تحول آفرینی و تحول خواهی

 

تحول آفرینی و تحول خواهی

زهرا ابراهیمی / هر بار که رهبر انقلاب به مناسبتی سخنرانی می کنند نکاتی را متذکر می شوند که حقیقتا توجه و تمرکز بر آن نکات می تواند پاسخگوی دغدغه های امروزه جامعه باشد.

موضوع ایجاد تحول در زوایای مختلف و ابعاد متفاوت اجتماعی، سیاسی و اقتصادی که رهبر معظم انقلاب هم بر آن تاکید دارند، نیازمند پیش زمینه است. تحول فردی و اخلاقی هر فرد می تواند زمینه ساز تحولات اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی باشد.اگر هر فردی خود را به مطالعه، خودسازی و محاسبه نفس مکلف بداند می تواند متحول شده و در نتیجه تحولات گسترده تر را رقم بزند.

بخشی از تحولات بنیادین مربوط به تصمیم‌گیری و قانون‌گذاری و اجرای آن در سطح کلان کشور است اما شاید بتوان گفت بخش مهم تر این تحولات، تحولات فردی است.

یکی از لوازمات ایجاد تحول، خلق احساس مسئولیت است. دغدغه مند بودن و بی تفاوت نبودن نسبت به آنچه پیرامون ما رخ می دهد نقطه عطفی در پرورش حس مسئولیت می تواند باشد.

برخی از افراد فکر می کنند اگر در وقایع و اتفاقات مهم اجتماعی و سیاسی واکنش نشان دهند اهل مسئولیت هستند، بنابراین برای تجلی حس مسئولیت پذیری خویش، به انتظار وقایع می نشینند تا از صف اظهارنظر کنندگان عقب نمانند.این در حالیست که تلاش برای حل مشکلات فردی، خانوادگی و اجتماعی نیازمند اتفاق و واقعه نیست بلکه هرآنچه هر روزه در متن زندگی و پیرامون افراد رقم می خورد می تواند سوژه ای برای واکنش نشان دادن مثبت یا منفی باشد و از این طریق احساس مسئولیت پذیری انسان اقناع گردد.

تحولات اساسی، با خودسازی و تهذیب نفس امکان پذیر می شود

تحولات اساسی قبل از اینکه بخواهد با بخشنامه ها و دستورالعمل ها شکل بگیرد، از طریق خودسازی و تهذیب نفس امکان پذیر خواهد بود.

تحولات سیاسی و اقتصادی و اجتماعی در هر جامعه تحت تاثیر تحولات فرهنگی آن جامعه قرار می‌گیرد و ریشه تحولات فرهنگی، تحول در ارزش ها و باورها است.

متاسفانه در کشور ما به جای اینکه تحولات سیاسی تحت تاثیر تحولات صحیح فرهنگی قرار گیرند، بالعکس این تحولات فرهنگی هستند، که تحت تاثیر امور سیاسی قرار گرفته و از مسیر صحیح خارج می شوند.

البته باید به این نکته نیز توجه کرد که صِرف متحول شدن، ممدوح نیست، بلکه باید دید جهت تحول به چه سمتی است. تحولات ممکن است خوب یا بد باشند.

 برخی از افراد بر این باور هستند که آنچه در چهارچوب تحولات اجتماعی رخ می دهد تحولاتی جبری است و خوب یا بد، ما توان مقابله با آن ها را نداریم؛ در حالی که در دیدگاه اسلام اولا اصل تحول در جهت مثبت و منطبق بر فطرت، اصلی پذیرفته شده است و ثانیا انسان از طریق اراده و عوامل اختیاری قادر خواهد بود به تحولات اجتماعی رنگ دینی ببخشد.اگر چه وظیفه نخبگان و افراد تاثیرگذار در این میان بیشتر است اما هریک از ما به نوبه خود وظیفه داریم تا از طریق تحولات درونی و فردی در وجود خویش، زمینه تحولات صحیح اجتماعی را فراهم کنیم.

همه افراد برای متحول شدن و همه جوامع نیز برای رسیدن به تحول مثبت، نیازمند یک مدل مطلوب هستند تا از طریق آن بتوانند قدم در مسیر تحول بگذارند.

مدل مطلوب ارائه شده تحول در آموزه های اسلام چه در بعد فردی و چه در بعد اجتماعی منطبق بر فطرت انسان است و چون فطرت در انسان ها امری مشترک است، در نگاه دین آن دسته از تحولات پذیرفتنی است که مبتنی برهمان اصل اولیه یعنی فطرت باشد. به همین دلیل ما قائلیم انسان های پیش از مدرنیته، انسان های دوران مدرن و آن ها که متعلق به پست مدرن هستند همه و همه از ماهیتی یکسان به نام فطرت برخور دارند، که تحولاتشان نیز باید در جهت فطرت انجام گیرد.

نکته آخر اینکه تحول لزوما به معنای تجدد و نوخواهی نیست.برخی بر این تصورند که تحول یعنی پذیرش هر آنچه نو و تازه است، در حالی که تحول دینی یعنی همسو شدن با خواسته های فطرت نه صِرف هماهنگ شدن با هر آنچه نوپدید است.

زهرا ابراهیمی

لینک مطلب درصاحب نیوز

پرستاری در دوران کرونا از دیدگاه اخلاقی و اسلامی

 

پرستاری در دوران کرونا از دیدگاه اخلاقی و اسلامی

زهرا ابراهیمی در گفت و گو با خبرنگار مهر، اظهار داشت: دین مبین اسلام نسبت به تمام امور انسان حساسیت و دقت ویژه به خرج می‌دهد و برای مجموعه رفتارها و گفتارهای انسان برنامه‌ای مدون ارائه می‌کند.

وی با بیان اینکه آدمی به واسطه انسان بودنش ممکن است شرایطی را تجربه کند که از حیث جسمی و یا روحی دچار بیماری شود، بیان داشت: در آموزه‌های اسلام به ما سفارش شده است که از شخص بیمار مراقبت نمائید و او را به حال خود رها نکنید.

پرستاری در دین اسلام شامل خدمت رسانی به بیمار در هر جایگاه و مکانی است

مدیر گروه نویسندگی صریر وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان با توضیح در این ارتباط که در اصطلاحات روزمره به کمک‌ها و مراقبت‌های ما در برابر بیمار پرستاری گفته می‌شود و کسی که چنین خدماتی را ارائه می‌دهد پرستار است، تاکید کرد: اگرچه اصطلاح پرستار به طور خاص برای کسانی به کار می‌رود که در بیمارستان‌ها خدمت می‌کنند، اما آنچه در روایات در باب پرستار و پرستاری می‌خوانیم مربوط به همه افرادی است که به بیمار چه در منزل و چه بیمارستان خدمت می‌رسانند.

وی با اشاره به اینکه وجود بیماری خود به خود منجر به تضعیف روحیه بیمار می‌شود، گفت: بیمار ممکن است توان انجام برخی از کارهای شخصی خود را ازدست بدهد و همین مساله از حیث روحی او را دچار آسیب می‌کند، بنابراین دقت در این امر لازم است که پرستار، تنها با یک مشکل جسمی در وجود بیمار مواجه نیست؛ بلکه با کسی مواجه است که روحیه به شدت حساس و آسیب پذیری دارد بر این اساس باید در عملکرد خود دقت نماید.

اخلاق خوش و مدارا کردن با بدخلقی‌های بیمار

ابراهیمی ادامه داد: در واقع بیمار نیازمند حمایتی عاطفی است و بهترین حامی در این شرایط، پرستار است؛ وجود بیماری ممکن است منجر به کج خلقی و بی حوصله بودن بیمار شود، اما یک پرستار متعهد می‌تواند با اخلاق خوش و مدارا کردن با بدخلقی‌های بیمار، اجر خود را دو چندان نماید.

وی با اشاره به حدیثی از امام صادق (ع) مبنی بر اینکه «هر مسلمانی که به مسلمانی برخورد و او را شاد کند، خدای عز و جل را شاد کرده است»، تاکید کرد: گاهی برخی از پرستاران علاقه‌ای برای شنیدن صحبت‌های بیمار نشان نمی‌دهند در حالی که بیمار در آن شرایط به شدت نیازمند همدلی است؛ بنابراین یکی از کارهای مثبت در امر پرستاری، شنیدن حرف‌های بیمار است.

کارشناس مذهبی با اشاره به حدیثی از حضرت علی (ع) که می‌فرمایند «از بزرگواری است که انسان برای گوش سپردن به شکوه و ناله دردمند، صبر و تحمل داشته باشد»، تصریح کرد: برخی از پرستاران چه در منزل و چه بیمارستان به دلیل خستگی ممکن است چهره در هم بکشند و در برابر بیمار اخم نمایند در حالی که تبسم نمودن در برابر بیمار ضمن اینکه رضایت الهی را در پی دارد، در بهبود حال بیمار هم مؤثر است.

وی اضافه کرد: از دیگر نکاتی که در امر پرستاری باید به آن دقت نمود این است که شخص بیمار به دلیل ضعفی که در جسم خود می بیند خود را به خداوند نزدیک تر می‌داند و یک پرستار خوب می‌تواند از این پتانسیل بهره برده و در امر هدایت کردن او گام بردارد؛ می‌تواند با یادآوری لطف خدا و مهربانی آش و همچنین با متذکر شدن به نیاز انسان‌ها در همه حالات به خداوند و دعوت بیمار به شکرگزاری، باب معنویت را برای بیمار باز نماید.

پرهیز از صحبت‌هایی که بیمار را دچار ترس و استرس می‌کند

ابراهیمی دادن روحیه به بیمار و پرهیز از صحبت‌هایی که بیمار را دچار ترس و استرس می‌کند از دیگر بایدهای اخلاقی و رفتاری در امر پرستاری برشمرد و اظهار داشت: از پیامبر گرامی اسلام نقل شده است که فرمودند «هنگامی که بر بیمار وارد شدید، او را به زنده ماندن امیدوار کنید. این سخن، هرچند قضا را رد نمی‌کند، روح را شادمان می کند».

وی با بیان اینکه توجه به نیازهای بیمار و تلاش برای رفع آنها نیز از دیگر سفارش‌های دین مبین اسلام است، گفت: در احادیث داریم که کسی که برای رفع نیازهای بیماری تلاش کند، خواه آن نیاز برآورده شود یا نشود، همانند روزی که از مادر متولد شده است، از گناهان پاک می‌شود.

رازداری پرستار در ارتباط با بیمار

مدیر گروه نویسندگی صریر وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان با تاکید بر این مطلب که علاوه بر این یک پرستار متعهد می‌تواند به بیمار در انجام اعمال عبادی کمک کند، گفت: نکته آخر اینکه خواه ناخواه پرستار به واسطه ارتباطش با بیمار از کمیت و کیفیت بیماری خبردار است، اما در عین حال باید رازدار بوده و در جایی که لزومی به ذکر بیماری نیست، نسبت به بیماری شخص بیمار، پرده‌پوشی کند.

زهرا ابراهیمی

لینک مطلب در خبرگزاری مهر

برای آنان که با نوجوانان سروکار دارند.

 

برای آنان که با نوجوانان سروکار دارند.

او نوجوان است. از اسمش پیداست. هنوز عقلش تا جوان شدن فاصله دارد. او مملوّ از احساس است، عجیب عطشی دارد برای اثبات خویش و چه کج فهمیم ما والدین که رفتارهای او را بچگانه و نوعی حماقت تلقی می کنیم.

نوجوان دلش نازک است، همچون کودک و دنیای خیالش مکدّر می‌شود وقتی برنجانیمش.

اکثر ما پدر و مادرها، درک درستی از شرایط روحی نوجوانان خود نداریم و هنگام مواجهه با خطاهای او، از همه چیز برای ایجاد خشونت در وجود خویش بهره می گیریم؛ غافل از اینکه فرزندان ما از پله‌های ساعات و دقایق عمر ما بالا می‌روند و به تعبیر دیگر ما جوانیمان را برای بزرگ شدن آنها خرج می‌کنیم؛ پس چه مغبون و شکست‌خورده خواهیم بود اگرهم جوانی خود را فدا کرده باشیم و هم فرصت جوانی را از فرزندانمان بگیریم.

مقصر اینکه نوجوانان ما با تمامی وزنه ی وقاحت،   قادرند وقار و بزرگی والدین خویش را مخدوش کنند، تنها خود نوجوانان نیستند بلکه عوامل متعددی دست به دست هم می دهند تا نوجوان ما اهل گریز گردد.

وزارت فرهنگ بار فرهنگ را به خوبی به دوش نمی کشد، در متن جامعه بی‌حیایی بیداد می‌کند، والدین گرفتار شده در تنگناهای اقتصادی دائماً به دنبال تکیه گاهی می گردند تا راحت‌تر جسارت به خرج دهند، جنبشی حسدآمیز در میان دختران و پسران برپاست، والدین بیش از بچه‌ها محتاج آموختن برخی از آدابند، نوجوانان ما زیر چرخ های تمدنی غیر اسلامی لِه می شوند، به احساسات پاک نوجوانان برچسب زده می شود و اینگونه خلع سلاح می گردند.

والدین در برخورد با نوجوانان خشونت ماموری را دارند که برای جلب مجرمی اقدام نموده است.

ما یاد نگرفته ایم که با صادقانه ترین لحن و با متانت تمام، به آهستگی خطاهای نوجوان را درگوشش نجوا کنیم.

آری بیش از این نمی شود گریخت باید به فکر نوجوانان و جوانان خویش باشیم.

اگر هر کدام از ما تصمیم بگیریم به اندازه یک سر سوزن در بهبود وضعیت اجتماعی کشورمان تاثیرگذار باشیم قطعا جامعه ای متفاوت و نوجوانانی دیگر خواهیم داشت.

  زهرا ابراهیمی

لینک مطلب در خبرگزاری حوزه

 

ظلم به طبیعت، نتیجه فراموش کردن وظیفه امانتداری از انسان ها خودراضی است

دین اسلام کامل ترین توصیه ها را برای حفاظت از محیط زیست دارد و تمامی جنبه های انسانی را در ارتباطی هماهنگ و موزون با مسیر الهی، در قرآن کریم به تصویر کشیده است و انسان را متوجه آن می کنند از محیطی که در آن زندگی می کند حفاظت کند. دین مبین اسلام مشحون از توصیه های حفاظت از آنچه که خدا خلق کرده است، می باشد و این به مفهوم حفاظت از زیست گاه مخلوقات یا همان حفاظت از محیط زیست است.

زهرا ابراهیمی در گفتگو با خبرنگار صاحب نیوز؛ در خصوص جایگاه و اهمیت محیط زیست از منظر دین اسلام اظهار کرد: در جهان بینی دینی، هر آنچه در نظام خلقت وجود دارد هدفمند است، طبیعت و متعلقات آن همه و همه در خدمت انسان است و انسان برای خدمت و بندگی خدا آفریده شده است.

کارشناس مسائل دینی با بیان اینکه نگاه توحیدی به گونه ای است که تنها به ظواهر امر توجه نمی کند، بلکه برای هر امری باطنی قائل است و تفسیری معنوی از آن ارائه می دهد تصریح کرد: طبیعت در نگاه توحیدی تنها به ظاهر گل و گیاه، آب و خاک، دشت و کوه و بیابان خلاصه نمی شود، بلکه برای این امور، باطنی قائل شده و معتقد است که فلسفه و هدفی متعالی در خلقتشان نهفته است.

عضو گروه نویسندگی صریر ادامه داد: از جمله ویژگی های طبیعت در نظام توحیدی، وجود هماهنگی بین اجزاء آن است، در این دیدگاه، همه چیز در بستر طبیعت به شکلی هماهنگ و منسجم سرجای خود قرار گرفته و از نظمی منطقی برخوردار است، اما وقتی انسان حریص به دامن طبیعت چنگ می زند و به آن دست درازی می کند این نظم منطقی را برهم زده و بحران محیط زیست را به ارمغان می آورد.

ابراهیمی تاکید کرد: اگرچه این جهان برای خدمت به انسان خلق شده و به عنوان ابزاری در جهت بندگی بهتر برای او تعیین شده است، اما درعین حال در آموزه های دینی، انسان به توجه و دقت و تامل و تدبر در طبیعت جزئی از آفرینش جهان هستی است نیز دعوت شده تا از این طریق بتواند به خالق طبیعت نزدیک تر شده و او را بهتر بشناسد. بنابراین از مهمترین فواید طبیعت در نگاه دین، کمک به شناخت خداوند است؛

وی افزود: خداوند در قرآن می فرماید«أَ فَلا یَنْظُرُونَ إِلَی اْلإِبِلِ کَیْفَ خُلِقَتْ وَ إِلَی السَّماءِ کَیْفَ رُفِعَتْ وَ إِلَی الْجِبالِ کَیْفَ نُصِبَتْ وَ إِلَی اْلأَرْضِ کَیْفَ سُطِحَتْ فَذَکِّرْ إِنَّما أَنْتَ ممُذَکِّر» در این آیات نورانی متذکر شدن و یادآوری به انسان، از اهداف خلقت طبیعت برشمرده شده است.

این کارشناس با بیان اینکه خداوند از ما خواسته است که به طبیعت نگاه امانت گونه داشته باشیم افزود: وقتی انسان چیزی را امانت بداند همواره نگران محافظت از آن است، اما متاسفانه امروزه بشر از خودراضی، وظیفه امانتداری خود را به فراموشی سپرده و همین مساله منجر به ظلم به طبیعت شده است.

ابراهیمی خاطرنشان کرد: برخی بدین باور هستند که چون طبیعت باید در خدمت انسان باشد پس هر نوع دخل و تصرفی در آن مجاز است در حالی که در ضوابط دینی تنها آن دسته از دخل و تصرف ها در طبیعت جایز است که در جهت اصلاح باشد و نه ارضاء حس زیاده خواهی بشر.

عضو گروه نویسندگی صریر ابراز داشت: در آیات الهی از زمین به مهد آرامش و گهواره ای برای انسان تعبیر شده است، اما متاسفانه امروزه زمین و آنچه در آن است به جای اینکه منجر به آرامش شود، اضطراب انسان را افزون نموده است و انسان همواره در ترس از سیل، زلزله، آتشفشان و بسر می برد و قطعا تا وقتی انسان از میزان حب نفس و خودخواهی خود نکاهد این اضطراب ادامه دار خواهد بود.

زهرا ابراهیمی

لینک مطلب در صاحب نیوز

حقوق بشر و آزادی قدس

 

حقوق بشر و آزادی قدس

بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ؛ «ن وَالْقَلَمِ وَ مَا یسْطُرُونَ؛ ن، سوگند به قلم و آنچه می نویسند» (قلم:1)

 آری سوگند به قلم و آنچه می نویسند از عبرت های تاریخ بشر از هدایت ها و گمراهی ها از ظلم و غارت ها از صلح و جنگ از رعایت ارزش های انسانی و زیر پا نهادن آن.

 ای آفریننده و ای هدایت کننده قلب ها و عقل ها! مگر تو ما انسانها را خلق نکرده بودی که خلیفه الله باشیم؟ مگر تو ارزش های انسانی را در وجود ما به ودیعه ننهاده بودی که یکدیگر را در رسیدن به کمال و قرب الهی یاری نمایم؟ مگر پیمان اَلست نگرفته بودی که به عهد خویش وفادار بمانیم؟ پس چرا به پیمان و عهد خویش وفادار نماندیم؟ و دیو راهزن جاده عقل، عقل ها را به غارت برده و سرگردان در جاده های گمراهی رها کرده است.
انسانها بر انسانهای دیگر مسلط شده اند. قوانینی ساخته و آن را براساس اصول و ارزش های انسانی می دانند و همچنان در پی گمراهی انسانهای مظلوم، به ستم کشیدن، بردگی، تجزیه و تحلیل شهرهای آنها و اکنون نیز در پی «معامله قرن» می باشند و با این ستم ها و بردگی ها خود و قوانینشان را وسیله نجات و هدایت بشر می دانند. حقوق و قوانینی که جوابی قاطع بر ناملایمات و خونریزیها ندارد و نقض کننده حقوق بشری می باشد نه تنها نجات دهنده و هدایت کننده نیست بلکه هلاک کننده است.

 کاش! بشر سرگردان در پشت دیوار طبیعت مادی به نقص، ضعف، ناتوانی حقوق و قوانین خود پی ببرد و پیمان اَلست خویش را دوباره زنده نماید و تنها ره به سوی آفریننده حقیقی پوید تا از سرگردانی های گمراه و هلاک کننده رهایی یابد به کمال و قرب الهی دست یابد؛ چرا که تاکنون قوانین خود ساخته اش نتوانسته است دردی از دردهای او را درمان نماید و چه بسا بر آن افزوده است.

خدیجه محمد جانی

لینک مطلب در ندای اصفهان