عاشقانه از جاده نجف تا کربلا…

 

عاشقانه از جاده نجف تا کربلا…

همگان با چشمانی اشک بار به یک سو می نگرند و به سمت آن گام های کوچک و بزرگ برداشته می شود؛ آری هدف معلوم است، رسیدن به کربلا.

پیاده روی اربعین قبل از آنکه یک همایش عظیم بشری در بعد جهانی باشد، یک بحث عمیق علمی، فلسفی و عقیدتی است. هرکسی با هر سطح از علم و اعتقاد به ادیان و مذاهب مختلف، پس از توفیق شرکت در این کنگره حماسی باید خود را در برابر این پرسش ها بیابد که: آیا این حضور مرا مسئول خواهد کرد؟ پس از بازگشت چه باید بکنم؟ از کجا باید آغاز کنم؟

به خصوص درمورد شیعیان، مسئولیت بسیار جدی تر و سنگین تر است. اصل «اصالت عمل» پس از پذیرش اصول اعتقادی در جهان بینی شیعی، مسئولیت را چیزی بالاتر از انجام تکلیف می داند. «مسئولیت شیعی  تعهدی عاشقانه است که شخص بر اساس ملاک های ارزشی، خود را در قبال عمل به آن متعهد می داند. پیاده روی اربعین آغازیست برای انجام تعهداتی که جا مانده اند؛ چه در پشت مرزهای غفلت و فراموشی و یا لجاجت و تعمد.

آری، قدم های شیفتگان مسیر را می پیمایند تا به نقطه وصال برسند و توشه حرکتی عظیم تر را از مولای خویش دریافت نمایند.

پیاده روی اربعین یک خاطره نیست که پس از گذشت آن تا تقویم سال بعد به فراموشی سپرده شود و زائر آن فقط چند روزی احیاگر شعائر و شور حسینی باشد. زائر اربعین همان گونه که احیاگر روح اسلام است، باید در جهت ثبوت و تحکیم اساسی ترین مبانی اسلامی همواره در حرکت باشد. هدف از پیاده روی اربعین باید حرکتی مداوم باشد؛ نه اینکه در کربلا ایستاد تجلیلی کرد و بازگشت. از شهر کربلا باید به نفس کربلا رسید.

پایان راه نباید همان نقطه آغاز حرکت باشد؛ چرا که اگر چنین شد از زائر آن سلب مسئولیت می کند. حقیقت این حرکت نیابت است؛ یعنی مسئولیتی که زائر به عهده می گیرد تا ادامه دهنده رسالت و نهضت امام (ع) باشد. نفس این همایش عظیم بشری موهبتی ست الهی که پرده از مقابل چشم ها کنار می زند تا برداشت های نادرستی را که بر اذهان مردم چیره شده، از بین ببرد و بگوید که انقلاب امام حسین (ع) برای مبارزه با حکومت امویان بر پا نشد؛  بلکه این انقلاب تبین باوری است که حسین (ع) فدایی همه بشریت شد تا انسان به شکوه و عظمت انسانیت خویش برسد.

آری، اربعین قیام است، قیامی بر علیه غفلت خویش. الهامی است که به پا خیزید؛ اینک وقت یاری حجت خداست. مبادا شما نیز همانند انسان های غافلی باشید که جد غریبش را در صحرای کربلا تنها گذاشتند.

امروز دین می گرید، قرآن می گرید، مومن می گرید، جهان می گرید که مهدی (ع) نیز غریب است؛ هزاران مرتبه غریب تراز جدش حسین (ع). پس باید حرکت کنیم از جنس حرکت حسین(ع)؛ باید انقلاب کنیم از جنس انقلاب حسین (ع)؛ لبیک گوئیم از جنس لبیک یاحسین (ع)؛ اما لبیک به دردانه وجود حسین (ع).

فریاد زنیم لبیک یا مهدی (ع). آقاجان شمشیرهای ما برای توست. آمده ایم با شما عهد و میثاق بندیم که احیاگر اصل «نه» گفتن علوی باشیم؛ «نه» از جنس «نه» گفتن حسین (ع) به تمامی امویان درون و برون، به تمامی آلودگی های فکری و اعتقادی و به تمامی حکومت های غاصب و استبدادی. و بگوئیم که موجی حسینی آمدیم و موجی مهدوی باز می گردیم.

عاشقانه جاده نجف تا کربلا را با همه سختی ها پیمودیم و با تاول هایمان آن را هموار کردیم تا از ارباب بی سر اذن گیریم که با بقیه نفس نفس های عمرمان، بزرگراه ظهورت را صیقل دهیم و در اوج تنهائیت بگوئیم که پدر مهربانی ها دست ما را بگیر تا ما مسافران کربلا از سیره حسین (ع) جا نمانیم.

 

منیرتاج 

لینک مطلب در ندای اصفهان

 

   

نگاه جنسیتی در پیاده‌روی اربعین وجود ندارد

زهرا ابراهیمی امروز در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در اصفهان با اشاره به ابعاد حضور بانوان در پیاده‌روی اربعین اظهار کرد: نقش اربعین در جاودانه شدن قیام امام حسین (ع) بی‌بدیل است، چراکه شهادت امام یک وجه قضیه است و حفظ آثار شهادت وجهی دیگر و چه خوب بازماندگان قیام و در رأس آن‌ها حضرت زینب (س) در زنده نگه‌داشتن این آثار قدم برداشتند، گویا اربعین جلوه‌ای از عملکرد بازماندگان قیام است.

این پژوهشگر حوزه خانواده ادامه داد: در سال‌های اخیر با واقعه‌ای عظیم همچون اربعین روبرو هستیم و حضور زنان پابه‌پای مردان در این پدیده، شگفت‌انگیز است و نقش آنان در این پدیده در ابعاد گوناگون اثرگذار است، حتی گاهی ممکن است بانوان به تأثیر عمیق حضور خویش واقف نباشند اما نمی‌توان این تأثیرات را نادیده گرفت.

حضور زنان در حماسه اربعین، عاشقانه بودن تشیع را فریاد می‌زند

وی تصریح داشت: امروزه تبلیغات دشمنان در خنثی کردن این حضور به‌قدری زیاد است که از هیچ تلاشی برای بی‌اثر کردن اربعین فروگذار نمی‌ماند، اما حضور زنان در کنار مردان در این پیاده‌روی می‌تواند همه تبلیغات دشمن را خنثی کند، حضور زنان به‌عنوان نماد عاطفه و مهربانی در کنار مردان می‌تواند عاشقانه بودن مذهب تشیع را فریاد بزند، مذهبی که توجه آن به عاطفه در کنار عقل بسیار مشهود است.

ابراهیمی تأکید داشت: زنان ایرانی با حضور خویش در پیاده‌روی اربعین می‌توانند در جهت‌گیری‌های دینی و الهی سایر زنان مؤثر باشند چراکه آن‌ها از طریق این مراسم قادر خواهند بود چهرهٔ واقعی یک زن مسلمان را نشان دهند.

اربعین، منصه ظهور هویت حقیقی زنان است

این کارشناس مسائل دینی متذکر شد: انعکاس حضور زنان در پیاده‌روی اربعین با پوشش دینی خط بطلانی است بر سیاست‌های جهان مدرن که برای تبلیغش از جسم زن بهره می‌برد، گویا اربعین هویت حقیقی زن را فارغ از جنسیتش به منصه ظهور می‌رساند از طرف دیگر شاید حتی بتوان گفت حضور زنان، باحجاب دینی در پیاده‌روی اربعین می‌تواند در برابر بی‌حجابی‌ها نوعی نهی از منکر محسوب شود.

وی در ادامه ابراز داشت: در دوره‌ای که زنان در حد یک کالا تنزل پیداکرده‌اند و جهان در حال تجربه جاهلیت مدرن است، ایمان و معنویت در زن مسلمان از طریق حضورش در این پیاده‌روی به جهان اعلام می‌شود و زنان مسلمان به دنیا ثابت می‌کنند که زیبایی روح نسبت به زیبایی جسم تقدم دارد، این حضور می‌تواند در انتقال مواریث فکری، فرهنگی و عقیدتی به سایر زنانی که از سایر کشورها حاضر می‌شوند کمک کند، همان‌گونه که حضرت زینب (س) به‌عنوان یک زن با رفتارشان به جهان نشان دادند که زن می‌تواند همچون مرد رسالتی را بر عهده بگیرد و به‌خوبی در متن و نه در حاشیه ایفای نقش کند.

زنان با حضور در اربعین جایگاه حقیقی خود در اسلام را به نمایش می‌گذارند

ابراهیمی با تأکید بر آن‌که حضور بانوان در حماسه اربعین جایگاه حقیقی زنان در اسلام را نشان خواهد داد گفت: غربی‌ها علاوه بر این‌که جایگاه زن را تنزل می‌دهند به جایگاه حقیقی که اسلام به زن می‌دهد نیز دهن‌کجی می‌کنند اما حضور زنان در اربعین می‌تواند منجر به زدودن باورهای غلط ذهنی نسبت به زنان مسلمان شود، غرب همواره به بهانه‌های مختلف قصد دارد تا زن ایرانی را زنی دربند به تصویر کشد درحالی‌که این حضور می‌تواند نوعی ایستادگی در برابر عملیات روانی دشمن محسوب شود.

این کارشناس دینی خاطرنشان کرد: زینب کبری (س) دارای چنان عظمتی است که همواره زنده نگه‌داشتن قیام امام به ایشان نسبت داده می‌شود و اربعین تجلی حضور زنانی است که می‌خواهند در محضر آن بانوی بزرگوار شاگردی کنند، همان‌گونه که حضرت زینب (س) در شرایط قبل از قیام، در لحظات قیام و همچنین در بحران‌های بعد از قیام به زیباترین انتخاب‌ها دست زدند و پخته‌ترین رفتارها را از خود به یادگار گذاشتند زنان ما نیز با اسوه قرار دادن ایشان تلاش می‌کنند برای حفظ عقیده، کمک‌رسان مردان خویش باشند و اربعین نقطهٔ عطفی است برای این انگیزه.

صلابت دینی حاکم در پیاده روی اربعین مانع نگاه جنسیتی به بانوان است

وی در ادامه بیان داشت: در نگاه جنسیتی هرجا زن وجود دارد بهره‌گیری از جنسیت او نیز حرف اول را می‌زند اما در جریان اربعین به‌خوبی شاهد هستیم که میلیون‌ها زن در کنار مردان با امنیت تمام حاضر می‌شوند بدون اینکه به آن‌ها جسارتی شود، پرهیز از ملعبه شدن به‌وسیله دیگران در مسائل شهوانی ازجمله پیامدهای حضور زنان در این پیاده‌روی است.

ابراهیمی اضافه کرد: برخی از زنان ممکن است تحت هیچ شرایطی زیر بار سختی کشیدن نروند و نه خود حاضر به حضور شوند و نه رضایت به حضور خانواده خود دهند، این در حالی است که زنان حاضر در این پیاده‌روی سختی‌ها را هم به جان خود می‌خرند و هم علیرغم یک دنیا عاطفه، راضی به‌سختی کشیدن اهل خانه می‌شوند و این‌گونه اربعین مدیریت احساس را برای زنان به ارمغان می‌آورد، تصمیم زنان برای حضور در پیاده‌روی با اهل خانواده منجر به تمرکز دل‌های همهٔ اعضای خانواده بر یک نقطه مشترک می‌شود و آن نقطه چیزی نیست جز حرم ارباب، توجه قلبی همهٔ اعضاء بر یک امر واحد می‌تواند در ایجاد محبت و بذل عواطف بین آن‌ها مؤثر باشد توگویی حسین دل‌ها را به هم مهربان می‌کند.

زنان باید پاسخ گوی نیازهای معنوی در خانواده باشند

این پژوهشگر حوزه خانواده یادآور شد: حضور زنان در این اتفاق بزرگ مساوی است با حضور خانواده‌های آنان، زنان با این انتخاب خود می‌توانند تأثیر عمیقی بر فرزندان و همسران خویش داشته باشند و آن‌ها را متوجه این امر کنند که درراه هدف باید تمام سختی‌ها را تحمل کرد، حضور زن و فرزند به مردان در ایستادگی بیشتر انگیزه می‌دهد، در تربیت فرزندان مؤثر است و باعث انتقال فرهنگ دینی به فرزندان می‌شود چراکه زن محور اصلی در مدیریت نیازهای اهل خانه است و انتخاب سفر اربعین نوعی پاسخگویی به نیازهای معنوی خانواده به‌حساب می‌آید.

بعین سبب استحکام پیوند عاطفی و عقلانی بین زوج‌های جوان می‌شود

وی در ادامه تأکید کرد: تمسک به امور معنوی منجر به تحکیم پیوند زناشویی و آرامش می‌شود و اربعین به‌عنوان مصداق عینی گرایش به معنویت می‌تواند پیوند بین زوج‌های جوان را نیز مستحکم کند و آرامش آن‌ها را نتیجه دهد. سفرهای معنوی تا مدت‌ها دارای اثر معنوی است و زنان در این سفر با کوله‌بار معنوی که همراه می‌آورند تا مدت‌ها بعد از سفر می‌توانند از آثار این معنویت بهره ببرند.

ابراهیمی ادامه داد: با توجه به ضعفی که جوانان و نوجوانان ما در هویت شناسی خوددارند، حاضر شدن زنان در این سفر روحانی می‌تواند در تربیت نسل با هویت مؤثر باشد و این تأثیر نه‌فقط مفید برای فرد، که مؤثر برای کل جامعه است چراکه جامعه از سلول‌های کوچک‌تری به نام خانواده تشکیل‌شده و خانواده می‌تواند عامل تراوش معنویت به جامعه باشد.

این کارشناس مسائل دینی نظر به اینکه اربعین نه‌فقط منسکی عبادی که مراسمی سیاسی نیز محسوب می‌شود حضور زنان در این مراسم می‌تواند بازگوکننده این امر باشد که زن مسلمان قادر است به زیبایی میان وظایف عبادی و وظایف سیاسی خود جمع کند، حضور زنان در اربعین با آگاهی و رشد سیاسی آن‌ها گره‌خورده است، قرار گرفتن زنان در مرکز این فعالیت سیاسی عظیم از دیگر اثرات حضور زنان در اربعین است، آری اگرچه اربعین نقطهٔ پایان مصائب برای اهل‌البیت (ع) است اما برای ما نقطهٔ آغاز است در بسترسازی برای تمدن جهانی.

 

​​​​​​زهرا ابراهیمی

لینک مطلب در خبرگزاری فارس

به شکوفه ها به باران برسان سلام ما را!

سال های اول طلبگی بودم. یک روز مدیر مدرسه در مراسم فرهنگی روزانه، برای جذب بیشتر طلاب به کارهای فرهنگی و پژوهشی و جدیت در تحصیل، در مورد تعلق گرفتن سه سهمیه کربلا از طرف مرکز به مدرسه ما صحبت کردند. تاکید کردند بر ملاک ها، که ممتازین آموزش و پژوهش و فرهنگی را شامل می شد. آن روزها من عاشق ایوان نجف بودم. دلم هوایی بود برای یک دل سیر نشستن کنج حرم حضرت امیر علیه السلام. همزمان مادرم عاشق حرم ارباب بود. کارمان به جایی رسیده بود که اسم کربلا و نجف می شنیدیم چشم هامان بی قراری می کرد. با هم قرار گذاشته بودیم دو نفری به هم کمک کنیم به آرزوهایمان برسیم.

 

وقتی خانم مدیر اطلاعیه را قرائت کردند، با اینکه قول و قرارهایم یادم نرفته بود،  با خودم گفتم: «حتما سال بعد هم این امتیاز هست. باید بیشتر تلاش کنم». دو روز بعد از پله های مدرسه بالا می رفتم دیدم توی تابلو اسمم را نوشته اند، دقیق شدم: «منتخبین جهت اعزام به کربلا: خانم ... از پایه ... / ملاک انتخاب: ممتاز آموزشی، پژوهشی و فرهنگی». باورم نمی شد. چقدر دلم می خواست اسم مادرم هم بود. حس عجیبی داشتم، با خودم گفتم: «بدون مادر! حق نیست زودتر از بابا و مامان بروم». پولمان به سختی و کمی دیر آماده شد.  به اصرار مادر رفتم برای درست کردن پاسپورت. از مدرسه مرا خواستند: «توضیح دادم،  پاسپورت ندارم. نمی دانم کی آماده می شود». یکی از جمع که طلبه نبود گفت: «درد سر برای خودتان درست نکنید اسم یکی را برای مرکز بفرستید که پاسپورت دارد». ناخودآگاه دلم شکست. هنوز هم مادر نمی داند، آن روز توی مدرسه چه اتفاقی افتاد. می فهمید، از غصه دق می کرد.

 

دو روز بعد نفر دوم  که چند ماه نبود از سفر کربلای خانوادگی برگشته بود و پاسپورتش آماده بود، جایگزین شد. از طرف مرکز به هر سه نفر وام دادند. پاسپورتم سر وقت آماده شد. ولی همه چیز طبق قانون و روال طبیعی طی شده بود. اتفاقی نیفتاده بود، فقط علاقه من مثل قبل نبود. انگار دل بریده بودم. تلاش نکردم. زمان پاسپورت گذشت و کربلا را ندیدم.

 

چند سال بعد مادر به آرزوی دیرینه اش رسید. با بغض و هزار اشک و آه با اصرار من و بدون من رفتند پابوس ارباب.  با همه وجودم خوشحالی کردم و برای آمدنشان هر تدارکی که می توانستم دیدم. از تمیزی منزل و تغییر دکوراسیون تا پذیرایی و هر خدمتی ممکن بود. مادر از وقتی برگشته بود بی قرارتر بود و می گفت: «دلم می خواهد دو نفری باهم یک کربلای دیگر برویم». برای آرزوی مادر تلاشی نکردم. چند ماه بعد خیلی ناباورانه مادر در سن پنجاه و چند سالگی سکته کرد. عمل قلب اورژانسی و شرایط به گونه ای رقم خورد که شاید دیگر هیچ وقت نتوانیم همسفر باشیم.

 

چند ماه مانده به اربعین سال گذشته گوشی همراهم زنگ خورد. خبر رسید از هر مدرسه یک نفر مبلغ  برای موکب حوزه در کربلا سهمیه داریم و طبق ملاک ها شما نفر اول هستید. ذوق نکردم. با مادر صحبت کردم، خانواده اجازه دادند تنها بروم و دوباره اسمم توی لیست نوشته شد. مجدد پاسپورت درست کردم. نزدیک اربعین اعلام شد: «امسال خواهران طلبه را به دلایلی همراه نمی بریم» و دوباره از قافله جا ماندم.

 

کربلا نرفتم ولی عادتم شده، به همه جزئیات حرف اربعینی ها و کربلا رفته ها گوش بدهم.  همه اخبار و گزارشات روزهای اربعین را دنبال می کنم. از تماشای عکس های کربلا و اربعین لذت می برم. نه اینکه خیلی کربلایی هستم. نه از همه شان یک نقطه مشترکش را خیلی دوست دارم. اینکه اربعینی ها همه برای رسیدن دیگری به آرزویشان تلاش می کنند؛ یکی با اتاق خانه اش. یکی با پولش. یکی با موکبش. یکی با همه کودکیش با لیوان ابش دیدنی است. اینکه همه دست به دست هم می دهند که عاشقان به مولایشان برسند؛  همه به هم کمک می کنند کسی از قافله جا نماند، چیز کمی نیست؛  ولی آنی که دوست دارم  این است؛ « جز قانون عشق، هیچ قانونی دیده و شنیده نمی شود». پیرو قانون بشری بودن ارزشمند است ولی گاهی در عمل به یک قانون مکتوب، کلاممان  مطابق قانون خدا یعنی عشق نیست، و کسی یا کسانی را از درب خانه اهل بیت علیهم السلام نا امید می کنیم و داغ آرزویی را برای همیشه بر دل جوانی می گذاریم.  زائران ارباب، اربعینی های امسال، در قانونتان پایدار بمانید، سلام ما را هم برای مولا ببرید. 

زهره جمالی زواره

لینک اربعین نوشت کاری از گروه نویسندگی صریر

بررسی عامل قیام عاشورا در زیارت اربعین

«بررسی عامل قیام عاشورا در زیارت اربعین »

جهالت و عدم آگاهی،عارضه ایست که همواره بروی فطرت حق طلب انسان، سایه افکن شده و نور بصیرت را در دل او خاموش میگرداند . مبارزه ی علنی با جهل و بی بصیرتی ، حقیقت انکار نامذیری ست که امام حسین علیه اسلام  را به قیام واداشت..

در زیارت اربعین میخوانیم« ...وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیک لِیسْتَنْقِذَ عِبَادَک مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَیرَةِ الضَّلالَةِ... ؛ ...و جانش را در راه تو بذل کرد،تا بندگانت را از جهالت و سرگردانی در گمراهی برهاند...».

«عوامل جهل»

امام صادق علیه السلام در زیارت اربعین ،غرور،بی توجهی به سرای آخرت،هوا پرستی و پیروی از فرافکنان و مستوجبین آتش را از عوامل مهم ضلالت و گمراهی برمیشمرند.

معاوضه ی سرای جاویدان با متاع ناچیز دنیا ، قدرت طلبی و حب ریاست،انتخاب همنشینانی که به دلیل نفاق ذاتی جایگاه ابدیشان جز آتش نیست؛  باعث کوری دلهای مردم شد تا آنجایی که بر علیه  مقتدای زمان دسیسه چینی و همکاری کردند و  امام حسین علیه السلام را به شهادت رسانند و دستان خود را به خون معصوم خدا آلودند. با اینکه شاید باره ها از زبان رسول الله (صل الله علیه و آله  وسلم)شنیده بودند :«...وَتَعاوَنوا عَلَى البِرِّ وَالتَّقوىٰ ۖ وَلا تَعاوَنوا عَلَى الإِثمِ وَالعُدوانِ ۚ ...؛ در راه نیکی و پرهیزگاری با هم تعاون کنید و (هرگز) در راه گناه و تعدّی همکاری ننمایید...».

«موانع جهل»

در آن زمان بذل جان،عالی ترین مرتبه ی مبارزه با  سایه ی تاریک و شوم جهل بود. که سید و سالار شهیدان از هیچ تلاش و ایثاری فروگذاری نکرد و با تمام وجود به مبارزه با آن پرداخت و راه جهاد پیش گرفت. جهادی صبورانه.

«... فَجَاهَدَهُمْ فِیک صَابِرا مُحْتَسِبا حَتَّی سُفِک فِی طَاعَتِک دَمُهُ وَ اسْتُبِیحَ حَرِیمُه ؛ُ پس با آنان درباره تو صابرانه و به حساب تو جهاد کرد،تا در طاعت تو خونش ریخته شد و حریمش مباح گشت...».

 

صبر،معرف و نشانه ی ایمان است . شاهد این سخن،کلام امام صادق علیه السلام میباشد؛ که میفرمایند:«الصَّبرُ رأس الایمان».

 

بنابراین، جهادِ خورشیدِ عالم تابِ کربلا، که همیشه ی تاریخ، انگیزه دهنده ی مردان مبارز و حق طلب بوده؛ معامله ای با خدای بی همتاست؛ که صبورانه پیش رفت و رنگ کدر ضلالت را از دلها زدود و تا قیام قیامت، راه روشن و ریسمان نجاتِ آزادی خواهان شد.

«گفتار پایانی»

جهل ستیزی و بذلِ صبورانه ی جان در راه حقیقت،زندگی سعادتمندانه و شهادتی بی نظیر را برای فرزندِ علی بن ابیطالب رقم زد تا تمسک و پیروی از منطق عاشورایی او درهای بهشت و نیکبختی را به روی بشریت بگشاید و جوانه های امید و ایمان را در دل مومنین به او بپروراند.

بار خدایا! چراغ هدایت حسینی را در دستان ما روشن بدار و ما را در زمره ی پیروانش قرار بده.

«منابع»

  زیارت اربعین.

  سوره ی مائده.

  فضل ابن حسن،شیخ طبرسی،مشکاه الانوار فی غررالاخبار.

 

«زهره نوروزی اصفهانی»

 

لینک اربعین نوشت کاری از گروه نویسندگی صریر

آینده روشن است

 زهرا ابراهیمی

لینک اربعین نوشت کاری از گروه نویسندگی صریر