریق تلاش برای به دست آوردن صبر، خود را عادت به تحمل سختی‌ها دهید.

صبر، گاهی به معنای سکوت است و گاهی فریاد

ابراهیمی بابیان تفاوت صبر در موقعیت‌های گوناگون، ادامه داد: البته نوع و روش صبر نیز متفاوت است، گاهی صبر به معنی صلح است که امام حسن (ع) برگزیدند و گاهی صبر، خود را در لباس جهاد و شهادت نشان می‌دهد، گاهی صبر به سکوت است و گاه در فریاد نمایانگر می‌شود، گاهی باید تحمل رنج و گرسنگی و سختی کرد و گاهی باید ظلم را فریاد زد.

این فعال فرهنگی تصریح کرد: گاهی انسان بر فقر خویش صبر می‌کند و رضایت به رزق حلال می‌دهد درحالی‌که می‌تواند بدون تمسک به صبر، غنی و بی‌نیاز شود، آن‌هم از طریق حرام، گاهی صبر در تنهایی و طرد شدن معنا می‌یابد و بی‌صبری در جمع بودن و پذیرفته شدن از سوی اجتماع و نکته مهم این است که باید با ابزار عقل و بصیرت دینی، به مصداق صحیح صبر در موقعیت‌ها و شرایط مختلف دست‌یافته و توان تشخیص را به دست آورد.

اظهار خستگی و ناامیدی با صبر جمیل همخوانی ندارد

وی در پایان گفت: برای ما و جامعه، همواره مشکلات متعددی رخ‌داده و رخ می‌دهد و چنانچه نسبت به این مشکلات صبر نداشته و در جهت حل و رفع آن‌ها قدم برنداریم، به موفقیت دست نخواهیم یافت، گله و شکایت، اعتراض و سیاه نمایی و اظهار خستگی و ناامیدی با صبر جمیل همخوانی ندارد، بنابراین اگر بخواهیم در مسیر اهل‌البیت (ع) بمانیم، باید از صبر آن بزرگواران درس گرفته و به ایشان تأسّی کنیم.

زهرا ابراهیمی 

لینک مطلب در خبرگزاری فارس

 

انتخاب همسر به سبک زندگی اسلامی

 

 

انتخاب همسر به سبک زندگی اسلامی

«زهرا ابراهیمی» در گفتگو خبرنگار خبرگزاری شبستان در اصفهان، در خصوص سبک زندگی اسلامی در نخستین گام برای ازدواج گفت: با دقت در زندگی بسیاری از زوج های جوان و بررسی ریشه اختلاف آن ها می توان چنین نتیجه گرفت که نبود شناخت صحیح دختر و پسر از یکدیگر منجر به انتخاب نادرست و در نهایت ایجاد اختلاف می شود.
کارشناس اخلاق مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی اظهار داشت: اگرچه امروزه بستر فضای مجازی از یک سو و آزاد بودن روابط در فضای حقیقی از سوی دیگر، شرایط شناخت را برای دختر و پسر باز گذاشته،  اما بالا بودن آمار اختلاف ها و طلاق ها نشان می دهد که تنها داشتن شرایط نامحدود برای شناخت به شناخت حقیقی کمک نمی کند.

ابراهیمی افزود: شناخت طرف مقابل برای هر یک از دختر و پسر در امر ازدواج به عنوان حق مسلم محفوظ است، اما گاهی دختران و پسران در روابط قبل از ازدواج به جای شناخت، درگیر امور دیگری می شوند، در واقع ممکن است در ابتدا هدفشان از ارتباط، شناخت یکدیگر باشد، اما در ادامه هدف را فراموش کرده و به تثبیت ارتباط می اندیشند.

وی با بیان اینکه آنچه می تواند شناخت را دقیق و عمیق رقم بزند، بهره بردن از نیروی عقل است، اضافه کرد: این در حالی است که نقش منطق و اصول عقلی در روابط قبل از ازدواج به دلیل درگیر شدن در احساسات و عواطف از سوی برخی دختران و تمایلات جنسی از سوی برخی پسران بسیار کم رنگ می شود.

 کارشناس حوزوی متذکرشد: در سبک زندگی اسلامی شناخت دختر و پسر تنها به ویژگی های ظاهری ختم نمی‌شود و صرف پسندیدن شکل و ظاهر، شغل و تحصیلات، وضعیت مالی و اقتصادی شناخت محسوب نمی شود؛ بلکه باید با ذره بین شناخت بر روی ویژگی هایی همچون تدین، تقوی، صداقت، امانت و اخلاق نیز تمرکز و معیارهای ارزشی را بررسی کرد.

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی اظهار داشت: نکته دیگری که در امر شناخت باید متذکر شویم؛ این است که امروزه دختر و پسر خود را دارای اختیار و حق انتخاب می دانند و از اظهار نظر دیگران خود را بی نیاز می بینند؛ درست است که دختر و پسر باید تصمیم نهایی را بگیرند و با حق انتخابی که خداوند به آنها بخشیده در برگزیدن شخص مناسب برای زندگی خود آزادند، اما این مسئله نباید منجر به این شود که آنها خود را از مشاوره و مشورت گرفتن و تحقیق بی نیاز ببینند.

ابراهیمی با بیان اینکه مسئله شناخت، مسئله ای گسترده و دارای ابعاد گوناگون است، تصریح کرد: خود دختر و پسر ممکن است تنها به یکی دو بُعد از ابعاد شناخت واقف باشند و توانایی تشخیص در سایر ابعاد را نداشته باشند، اینجاست که نقش مشورت گرفتن و تحقیق پررنگ می شود و سبک زندگی دینی نیز به شناخت از راه های گوناگون اهمیت فراوانی داده است.

وی یکی از راه‌های شناخت را گفتگو دانست و گفت: دختر و پسر می توانند با طرح سوال های مشخص از طرف مقابل تا حدودی به نتیجه برسند، اما مشاوره گرفتن از افراد خردمند، صادق، امین، کاردان و با تجربه را نباید از دست داد. 

این محقق حوزوی متذکر شد: گویا مشکلات شدید اقتصادی در خانواده ها بعضی از افراد را به این نتیجه رسانده که پول مشکل گشای همه  امور است و جوانان نیز تحت تاثیر همین امور، تنها دارایی و اموال طرف مقابل را رصد می کنند و در امر ازدواج  در صورت داشتن پول، چشم شان را بر سایر معیارها می بندد.

وی افزود: مسائل معیشتی در زندگی بسیار مهم و اثر گذار است، اما نباید تمکن مالی را تنها معیار لازم در امر ازدواج دانست، چرا که غفلت از سایر معیارهای ارزشی پشیمانی به بار خواهد آورد.

ابراهیمی ادامه داد: همانگونه که اشاره شد مساله دستیابی به شناخت صحیح از طرق گوناگون امکان پذیر است، گفتگو، مشاوره، انواع تحقیق، رصد رفتارها و گفتارها می تواند ما را به شناخت بیشتر رهنمون سازد پس نباید هیچ یک از این روش ها را نادیده گرفت.

 

زهرا ابراهیمی 

لینک مطلب در خبرگزاری شبستان

نقش صداقت والدین در تربیت فرزندان

نقش صداقت والدین در تربیت فرزندان

یکی از ارزش های اخلاقی که در آموزه های اسلام به آن تأکید شده صداقت است؛ چراکه اساس تعاملات جوامع بشری بر پایه آن استوار می گردد وعدم توجه به این مقوله، تأثیرات منفی بر جای خواهد گذاشت. شاید اگر انسان قادر به درک این واقعیت بود،  هر آینه بر آن می شد تا نیروهای خویش را در جهت تحقق آن در هر مکانی به کار گیرد.

صداقت به معنی راستی و عدم تناقض در گفتار، رفتار و نیت است. از آنجایی که صداقت زمینه ساز سایر فضیلت ها و دروغ بسترساز رذیلت ها است، نقش صداقت والدین به عنوان الگوهای عینی در امر تربیت فرزندان حائز اهمیت است.

صدق و راستی در گفتار و رفتار از ارزش و اهمیت بالایی برخوردار است چنانچه خداوند در قرآن کریم می فرماید بگو: «رَبِّ ادخِلنی مُدخِلَ صِدقٍ وَ أخرِجنی مُخرِجَ صِدقٍ وَ أجعَلنی مِن لَدُنکَ سُلطانا و نَصیرا؛ پروردگارا مرا با صدق داخل و خارج کن و برایم قرار ده از سوی خودت یک روشن بینی» بنابراین صدق و راستی نه تنها گفتار، بلکه اعمال و رفتار انسان را نیز در بر می گیرد و سبب گام برداشتن خانواده و جامعه در مسیر صحیح می گردد.

بی تردید والدین به عنوان رهبر خانواده وظیفه خطیری بر دوش دارند؛ چرا که سود و زیان روش های اتخاذی آنها در سرنوشت سایر اعضا دخیل است. از آنجایی که فرزندان، رفتار والدین را به عنوان الگو، ملاک عمل خویش قلمداد می کنند، لذا والدین باید در تعاملات و رفتارهای خویش دقت نموده و از سهل انگاری در رفتارها بشدت بپرهیزند.

بر این اساس والدین به عنوان الگوهای سازندگی و تربیتی اگر در گفتار، برخوردها و اعمال خویش به این نکته توجه نداشته باشند فرزندان به گفتار آنها اعتمادی نخواهند داشت.

از جمله مصادیق صداقت، پایبندی به وعده، پیمان و امانتداری است. متاسفانه برخی از والدین به قول و قرارهایی که با فرزندان خویش می گذارند پایبند نیستند و گاهی نیز با این استدلال که فرزندم کم سن و سال است و متوجه نمی شود وعده های خود را عملی نمی کنند. برخی از والدین نیز اگر در خلوت خانه از فرزندشان عمل نامناسبی ببینند آن را در بین دوستان و فامیل مطرح می کنند و به اصطلاح امانتدار ِ اسرارِ خانوادگی نیستند.

در واقع می توان گفت این والدین صداقت رفتاری ندارند. قطعا عدم رعایت این امور از سوی والدینی که تربیت فرزندان را برعهده دارند، اثرات سوئی بر جای خواهد گذاشت و سبب ناهنجاری های متعدد می گردد.

بدین سان در خانواده و جامعه امروزی که اکثریت افراد درگیر مشکلات متعددی هستند اگر نادرستی و عدم صداقت نیز حاکم گردد، در این صورت هیچ یک از اعضاء به یکدیگر اعتمادی نداشته و بازدهی مطلوب نخواهند داشت. بنابراین ملزم بودن به صداقت و راستی باعث شکوفایی و سلامتی جامعه می گردد، در چنین محیطی ارزش های اخلاقی و انسانی به منصه ظهور می رسد و جامعه نیز از آن رفتارها، تأثیر می پذیرد، لذا الگوی رفتاری بودن  والدین برای فرزندان واقعیتی انکار ناپذیر است.

 خدیجه محمدجانی

لینک مطلب در ندای اصفهان

 

ازدواج سفید در نگاه اسلام

ازدواج سفید در نگاه اسلام

 از جمله ویژگی های دین اسلام، توجه به نیازهای گوناگون انسان است و آنچه سبب کامل خواندن این دین دانسته شده، پاسخگویی همه جانبه ی قوانین آن است؛ ازدواج، آن هم در چهارچوب قواعد دینی، تنها راه برگزیده دین در برابر نیازهای جنسی انسان است و در آموزه های اسلام بسیار مورد سفارش قرار گرفته است.

پیامبر اکرم (ص) فرموده است که «در پیشگاه الهی چیزی دوست‌داشتنی‌تر از خانه‌ای نیست که براساس آیین اسلام با ازدواج آباد شود.»

امروزه ادعای جوامع غربی از طریق ارائه سبکهای مدرن به جامعه جهانی، گوش فلک را کر کرده اما نگاهی موشکافانه به این سبکها، بساط این ادعاها را به راحتی  بر می چیند.

از جمله سبکهای ارائه شده در امر ازدواج توسط غرب، ازدواج سفید یا سپید است بدین معنا که زن و مرد می توانند در قالب روابط دوستانه و بدون ازدواج با یکدیگر همخانه شوند و از یکدیگر بهره ی جنسی ببرند؛ گویا تنها هدف از این روابط لذت جنسی بوده و اطلاق ازدواج بر این روابط تنها سرپوشی جهت به رسمیت شناختن آن است.

ازدواج در نگاه اسلام امری روشمند و قانون مند بوده و هرچیزی  که به آن مربوط شود دارای احترام و اعتبار است چرا که ازدواج شرعی همسو با شرع و قانون است و افراد،  ملزم به رعایت قوانین فردی و اجتماعی هستند.

نقش زن و مرد نیز معین و جایگاه آنها واضح و برای هر یک از آنها در امر ازدواج شرعی، حقوق و وظایفی تعریف می شود.

فرزندان حاصل از ازدواج شرعی نیزدارای حق می باشند و والدین موظف به نگهداری آنها و تامین نیازهایشان هستند.در این ازدواج حق حیات برای فرزندان محفوظ است وبه همین دلیل حتی سقط جنین حرام می باشد و این در حالی است که در ازدواج سفید جایگاه زن بودن و مرد بودن و حقوق و وظایف آنها در برابر یکدیگرهیچ اعتباری ندارد و هر یک از زن و مرد هر موقع که دلشان بخواهد می توانند همخانگی با یکدیگر را متوقف نمایند.

از جمله آسیب های این روابط، آمار بالای سقط جنین است، زیرا وقتی کسی خودش را در جایگاه مادری و پدری تصور نمی کند و رویای والد شدن ندارد به راحتی می تواند فرزند خود را نادیده بگیرد بنابراین فرزندان نیز در این ازدواج پشتوانه اخلاقی، حقوقی، مادی و معنوی ندارند و مسئولیت نفقه و حضانت آنها را هیچ یک از والدین برعهده نمی گیرند.

سیاست شیوع لذت جویی برای رسیدن به اهداف، از جمله سیاستهای ضد فرهنگیست که توسط غرب تبلیغ می شود و ترویج ازدواج سفید نیز از مصادیق این نوع سیاستهاست چرا که هیچ چیز به اندازه ی رسیدن به لذات جنسی توانایی ایجاد تزلزل در عقیده را ندارد.

با توجه به تاثیرات نامطلوب این ازدواج، ازدواج سفید در نگاه اسلام از جایگاه شرعی برخوردار نیست و از حیث قانونی نیز جرم محسوب شده و مجازات دارد.

تن دادن به ازدواج سفید در واقع به معنی این است که زن و مرد تمایلی به رعایت قواعد و قوانین جامعه ندارند و این عدم تمایل خودش نشان دهنده این است که اصولا کسانی زیر بار این ازدواج می روند که افراد بی مسئولیتی هستند لذا پیشنهاد این ازدواج توسط افراد خودش می تواند هشداری باشد مبنی بر نامناسب بودن آن شخص، چرا که مهمترین شرط در امر ازدواج مسئولیت پذیری است.

خانم ها توجه کنند که افرادی که پیشنهاد دهنده ازدواج سفید به آنها هستند اکثرا افرادی مسئولیت ناپذیر می باشند که فقط هدفشان رسیدن به تمتعات جنسی و شانه خالی کردن از بار مسئولیتهاست.

ازدواج در اسلام با هدف تبدیل شدن «من»  به «ما» شکل می گیرد و انگیزه این است که انسان با تشکیل خانواده از منیت ها گذر کرده و جز خود، به دیگری نیز بیاندیشد به همین دلیل سهم مادی و معنوی در این ازدواج محفوظ است.گویا زن و مرد سهم روزانه از محبت دیدن و محبت کردن دارند و این عواطف به فرزندان نیز منتقل می شود اما در ازدواج سفید زن و مرد هر موقع که دلشان بخواهد می توانند به همه چیز پشت پا زده و خانه راترک نمایند چرا که هیچ مسئولیت عاطفی و مادی و معنوی بر عهده ی یگدیگر ندارند.

عدم امنیت روانی برای زنان

عدم امنیت روانی برای زنان از دیگر اثرات سوء این نوع ازدواج قلمداد می شود و با توجه به وجود احساسات و عواطف فراوان در زنان، این گروه بیش از مردان در معرض آسیب می باشند .

برخی ازدواج سفید را شبیه ازدواج موقت می دانند در حالی که هیچ قرابتی بین این دو نیست چراکه در ازدواج موقت نیز همچون دائم تمام حقوق و وظایف معین و مشخص  و تکلیف فرزند نیز در این ازدواج روشن است.

اگرچه وجود مشکلات اقتصادی، سیاسی و فرهنگی در کشور شرایط ازدواج را بر جوانان بسیار سخت نموده است اما قطعا ازدواج سفید نمی تواند راه مناسبی برای رهایی از این مشکلات باشد.

درازدواج سفید، زن و مرد حاضر به تعهد دادن در هیچ محضری نیستند و پای هیچ قانونی را درامر ازدواج امضا نمی کنند، همین مسئله می تواند دلیلی بر عدم مسئولیت پذیری آنها باشد؛ تبیین فلسفه چرایی ازدواج فارغ از مباحث جنسی برای جوانان از طریق خانه و اجتماع می تواند در انتخاب درست موثر باشد اما ازدواج سفید با روابط آزاد و بی قید و بند در جامعه هیچ فرقی ندارد و صرف اضافه کردن یک عنوان بر یک رابطه نمی توان لباس مشروعیت و یا حتی مقبولیت بر آن پوشاند.

ازدواج سفید، از یک طرف محصول عدم توجه خانواده ها به آسان گیری ازدواج جوانان است و از سوی دیگر مولود بی کفایتی برخی مسئولان می باشد چراکه وقتی خانه و جامعه بستر مناسب را فراهم نکند، روش های جایگزین ولو غیر شرعی مورد استقبال قرار می گیرد. البته کم رنگ بودن معنویت و سستی در اعتقادات برخی از جوانان نیز مزید بر علت است.متاسفانه از حیث تربیتی نیز دچار مشکل هستیم وخویشتن داری در شرایط گناه را به فرزندانمان آموزش نداده ایم.

اگرچه در این ازدواج شناسنامه ها سفید می ماند اما سیاه ترین  سرنوشت می تواند در انتظار علاقمندان به این ازدواج باشد.

زندگی مجردی جوانان مخصوصا مردان، بستر مناسبی را برای ازدواج های سفید فراهم می کند. برخی از خانواده ها خیلی راحت به جدا زندگی کردن فرزندشان در خانه ی مجردی تن می دهند و از عوارض این امر غافلند.

اینکه مطابق با آمار، در سالهای اخیر از تعداد ازدواجهای رسمی کم شده می تواند زنگ خطری باشد مبنی بر اینکه حواسمان به ازدواجهای جایگزین باشد.

اگرچه این پدیده هنوز در جامعه  ما پررنگ نشده و افراد کمی درگیر آن هستند اما با استمرار مشکلات تربیتی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی، وجود چنین سبکی در جامعه ی ما میتواند با گذشت زمان قوت بگیرد.

 زهرا ابراهیمی 

لینک مطلب در خبرگزاری خبر آنلاین