دلنوشته ای برای خدا

 

دلنوشته ای برای خدا

همیشه برای هر کسی که می نویسیم، باید حواسمان را جمع کنیم که چگونه مطلب را شروع کنیم و چگونه ختم کنیم و چگونه حرفهایمان را بزنیم که به هیچ جا بر نخورد؛   اما برای تو که می نویسیم خیالمان از همه چیز راحت است؛ درست مثل بودنمان در ماه مبارک رمضان.

 خیالمان تخت است که تو در این ماه وعده ی بخشش داده‌ای و پشتمان گرم است که تو شیطان را زنجیر نموده ای.

 دلمان یک جای دنج می خواهد تا در سکوتش به خلوت پناه ببریم و چه جایی بهتر از گوشه ی خانه و چه خلوتی بهتر از ماه مبارکت ...

خدایا جهالت ها را در این ماه از ما دور کن؛ چراکه هنوز هم صدقه سر جهالت برخی از انسان ها، برخی دیگر امرار معاش می نمایند.

خدایا تو خود نیز واقفی که ما در این اضطراب بیماری همه گیر جهانی، تو را بیشتر باور کردیم؛ اصلاً ما آدم ها فهمیدیم که در دنیا چیزهایی هم هست که حکم به عجز بشر می کند. تو نیز بر فهممان بیفزا.

خدایا به برکت این ماه کمکمان کن تا هیچ وقت در زندگی دست به کاری نزنیم که مجبور باشیم آسمان را به زمین بدوزیم و توجیهش کنیم؛ اصلاً هر کاری خودش باید موجِّه خودش باشد.

 خدایا کمکمان کن که در این ماه خودمان را بیشتر بشناسیم؛ انسان وقتی خودش را شناخت، می تواند خدا را هم بشناسد، اصلاً خدایی با خودآیی معنا پیدا می کند.

 خدایا کمکمان کن بفهمیم خانواده و فرزندان و جامعه نمی توانند عذر و بهانه ای برای گناهان ما باشند.

خدایا کمکمان کن تصمیم‌هایی بگیریم که عقل به ما آفرین گوید و نه اینکه خوشایند حرص باشد.

خدایا کمکمان کن که در این ماه، حدس و تخمین هایمان را به عنوان آنچه به چشم خود دیده ایم به گوش دیگران نرسانیم و بر اساس ظن و گمان، قضاوت ننماییم.

 خدایا کمکمان کن که در برابر ظلم های کوچک واکنش نشان دهیم، چراکه ظلم های بزرگ ریشه در امور کوچک دارد.

 خدایا می گویند شکایت فردی راه به جایی نمی‌برد، ما دسته جمعی از شیاطین جن و انسی به تو شکایت می کنیم.

خدایا کمکمان کن عقلمان را لای دفتر و کتاب‌هایمان جا نگذاریم.

خدایا تو خودت می دانی که ما اهل دغدغه ایم؛ پس به برکت این ماه آدم‌های "این نیز بگذردی" را هم اهل دغدغه و تکاپو کن.

خدایا در این ماه قرآن را کامل می خوانیم بدون غلط، بدون حتی یک وقف بیجا یا ادغام بی مورد، توهم عملمان را مثل قرآن خواندنمان مهذب نما.

خدایا سلاممان هم در این ماه خیس خجالت است، با لطف ویژه ات بیش از این خجالت زده مان مگردان.

خدایا در آغاز این ماه لبخندی از شادی و نشاط معنوی بر لبانمان جاریست توفیق بهره بردن از این ماه را نصیبمان کن والبته آخر ماه لبخندمان را مسخ نفرما.

خدایا ما هم به  اشاره وهم به صراحت گفتیم که دستمان را بگیر؛ تو نیز دستمان را بگیر که اگر دستمان را نگیری شیطان امانمان نمی‌دهد.

زهرا ابراهیمی

لینک مطلب درخبرگزاری حوزه